(video) Οι προστάτες του δάσους της Βόρειας Εύβοιας μαζεύουν τους χυμούς των δέντρων

Οι προστάτες του δάσους μαζεύουν τους χυμούς των δέντρων

«Πελεκάνε» τις συντάξεις και των ρετσινάδων

Κρυονερίτης και Κουρκουλοί πρώτοι στη συγκομιδή της ρητίνης

Η καρδιά του «Παλμού» χτυπά σ’ ένα από τα πιο όμορφα σημεία της χώρας μας, στο δάσος του Κρυονερίτη. Εκεί συναντήσαμε τους προστάτες του δάσους, τους ρητινοσυλλέκτες, οι οποίοι αυτή την περίοδο μαζεύουν το χρυσάφι των πεύκων, τη ρητίνη και μας περιγράφουν την ιδιαιτερότητα της δουλειάς τους από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Γιώργος Παπασταμούλος και ο Δημήτρης Κουρταλής, που είναι ρητινοσυλλέκτες, δήλωσαν: «Η αρχή της διαδικασίας ξεκινάει αναλόγως τον καιρό. Τέλος Απριλίου αρχίζουμε και πελεκάμε το πεύκο και τοποθετούμε το σακουλάκι. Πελεκάμε το πεύκο μέχρι να φανεί το άσπρο σημείο του δέντρου, το εσωτερικό του κορμού και μετά βάζουμε την πάστα δηλαδή το θεικό οξύ το λεγόμενο φάρμακο που καίει το πρόσωπο του πεύκου.

Το πεύκο το πελεκάμε περίπου πέντε πόντους με το σκεπάρνι ανά 15-17 μέρες. Με αυτόν τον τρόπο βγαίνει η ρητίνη και τραβάει τον χυμό προς τα κάτω. Μετά τοποθετούμε τη σακούλα.Όταν γεμίσει την αλλάζουμε και βάζουμε κι άλλη πιο πάνω. Η τοποθέτηση γίνεται με συρραπτικό ή άλλος βάζει πρόκα. Τραβάμε την σακούλα, την μαζεύουμε και την βάζουμε στο αυτοκίνητο. Άλλα σακκουλάκια από αυτά που μαζεύουμε είναι σε στερεή και άλλα σε υγρή μορφή. Τα σακουλάκια τα αφήνουμε από Απρίλιο μέχρι και το τέλος Οκτωβρίου, αναλόγως τι καιρό θα κάνει. Απο εκεί και πέρα ξεκινάει η συγκομιδή, η οποία τελειώνει μέχρι τέλος Δεκέμβριου. Οι περισσότεροι έχουν τελειώσει μέχρι τότε γιατί μετά πιάνουν τα χιόνια. Τώρα που είναι περίοδος συγκομιδής, μερικοί ρητινοπαραγωγοί έχουν ήδη ξεκινήσει. Αυτή τη δουλειά την κάνουμε 40 άτομα περίπου απο την περιοχή. Συνολικά όλοι οι παραγωγοί βγάζουμε κοντά στους 500 τόνους ρετσίνα. Κάθε άτομο από 5 εως 20 τόνους, αναλόγως την δύναμη που έχουν και τα πεύκα. Η Βόρεια Εύβοια βγάζει την μεγαλύτερη ποσότητα και το χωριό μας μαζί με τους Κουρκουλούς είναι τα δύο χωριά που βγάζουν την μεγαλύτερη ποσότητα. Το Σεπτέμβριο γίνεται η παραγωγή. Θέλουμε πάνω από ένα μήνα να μαζέψουμε τις σακούλες. Η δουλειά είναι πολύ δύσκολη γιατί μπαίνεις μέσα στα κλαδιά, ανηφόρες, κατηφόρες, γκρεμούς και ανεβαίνουμε και στα δέντρα. Η πρώτη ύλη που βγαίνει από την ρητίνη είναι το κολοφώνιο και ο νέφτης. Το κολοφώνιο επεξεργάζεται και απ’ ότι γνωρίζουμε απο την ρητίνη φτιάχνονται κόλλες, αρώματα, χρώματα, τσίχλες. Έχουμε ακούσει ότι χρησιμοποιείται και για φάρμακα. Συνολικά γίνεται μεταποίηση σε 19 προϊόντα, όταν δηλαδή επεξεργάζονται το κολοφώνιο και ο νέφτης.

Από τις πληρωμές δεν είμαστε ικανοποιημένοι γιατί πριν 5 χρόνια η εισοδηματική ενίσχυση είχε 62 λεπτά τώρα έχει 45. Η επιδότηση έχει μειωθεί κατά πολύ. Ανήκουμε στα βαρέα και ανθυγιεινά αν και στην τελευταία κατηγορία, καθώς είναι πολύ επικίνδυνη δουλειά. Ένα ξύλο αν σπάσει μπορεί να χτυπήσουμε. Επίσης, αν πέσει στο μάτι θεϊκό οξύ, μπορεί να το χάσεις ή ακόμη και να τυφλωθείς. Άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι οτι μας αύξησαν τα χρόνια για την σύνταξη στα 62 και προβλέπεται στα 67 να πάει σταδιακά. Ένας άνθρωπος δεν έχει την δυνατότητα να ανεβεί σε ένα δέντρο στα 67 του χρόνια, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και τίποτα. Επίσης, μεγάλο θέμα είναι το οικονομικό. Έχουμε πολλά καύσιμα, ενοίκια, η ρίζα του πεύκου νοικιάζεται 50 με 60 λεπτά, γιατί τα πεύκα δεν είναι δικά μας. Άλλα ανήκουν στο κράτος, άλλα ανήκουν σε συνεταιρισμούς και άλλα σε ιδιώτες, οι οποίοι καλλιεργούσαν πεύκα κι όταν πήραν σύνταξη τα νοικιάσανε και πληρώνουμε εμείς ένα αντίτιμο. Αυτό αντιστοιχεί περίπου σε 50 λεπτά την ρίζα. Ο πεύκος βγάζει 3 κιλά. Παίρνω εγώ 2 κιλά και 1 κιλό παίρνει ο ενοικιαστής. Είναι σχετικά εύκολο όμως να μας κλέψουνε τη ρητίνη. Έχουν σημειωθεί τέτοια περιστατικά πολλές φορές. Δεν είναι εύκολο να προστατέψουμε την δουλειά μας. Δεν μπορούμε να παραφυλάμε στο δάσος. Εμείς θα πάμε σε ένα δάσος θα καλλιεργήσουμε κάποια πεύκα. Σ’ αυτά τα πεύκα θα ξαναπάμε σε 17-18 μέρες. Αν ένας θέλει να πάει να κλέψει μία σακούλα ή δύο θα πάει. Αυτές που παίρνουν τις παίρνουν για το κρασί. Αλλά αν κάποιος θέλει να γίνει κλέφτης, να πάει να κλέψει 100 σακούλες μπορεί, άνετα. Έχουν γίνει πολλά τέτοια περιστατικά, αλλά δεν μπορεί να κάνει κανείς τίποτα. Που να ξέρεις πότε θα πάει;»

Ο Γιάννης Φεγγερός ταμίας του Σωματείου των ρητινοκαλλιεργητών είπε: «Η παραγωγή φέτος αντιμετώπισε προβλήματα από τον καιρό. Στην αρχή είχαμε πολλές βροχές, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για τις καιρικές συνθήκες. Η βροχή δημιουργεί πρόβλημα στην παραγωγή αφού οι σακούλες γεμίζουν με νερό.

Εκτός από τον καιρό αντιμετωπίζουμε πρόβλημα και με την επιδότηση μας, καθώς πάνε σιγά – σιγά. Τα τελευταία 5 – 6 χρόνια πάμε με την ψυχή στο στόμα να πάρουμε την επιδότηση την τελευταία στιγμή. Από 60 λεπτά που ήταν η επιδότηση φτάσαμε πέρυσι, στα 37 λεπτά και την περσινή επιδότηση δεν την έχουμε πάρει ακόμη. Τα ταμεία που κάναμε μας τα κόψανε. Από τέσσερις μήνες πήραμε δύο πέρυσι. Πλέον, οι παραγωγοί ρητίνης είναι πολλοί. Δεν υπάρχει πεύκο ακαλλιέργητο και σε άλλα χωριά εκτός από το δικό μας όπως στο Μαντούδι και τους Κουρκουλούς. Δεν υπάρχει άλλη δουλειά και έχουμε πέσει όλοι στα πεύκα, γι’ αυτό θέλουμε και μία βοήθεια. Λέω προς όλους τους Βουλευτές μας να κοιτάξουν και λίγο τον τόπο μας, γιατί αν φύγουμε εμείς απ’ τα δάση, τι θα γίνει; Εμείς είμαστε οι φύλακες του δάσους». Ο Νίκος Παπασταμούλος ρητινοσυλλέκτης μας εξήγησε την διαδικασία μετά την συλλογή της ρητίνης από τα πεύκα: «Φέρνουμε τις σακούλες με την ρητίνη στον τόπο συγκεντρώσεως και στην συνέχεια τις κόβουμε με μηχάνημα και βάζουμε την ρητίνη μέσα σε βαρέλια.

Αυτή η διαδικασία κρατάει από το πρωί μέχρι το μεσημέρι. Είναι μία πολύ δύσκολη και σκληρή δουλειά. Το τελευταίο στάδιο είναι αυτό με τα βαρέλια, όπου από εκεί έρχεται το φορτηγό, τα φορτώνει και τα πάει στο εργοστάσιο για μεταποίηση».

Ελβίρα Βολανάκη

Αχιλλέας Κάπρος