Με Παρρησία Φ. 150

Για μια ακόμη φορά γίναμε αποδέκτες έντονων παραπόνων και υποδείξεων και για άλλες αποψιλώσεις. Οι παλιοί Ξηροχωρίτες θα θυμούνται ασφαλώς, ότι επί Δημάρχου Χαλαστάρα είχαν φυτευτεί πευκάκια λίγο πριν τη γέφυρα, αυτά που βρίσκονται  σήμερα δίπλα από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Και εκεί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν είναι απαραίτητα και τα …έκοψαν.

Η δικαιολογία ότι το πετρέλαιο είναι ακριβό και κάποιοι κόβουν τα δέντρα για καυσόξυλα για να ζεστάνουν δήθεν την οικογένειά τους δεν επαρκεί, γιατί απλά  είναι ψεύτικη. Τα ξύλα μοσχοπουλιούνται  μια χαρά στην Αθήνα ή όπου αλλού και κάποιοι απλά πλουτίζουν από την αδιαφορία μας. Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε, ότι δεν είμαστε οι ιδιοκτήτες του φυσικού περιβάλλοντος αλλά οι προσωρινοί ενοικιαστές του.

Πότε θα αντιληφθούμε ότι έχουμε υποχρέωση στα παιδιά και στα εγγόνια μας να τους παραδώσουμε το φυσικό μας περιβάλλον όπως το παραλάβαμε;

Κι αν δε μας φαίνεται αυτός επαρκής λόγος να αντιδράσουμε σε όποια μορφής υλοτόμηση που απογυμνώνει τη Β. Εύβοια από τα δάση της, υπάρχει και ένας πιο άμεσος τρόπος να γίνει κατανοητό. Οι πέντε δέκα τουρίστες που αποφασίζουν να έρθουν στα μέρη μας, τις περισσότερες φορές έρχονται κυρίως γι αυτό. Το φυσικό περιβάλλον που διαθέτουμε. Υπάρχει λοιπόν και άμεσο οικονομικό δέλεαρ για όλους μας να συνδυάζουμε την πεντακάθαρη θάλασσα με το καταπράσινο δάσος.

Οι ξενοδόχοι, οι κάτοχοι ενοικιαζόμενων δωματίων, οι ταβέρνες, τα εστιατόρια, το πλήθος όλων των επιχειρήσεων που ζουν κατά κάποιο τρόπο και από τον τουρισμό καλό είναι, να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο, πριν ξυπνήσουμε κάποια μέρα και μας κουρέψουν και μας.

Εκτός όμως από την παράνομη και αλόγιστη υλοτομία, ο σεβασμός στο περιβάλλον μάλλον σε λίγο θα αποτελεί θέμα ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Κάποιος ίσως που πληρώθηκε για να μοιράσει φυλλάδια γνωστού πολυκαταστήματος θεώρησε πως μπορεί να τα μοιράσει όπου θέλει. Για να μην κουραστεί λοιπόν τα μοίρασε μαζικά στο λιβάρι. Τα εναπόθεσε με σεβασμό δίπλα στα πουλιά που ξεχειμωνιάζουν και έφυγε…

Τελικά η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Τον τελευταίο καιρό η Αυτοδιοίκηση σωπαίνει. Η ροή των πληροφοριών είναι πολύ μικρή και επιλεκτική. Γιατί;

Ολόκληρη η χώρα ταλανίζεται από την οικονομική κρίση και οι Δήμοι της Βόρειας Εύβοιας ζουν στους δικούς τους ράθυμους ρυθμούς. Το Επιμελητήριο Εύβοιας, ήδη έκανε μια στατιστική έρευνα στην οποία αποτυπώθηκαν εν μέρει τα προβλήματα του Νομού μας, χωρίς όμως να εστιάζει στην δική μας ακτίνα και να φωτογραφίζει το πρόβλημα σε όλο τους το μεγαλείο.

Ένα εντυπωσιακό στοιχείο κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι διάθεση των επιχειρηματιών παρά τις δύσκολες εποχές που ζούμε να διατηρήσουν το προσωπικό που εργάζεται στις επιχειρήσεις τους. Συγκεκριμένα στο ερώτημα «Τους επόμενους  12 μήνες (έως το τέλος του 2012) θεωρείτε πιο πιθανό το προσωπικό της επιχείρησής σας να αυξηθεί, να μειωθεί ή να παραμείνει το ίδιο»;

Η απάντηση είναι εντυπωσιακή. Η συντριπτική πλειοψηφία του 76,2 % υποστηρίζει ότι θα παραμείνει σταθερό. Γιατί;

Γιατί ένας ιδιώτης γνωρίζει εξ αρχής πόσους και ποιους εργαζόμενους χρειάζεται και μπορεί να πληρώσει.

Ο Δημόσιος τομέας όμως δεν ξέρει! Ούτε πόσους χρειάζεται, ούτε πόσους απασχολεί, ούτε με ποια κριτήρια τους επιλέγει.

Μάλλον αυτό το τελευταίο το ξέρει. Όπως το ξέρουμε κι εμείς!

Χρόνια ολόκληρα με την πολυνομία και την ρουσφετολογία κατακλύσθηκε ολόκληρος ο Δημόσιος μηχανισμός με ανθρώπους ανειδίκευτους που …«άραξαν» και ασκούσαν από την όποια θέση κατείχαν την εξουσία, που μπορούσαν. Δυστυχώς αυτό δεν είναι εύκολο να αλλάξει τουλάχιστον στις δικές μας γενιές που γαλουχήθηκαν με αυτή τη νοοτροπία.

Στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι τα παιδιά ή τα εγγόνια μας, να αναπτύξουν αξιοκρατικές μεθόδους επιλογής και ένα  κοινωνικό ιστό, πιο υγιή από αυτόν που κληρονομήσαμε εμείς και δεν είχαμε τη δύναμη να τον αλλάξουμε.

Για του λόγου το αληθές επισημαίνω μόνο την αδιαφάνεια και την έλλειψη οργάνωσης και σε απλά πράγματα. Όπως με ενημέρωσαν πολλοί που ενδιαφέρονταν να παρακολουθήσουν σεμινάρια που οργανώνει το Επιμελητήριο Εύβοιας και υλοποιεί ο Εμπορικός Σύλλογος, δεν είδαν ποτέ καμία ανακοίνωση γι’ αυτά. Ούτε πότε θα γίνουν, ούτε ποιοι μπορούν να συμμετάσχουν, ούτε ποιοι εκπαιδευτές – αν θέλουν – μπορούν να διδάξουν.

Γιατί αυτή η σιωπή; Γιατί αυτή η αδιαφάνεια;

Από άγνοια χειρισμού τέτοιων θεμάτων, μπορεί να σκεφτεί ένας καλόβουλος. Όλοι οι υπόλοιποι όμως, τι σκέπτονται; Και μάλιστα όταν αυτά τα σεμινάρια είναι επιδοτούμενα;

Ετοιμάζονται και φεύγουν για τη Μόσχα. Από το Επιμελητήριο Εύβοιας με αφορμή τη διοργάνωση της Διεθνούς  Τουριστικής Έκθεσης της Μόσχας (MIT) που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα και συγκεκριμένα στις 21  με 24 Μαρτίου. Σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας η Επιχειρηματική αποστολή έχει στόχο την σύναψη συνεργασιών για την άμεση προσέλκυση τουριστών από τη Ρωσία στην Εύβοια.

Αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτό το βήμα όμως δε θα πρέπει να σταματήσουμε εκεί. Δεν έχει αξία όποιος έρθει, να το κάνει για μία και μοναδική φορά. Είναι γνωστό ότι ο ένας φέρνει τον άλλο και ότι πολλές φορές η καλύτερη διαφήμιση είναι οι ευχαριστημένοι πελάτες. Άραγε εμείς είμαστε έτοιμοι με επαγγελματική συνέπεια και αρτιότητα υπηρεσιών να ανταποκριθούμε σε αυτό; Σε άλλα μέρη της χώρας μας το θεωρούν δεδομένο, όσο δε στην υπόλοιπη Ευρώπη δε συζητούν πλέον γι κάτι τέτοιο.

Αλγεινή εντύπωση μου έκανε η απουσία των αιρετών αρχόντων από τις δύο εκδηλώσεις που έγιναν το Σαββατοκύριακο στην Ιστιαία. Ίσως επειδή δεν γνωρίζουν την ποιότητα των εκδηλώσεων και από το «Φωτόδεντρο» και από το Σύλλογο Φροντιστών του Νομού μας, αποφάσισαν να τις απαξιώσουν με την απουσία τους. Γι αυτό ίσως και επιμένουν στο μίσθωμα της Αίθουσας Πολιτισμού με 100 ευρώ ανά εκδήλωση, προκειμένου να πληρώνονται τα λειτουργικά έξοδα της αίθουσας. Ναι σωστά διαβάσατε 100 ολόκληρα ευρώ, θα πρέπει να καταβάλλει όποιος Σύλλογος …τολμά να κάνει εκδήλωση. Μέτρο που θα πρέπει ίσως να ξανασυζητηθεί στο Δ.Σ., προκειμένου να παροτρύνει τους Συλλόγους να κάνουν εκδηλώσεις και όχι να αποθαρρύνονται λόγω οικονομικής δυσπραγίας.

Πάντα όμως υπάρχουν λύσεις για όλα. Έτσι το «Φωτόδεντρο» προκειμένου να ξεπεράσει την οικονομική σκόπελο έβαλε κουμπαρά για όποιον ήθελε να συνεισφέρει τα ελάχιστα για να πληρωθεί το εφάπαξ μίσθωμα της αίθουσας. Η φωτογραφία για να πεισθούν και οι πλέον δύσπιστοι.

Mε το χαμόγελο της επιτυχούς έκβασης της όλης προσπάθειας διανομής πατάτας, μέλη της εθελοντικής ομάδας “μία στάση” της ΕΠΚΑ-ΣΤΕ, ποζάρουν πανευτυχείς.!   (σε άλλα πόστα ήταν ακόμα πιο πολλοί.!) Ζητάμε περισσότερους εθελοντές και για τις επόμενες δράσεις. Η ευτυχία που αισθάνεσαι όταν προσφέρεις έχει μεγαλύτερη αξία από οτιδήποτε άλλο.!

(στη φωτο από αριστερά διακρίνονται: Νίκος Ξύδης, Γιάννης Ισμίρογλου, Χρύστα Δημαρέλου (Γ.Γ. ΕΠΚΑ), Θοδωρής Ταμουρίδης, Άρης Ράμα)