Πόσο ηθικό είναι το Freedom Pass; Σήμερα το εμβόλιο, αύριο …οι εκλογές

Πάρη Ντελκή

Εκπαιδευτικός – Δημοσιογράφος

Το πρώτο θέμα ενδιαφέροντος των πολιτών της γης, πέρα από την επιβίωσή τους είναι ο κορωνοϊός και ο τρόπος αντιμετώπισης της πανδημίας.

Η κάθε Πολιτεία πάνω σε αυτή τη γη έχει διαφοροποιημένα μέτρα, που σε πολλά κράτη περιορίζονται δραστικά οι ελευθερίες των πολιτών και δεν είναι λίγα μεταξύ αυτών κι η χώρα μας, όπου «σβήνουν» με μια μονοκονδυλιά δημοκρατικές διεκδικήσεις αιώνων.

Το είδαμε με το εργασιακό με την κατ’ ουσία κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με τον περιβαλλοντικό νόμο και τώρα με την υποχρεωτικότητα των εμβολίων.

Η στρατηγική για να ενημερωθεί και να πεισθεί ο κάθε πολίτης να εμβολιαστεί μοιάζει, απίστευτη, αλλά είναι αληθινή.

Η επιστημονική κοινότητα δεν είναι ομόφωνη!

Υπάρχουν αρκετές φωνές παγκοσμίως που αντιδρούν και δεν αποδέχονται την ασφάλεια των υπαρχόντων εμβολίων. Υπάρχει αριθμός πολιτών που βρίσκονται αναποφάσιστοι και απέναντι στην στρατηγική που σχεδιάζεται με επιβολή των μέτρων.

Ένας κυβερνητικός σχεδιασμός και μάλιστα με προτροπή “πόρτα-πόρτα”, όχι πια  από ειδικούς επιστήμονες, αλλά από αιρετούς, τοπικούς παράγοντες και “influencer”!

Σε όλα αυτά προστίθεται και το Freedom Pass!

Τι είναι αυτό; Μια προπληρωμένη κάρτα των 150 ευρώ, που θα λαμβάνουν ως δώρο νέοι 18-24 ετών, που θα κάνουν ή την πρώτη δόση του εμβολιασμού ή έχουν κάνει το μονοδοσικό εμβόλιο της Johnson & Johnson!

Με αυτό τον τρόπο διαπιστώνουμε ότι …«εκπαιδεύεται» ο κάθε νέος να κινείται με οικονομικό αντάλλαγμα.

Πόσο ηθικό είναι για μια κοινωνία να μαθαίνει στους νεαρούς πολίτες της να κινούνται με οικονομικά κίνητρα;

Αύριο αν έχουμε μια εκλογική διαδικασία – με αυτή την λογική – γιατί ένας πολίτης να μην δωροδοκηθεί προκειμένου να προσφέρει την ψήφο του;Ποιες θα είναι οι ηθικές αναστολές του;

Πόσο ηθικά απαξιωτική για την ανθρώπινη βούληση και αξιοπρέπεια είναι αυτή η στρατηγική;

Το χρήμα με όποια του μορφή ακόμη κι αν εξαργυρωθεί μέσω του ψηφιακού πορτοφολιού για συγκεκριμένες δραστηριότητες, όπως αεροπορικές, ακτοπλοϊκές μεταφορές, ενοικίαση οχημάτων, καταλύματα, κάμπινγκ, ταξιδιωτικά γραφεία, μουσειακοί χώροι, κινηματογράφος, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, δε απαλύνει την εξαγορά συνειδήσεων!

Σε μια περίοδο οικονομικής δυσπραγίας προσφέρονται χρήματα για δωρεάν διακοπές, για συναυλίες, για κάτι που κάθε νέος θέλει;

Είναι ντροπή για μια κυβέρνηση να εξαθλιώνει τους πολίτες αρχικά στερώντας τους το ιερό δικαίωμα της εργασίας και στη συνέχεια να τους πληρώνει για να δράσουν όχι αν σκεπτόμενοι πολίτες αλλά ως εξαγορασμένα πιόνια.

Γιατί η Πολιτεία μας συμπεριφέρεται αντιμετωπίζοντας μας ως αγέλη; Εκπαιδεύοντάς μας να τρώμε το καρώτο αψηφώντας ο μαστίγιο που θα ακολουθήσει;

Πώς να αντιμετωπίσουν πια οι πολίτες νέοι και μεγαλύτεροι αυτή την καταιγίδα που έχει ξεσπάσει πάνω από τις ζωές μας;

Μοιάζει αδύνατο, όταν οι συλλογικές δράσεις είναι πια λόγω κορωνοϊού επικίνδυνες…