Στην Κοκκινομηλιά που επιμένει κι αντιστέκεται παρά την εφιαλτική φωτιά που έζησε τον Αύγουστο του ’21, συναντήσαμε έναν νέο αγρότη τον Κώστα Δημητρίου. Μια ανάσα είναι το χωράφι του από το σημείο που γίνεται ακόμη μέχρι σήμερα η υλοτόμηση των καμένων.
Εκεί μέσα στο καμένο δάσος ο Κώστας Δημητρίου, δίνει μια σπίθα ελπίδας με την καλλιέργεια της peperken. Κι αυτό γιατί τα χωράφια του στην Κοκκινομηλιά βρίσκονται μέσα στο καμένο δάσος και στέκονται σαν φωτεινοί φάροι ελπίδας για τον τόπο. Είναι τα μόνα πράσινα σημεία μέσα στο μαύρο που άφησε πίσω της η φωτιά. Κι ενώ οι κορμοί των δέντρων μένουν ακόμη όρθιοι μάρτυρες της καταστροφής, οι κάτοικοι μαζεύουν το κουράγιο τους και ξεκινούν πάλι από την αρχή. Στην Κοκκινομηλιά που θέλει να μείνει ζωντανή, κι οι λιγοστοί κάτοικοί της την αγαπούν και την επιλέγουν παρά την καταστροφή που έζησε. Έτσι κι ο Κώστας δίνει το μήνυμα της επιστροφής με τον δικό του τρόπο: «Μετά τη φωτιά ήθελα περισσότερο να γυρίσω πίσω».
Πόσοι έχουν φύγει από αυτό το ευλογημένο μέρος;
Πόσοι ζουν σε μεγαλουπόλεις με ρυθμούς διαδικτυακούς και μια ψηφιακή μοναξιά; Μήπως ήρθε η ώρα για την επιστροφή σε έναν πραγματικό τρόπο ζωής, με πραγματικές εργασίες με πραγματικά αισθήματα σε μια πραγματική κοινωνία;
Δείτε το video
Πόσο εύκολη είναι η καλλιέργεια της πιπεριάς;
«Η πιπεριά σαν φυτό είναι σχετικά εύκολο. Για μένα είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με αυτό. Δεν έχω αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες. Το καλό είναι ότι με τον κ. Κεντρή που συνεργαζόμαστε μας παρέχει γεωπόνο που είναι και φίλος πλέον ,και οτιδήποτε χρειαστούμε τον παίρνουμε ένα τηλέφωνο έρχεται βλέπει τα φυτά μας και μπορεί και προχωράει η καλλιέργεια χωρίς άγχος για ασθένειες. Ξέρουμε τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε».
Πόσο εύκολη ήταν η απόφαση για σένα γυρνώντας σε διάφορες χώρες του κόσμου να ‘ρθεις στην πατρώα γη;
«Εύκολη… Θέλω να μείνω στον τόπο μου. Μετά τις φωτιές θέλω περισσότερο ακόμη να μείνω στον τόπο μου και να είμαι εδώ. Να φτιάξω ότι μπορώ στο μέρος που γεννήθηκα, που στον τόπο που μεγάλωσα».
Υπάρχουν άλλοι νέοι αγρότες που μένουν στο τόπο ; Εδώ στην Κοκκινομηλιά είσαι μόνος σου;
«Αγρότες που να ασχολούνται με καλοκαιρινές καλλιέργειες, δεν υπάρχουν ναι είμαι μόνος σε αυτό το κομμάτι. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι μεγαλύτεροι που ασχολούνται με σιτάρια με καλλιέργειες μεγάλων εκτάσεων».
Οπότε η καλλιέργεια της πιπεριάς είναι πιλοτική καλλιέργεια και για σένα. Το κλίμα της Κοκκινομηλιάς ευνοεί για κάτι τέτοιο;
«Είναι η πρώτη χρονιά, και δεν ξέρουμε πόσο ακριβώς θα αντέξει και πως θα πάει ο καιρός. Είναι μια καλλιέργεια που ξεκινάει από μέσα Σεπτεμβρίου σε μένα εδώ γιατί δεν μπορεί να φυτέψεις πολύ νωρίς γιατί είμαστε σε ένα ορεινό μέρος κι έχουμε βροχές , μετά τις φωτιές είμαστε χειρότερα γιατί δεν κρατάει το δάσος το νερό που μπαίνει μέσα στα χωράφια. Άλλες καλλιέργειες που είχα κάνει τελείωσαν και τώρα μπήκα σε αυτή την καλλιέργεια. Οπότε με αυτό τον τρόπο μπορούμε και μεγαλώνουμε περισσότερο την σαιζόν μας, γιατί στα ορεινά δεν έχεις μεγάλη σαιζόν. Εγώ ξεκινάω και φυτεύω Μάιο και Σεπτέμβρη έχω τελειώσει. Ενώ η πιπεριά μας δίνει ακόμη δυο τρεις μήνες καλλιέργειας σε αυτό το μέρος».
Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τι στην ουσία επεκτείνοντας την καλλιεργητική περίοδο, αυξάνεται και το εισόδημα του αγρότη.
«Ακριβώς»
Με τις άλλες καλλιέργειες τι γίνεται;
«Με τις βροχές πάθαμε κάποιες ζημιές, πάνω στη συγκομιδή έπεσε η βροχή( με τα πεπόνια). Το καλό είναι ότι η πιπεριά δεν έχει τέτοια θέματα. Δηλαδή δεν θα την επηρεάσει η βροχή. Φοβάται μόνο τον πάγο που θα ‘ρθει τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο, τον Δεκέμβριο. Άμα τύχει και δεν ρίξει πάχνη να μαζεύεις ακόμη και τον Γενάρη».
Αυτό είναι πολύ σημαντικό και νέοι άνθρωποι που μπορούν να ξεκινήσουν μια τέτοια καλλιέργεια ίσως θα πρέπει να το σκεφτούν. Έτσι;
«Η καλλιέργεια πιπεριάς μπορεί να ξεκινήσει χωρίς να έχεις πολλά εργαλεία, δηλαδή μπορεί να βρεις κάποιον άλλο στην ανάγκη να σου οργώσει ή να σου φρεζάρει το χωράφι και να ξεκινήσεις με κάποια λάστιχα που θα πρέπει να αγοράσεις. Να ξεκινήσει κάποιος και να βάλει μια τέτοια πιπεριά γιατί έχει από πίσω και τον γεωπόνο, δηλαδή κάποιος που δεν είναι επαγγελματίας αγρότης και δεν έχει πολλές γνώσεις μπορεί να ξεκινήσει γιατί έχει από πίσω υποστήριξη και το πολύ σημαντικό είναι πως ξέρει που θα δώσει την πιπεριά.
Εννοείς τη συμβολαιακή γεωργία;
Ναι αυτό που έχουμε κάνει με τον κ. Κεντρή που είναι στη Στροφυλιά. Παίρνει όλο το προϊόν, ξέρεις την τιμή που έχει, υπάρχει μια πολύ καλή συνεργασία. Παρόλο που είναι η πρώτη χρονιά, η συνεργασία που έχουμε μέχρι στιγμής, τα κιλά που έχω πάει ,το ξεκίνημα το πώς σε βοηθάει σε όλη την καλλιέργεια. Η συνεργασία είναι άψογη Κι είναι πολύ εύκολο για κάποιον που δεν έχει πολλές γνώσεις δεν έχει ξαναασχοληθεί να μπορεί να ξεκινήσει μια νέα καλλιέργεια».
Από ότι καταλαβαίνω η καλλιέργεια της πιπεριάς πέρα από τον αγρότη που την καλλιεργεί και πέρα από την οικογένεια αν υπάρχουν άτομα για να συνδράμουν, δημιουργεί κι άλλες θέσεις εργασίας για το καθάρισμα.
Ακριβώς, γιατί από αυτή την πιπεριά πρέπει να βγει το κοτσάνι και η ψίχα. Δίνουμε σε κοπέλες που κάθονται σπίτι καθαρίζουν την πιπεριά και μέσα σε 12 ώρες πρέπει να τις παραδίδουμε στο εργοστάσιο.
Με λίγα λόγια η καλλιέργεια της πιπεριάς σας κρατάνε ενεργούς μήνες που διαφορετικά θα ήταν νεκροί.
«Ακριβώς ,εγώ Σεπτέμβρη τελείωνα. Αξιοποιώντας τον καλό καιρό – αν υπάρχει- μπορεί να επιμηκυνθεί η καλλιέργεια κι η συγκομιδή της μέσα στο χρόνο. Μεγαλώνεις την περίοδο που ασχολείσαι με την καλλιέργεια».
Αυτό που δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο είναι ότι το χωράφι βρίσκεται ανάμεσα σε καμένο δάσος.
«Πλέον ναι. Παλιά ήμασταν μέσα στα πεύκα λέγαμε, τώρα είμαστε μέσα στα καμένα».
Πως είναι η αίσθηση για σένα που έχεις μεγαλώσει εδώ που έχεις δει όλο αυτό το βουνό από πράσινο να γίνεται μαύρο; Πως έρχεσαι κάθε μέρα και δουλεύεις;
«Αυτό το πράγμα δεν συνηθίζεται. Βλέπεις το πράσινο που είναι τα χόρτα και νομίζεις ότι πρασίνισε ο τόπος, βλέπεις κάτι …Μετά τη φωτιά είχαν καεί ακόμη κι οι πέτρες στο ποτάμι. Δυστυχώς ήταν μεγάλη καταστροφή αυτό που έγινε».
Πάντως είναι σημαντικό για νέους ανθρώπους να στέκονται στον τόπο που κάηκε και να επιμένουν, να τον κάνουν να ξαναπρασινίσει.
«Ακριβώς να μείνουμε εδώ και να βοηθήσουμε την τοπική κοινωνία. Να είμαστε εδώ».
Πάρη Ντελκή
Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του palmosev.gr
Για τις ειδήσεις της Εύβοιας κι όχι μόνο εμπιστευτείτε το palmosev.gr
