Με Πάρη-σια Φ.105

Μεγάλος προβληματισμός δημιουργείται στα οικονομικά του Δήμου Ιστιαίας –Αιδηψού, όταν ο προϋπολογισμός μας ισοσκελίζεται μόνο με λήψη δανείου. Κάτι τέτοιο ακούγεται τουλάχιστον, δύσκολο  τις μέρες που διανύουμε. Ποιός θα μας δανείσει; Με τι όρους; και ποιες εγγυήσεις θα λάβει; Και το όποιο δάνειο ληφθεί που θα αξιοποιηθεί τελικά; Θα έχει αναπτυξιακό όφελος, για τον τόπο ή θα  χρησιμοποιηθεί μόνο για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών; Πέρα από τις εξαγγελίες και τα σχέδια μόνο ο χρόνος θα δείξει ποια –από αυτά -εκτελούνται και ποια μένουν …επί χάρτου.

Ανέκαθεν ζούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης, αλλά τώρα, με την οικονομική κρίση στη χώρα μας, το κακό έχει παραγίνει….

Ο λόγος για ορισμένους από τους μετανάστες και ειδικότερα τους Βούλγαρους. Πολλοί από τους οποίους -αφού τα μεροκάματα λιγόστεψαν-  έρχονται καθημερινά πια αντιμέτωποι, όχι μόνο με τη φτώχεια, αλλά και -κυρίως- την πείνα.

Πέρα από τις τρώγλες που νοικιάζουν και ζουν στοιβαγμένοι μέσα τους, χωρίς τους απαραίτητους και στοιχειώδεις χώρους ατομικής υγιεινής, η πείνα είναι πιθανόν να οδηγήσει κάποιους σε αποκλίνουσες συμπεριφορές  πέραν της εκπόρνευσης αρκετών γυναικών, που ήδη συντελείται, αντί πινακίου φακής.

Όσοι έρχονται σε επαφή μαζί τους, παραβλέπουν φυσικά τους κινδύνους υγείας που διατρέχουν οι ίδιοι, αλλά και τις πιθανότητες μετάδοσης κάποιων ασθενειών σε οικείους τους.

Από την άλλη μεριά, φαίνεται πως κανείς (Αστυνομία, Δήμος, Υγειονομικές Υπηρεσίες κλπ.) δεν μπορεί να ελέγξει και να κολάσει όλους αυτούς του κουτοπόνηρους ιδιοκτήτες, που νοικιάζουν σ’ αυτούς τους δύστυχους, αποθήκες και στάβλους, καθιστώντας τους κινητές «βόμβες» σε βάρος των περιοίκων. Έχει φτάσει στ’ αυτιά μου πληροφορία ότι πολλοί μετατρέπουν τα κοτέτσια τους σε υποτυπώδη καταλύματα και στεγάζουν αλλοδαπούς. Απίστευτο, απαράδεκτο και καταδικαστέο.

Ένα είναι βέβαιο: Αυτή η  κατάσταση δεν μπορεί να πάρει παραπέρα, δεν πάει άλλο…

Το γνωστό πρόβλημα με τις κρατικές πληρωμές οφειλών, από πού να το πιάσουμε και που να το αφήσουμε. Περικοπές εξόδων που αφορούν κοινωνικές χορηγίες του κράτους, όπως μαθητικά εισιτήρια, ασφαλιστικά ταμεία   προγραμματίζονται και πυροδοτούν μέχρι στιγμής ήπιες αντιδράσεις. Συνήθως η κοινωνική  αντίδραση μοιάζει με τη χρονοκαθυστέρηση των χρηματοκιβωτίων. Από την  ανακοίνωση μέχρι την λήψη υπάρχει χρονική απόσταση και προσφέρεται όλος ο χρόνος, για να καταλάβει κανείς τη σκληρότητά τους …στην τσέπη του.

Σταματούν να εκτελούν συνταγές ασφαλισμένων του Ο.ΠΑ.Δ., της Δ.Ε.Η., του ΤΣΑ.Υ., του Ο.Α.Ε.Ε. και του Ο.Τ.Ε. οι φαρμακοποιοί της Αθήνας, από χτες Δευτέρα 2 Μαΐου, καθώς, δεν είχε προχωρήσει η εξόφλησή τους έως τις 30 Απριλίου. Ο τοπικός Σύλλογος Φαρμακοποιών, δεν έχει προβεί ακόμη σε τέτοια συνολικά μέτρα αλλά έχει διακόψει, προς το παρόν, τις συμβάσεις με δυο ταμεία, της Δ.Ε.Η. –πρόσφατα- και του ΤΣΕ.Μ.Ε.ΔΕ. από καιρό. Αναρωτιέμαι αν στο μεταξύ εμείς οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να συνεχίσουμε να πληρώνουμε κανονικά τις ασφαλιστικές μας εισφορές. Μήπως θα ήταν καλύτερα να τα τρώγαμε μόνοι μας, έτσι για να δικαιώσουμε και τον …Πάγκαλο, αφού ισχυρίζεται ότι μαζί τα φάγαμε;

Πάντως σε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα με τους μαθητές μου στο φροντιστήριο, ορισμένα παιδιά που πηγαινοέρχονται καθημερινά, χρησιμοποιώντας τα μαθητικά δρομολόγια του ΚΤΕΛ, δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να πληρώσουν εισιτήριο ακόμη και αν τους ζητηθεί. Τις περικοπές των δρομολογίων όμως δεν τις είχε φανταστεί κανείς. Για να δούμε πως θα μετακινούνται όλα τα παιδιά που θα δίνουν Πανελλαδικές εξετάσεις και θα πρέπει να σκέφτονται να τελειώσουν γρήγορα – γρήγορα μην και χάσουν το λεωφορείο. Από 1 Ιουλίου  να δούμε τι θα γίνει, που την πληρωμή αυτών των δρομολογίων θα την χρεωθεί ο Δήμος.

Μια χαρά τα καταφέραμε σαν κοινωνία. Ωραίο χαλί στρώνουμε για τα παιδιά μας. Μαύρο χάλι.

Κρίμα οι αγώνες των προγόνων μας για να διατηρήσουμε την ελληνική μας ταυτότητα και αξιοπρέπεια. Έχουμε θυσιάσει ως κοινωνία τα πάντα στο βωμό της κομματικοποίησης και της προσωπικής μας καλοπέρασης. Καιρός για αυτοκριτική και δουλειά (αν υπάρχει).

Ο π. Αλέξανδρος Λάβας από τα Καμάρια στον αύλιο χώρο της εκκλησίας των Αγίων Αναργύρων, έχει φιλοτεχνήσει αναπαραστάσεις από τη ζωή του Χριστού. (Σε προηγούμενο φύλλο είχαμε κάνει σχετικό ρεπορτάζ). Φέτος για πρώτη χρονιά σε αυτό το χώρο με μεγάλη συμμετοχή πιστών και σε κλίμα συγκίνησης, έγινε την Μ. Πέμπτη αναπαράσταση της Σταύρωσης και την Μ. Παρασκευή αναπαράσταση της αποκαθήλωσης και της ταφής του Χριστού.

Με μεγάλο ενθουσιασμό υποδέχτηκε το κοινό της Βόρειας Εύβοιας το δημοφιλές ροκ συγκρότημα «ΟΝΑΡ» που με δύο κιθάρες και ένα πιάνο κράτησαν το τέμπο στο «ΕΝΑΛΛΑΞ», την δεύτερη μέρα του Πάσχα. Οι γνωστοί καλλιτέχνες, για δύο ώρες έπαιζαν ασταμάτητα δικά τους τραγούδια, αλλά και άλλων καλλιτεχνών ξεσηκώνοντας τους παρευρισκόμενους. Καλό είναι να γίνονται κι αυτά, για να ξεφεύγουμε λίγο, από την γκρίνια της καθημερινότητας.

Ανεπίσημες πληροφορίες έχουν πυροδοτήσει ουρά σχολίων στο διαδίκτυο.

Το θέμα;

Όλα τα αγαθά με 23% Φ.Π.Α. επιβολή φόρου στα αναψυκτικά και έως 30% περικοπές μισθών και ενιαίο μισθολόγιο για να καλυφθεί η μαύρη τρύπα. Οι απαντήσεις πολλές και ευφάνταστες.

Έχουμε Λεφτά! Έχουμε Πολιτικούς! Έχουμε Όραμα Έχουμε και …ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΑ.

«Δεν θα ήταν αυτοί λύκοι, αν δεν ήμασταν εμείς πρόβατα» Σαίξπηρ

«Τα πρόβατα απεργούν, ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής».

«Οι βοσκοί σφάζουν και γδέρνουν τα πρόβατα που τούς εμπιστεύτηκαν… Κι αυτά αμετανόητα, παραμένουν μαντρωμένα σε κόμματα, σε τσιμεντουπόλεις-φυλακές και σε πίστες, απόψεις, ιδεολογίες, κοσμοθεωρίες και τρόπους σκέψης προκατασκευασμένους. Πλάστηκαν στο ζυμωτήριο και καλούπια για δούλους-μούλους από την γέννησή τους και μετά»…

Στο Νέο Πύργο ο  Εκπολιτιστικός – Εξωραϊστικός Σύλλογος «Αναγέννηση» και ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νεοπυργιωτών Αθήνας, δίνουν φωτεινό παράδειγμα συνεργασίας και ομόνοιας, που θα ήταν καλό να ακολουθούν και άλλοι Σύλλογοι  που τον τελευταίο καιρό τα έχουν κάνει… Άνω και Κάτω.

Το πρωινό της Πρωτομαγιάς οι περισσότεροι κοιμόντουσαν. Κυριακή βλέπετε! Ο κάματος της εβδομάδας. Ψιλοέβρεχε κιόλας. Κι όμως στη Σινασό ακόμη και τα πιτσιρίκια ήταν στη πλατεία του χωριού και συμμετείχαν ενεργά τόσο στην προετοιμασία της αναβίωσης του εθίμου της Πιπεριάς, όσο και του γλεντιού που θα ακολουθούσε. Είδα για μια ακόμη φορά πως η γνώση πολλές φορές μεταδίδεται δια …της μιμήσεως.

Τα παιδιά μαθαίνουν να δρουν συλλογικά, μαθαίνουν να αγαπούν τον τόπο τους, μαθαίνουν να αγαπούν τη φύση και δε πειράζει, ας χάνουν καμιά φορά και το πρωινό Κυριακάτικο …χουζούρι. Αξίζει τον κόπο.