Η «ανοσία της αγέλης»

Γιώργος Μακρής

Ένας όρος που σηματοδοτεί κινήσεις ενός μαζικού ανθρώπινου συνονθυλεύματος, χωρίς στόχους, αξίες, συναισθήματα, αλλά κυριαρχημένο από φόβο και τρόμο. Όλη αυτή η τρομολαγνεία είναι έντεχνα διοχετευμένη από ποικίλους φορείς πληροφόρησης. Είναι απορίας άξιο ότι αυτή τη στιγμή οι επιστήμονες που μελετούν την πανίδα του πλανήτη αποκαλούν τις μεγάλες έμβιες ομάδες «πληθυσμούς». Η «ανοσία της αγέλης» είναι ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται ευρύτατα από αρκετές χώρες μεταξύ των οποίων η Ολλανδία, η Αγγλία, η ΗΠΑ. η Γαλλία κ.α «Πολιτισμένες» χώρες βάσισαν την πολύπλευρη «ανάπτυξη» τους, κυρίως, στην στυγνή αποικιοκρατική εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και ανθρώπινων πόρων από χώρες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας.

Μικρό παράδειγμα η Ολλανδία. Αποικιοκρατική δύναμη με σημαντικά κέρδη από το εμπόριο των σκλάβων, από καλλιέργειες καφέ, κακάο, ζαχαροκάλαμου και βαμβακιού ανέξοδα, με εργαλείο την τρομοκράτηση των ντόπιων «ανθρώπινων αγελών» …και για να αναπτύσσεται χωρίς καθυστερήσεις η «οικονομία της αγοράς», δηλαδή τα υπερκέρδη συγκεκριμένων εκμεταλλευτών, χρησιμοποίησαν απέναντι στους ιθαγενείς εργάτες κάθε βαναυσότητα. Χιλιάδες ιθαγενείς εργάτες, στις αρχές του 20ου αιώνα καθημερινά εκτελούνταν ή ακρωτηριάζονταν με διαταγή του ίδιου του Βασιλιά Λεοπόλδου του Βελγίου με την δικαιολογία ότι δεν ήταν αρκετά παραγωγικοί στη δουλειά τους. Ο συνολικός αριθμός των εκτελέσεων του Λεοπόλδου απέναντι στους ιθαγενείς του Κονγκό, κατά τη διάρκεια της ατομικής του κυριαρχίας, εκτιμάται σε 10 εκατομμύρια οι περισσότεροι με τα χειρότερα βασανιστήρια. Τύφλα ν’ αχεί ο coronovirus. Ουκ έστιν αριθμός παραδειγμάτων… Ο όρος “αγέλη”, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου έχει έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό. Για να σωθεί η “οικονομία της αγοράς”, μετά την πανδημία, θα απαιτήσει ανθρώπινες θυσίες όπως εκστομίστηκε κυνικά από το στόμα του Πρωθυπουργού της Αγγλίας και του Προέδρου των ΗΠΑ. Δυστυχώς, ακούγεται όλο και συχνότερα και στη χώρα μας …για οικονομικές θυσίες από ποιους και για ποιους; Σκεφτόμουνα πόσες φορές αλήθεια τα γνωστά υποζύγια της “αγέλης”‘ έσωσαν τις τράπεζες…και επωμίστηκαν μονοσήμαντα το βάρος της «οικονομίας της αγοράς».

Συμπέρασμα μένουμε μέσα…αλλά δεν τρώμε λάχανα.