There are no slides in this slider.
There are no slides in this slider.
Είναι κάποιες φορές που είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρει κάποιος το συναίσθημα σε γραπτό λόγο.
Έτσι και το βράδυ της Παρασκευής 15 Ιουλίου 2022, στην εκδήλωση μνήμης από τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τα 98 χρόνια από την Ανταλλαγή πληθυσμών, ήταν τόσο συγκινητικό που δεν χωρά σε ένα κείμενο, ο λυγμός, το σπάσιμο της φωνής της Δέσποινας Παπανδρέου, όταν μας μετέφερε μέσα από την έρευνά της, διηγήσεις, πληροφορίες, φωτογραφίες, ζωές ανθρώπων που μοιράστηκαν στα δυο.
Μικρά Ασία και Ελλάδα…
Αποχαιρετισμός στις Αλησμόνητες πατρίδες κι εγκατάσταση στην νέα. Τη μακρινή κι αγαπημένη Ελλάδα που δεν ήταν πάντα φιλόξενη, τουλάχιστον στην αρχή!
Και μετά η ανηφόρα, η πορεία για να ριζώσει ο πρόσφυγας στη νέα του πατρίδα. Ο κόπος το μεράκι, οι δυσκολίες και παντού δίπλα του η Πίστη για τη νέα ζωή.
Για προκοπή και νοικοκύρεμα.
Στον ερχομό τους.
Και πάνω από 90 χρόνια μετά, στην ίδια λαμπερή εκκλησία, ο παπα Γιώργης ο Γρεμενάς με τη Δέσποινα την Παπανδρέου, την Μαρία τη Μαραγιάννη και πολύτιμο συνεργάτη το Δήμαρχο Ιστιαίας- Αιδηψού Γιάννη Κοντζιά, αξιοποίησαν τον κόπο και το μεράκι των χορευτικών συγκροτημάτων της χορευτικής ομάδας Ν.Σινασού «Άγιος Νικόλαος», του Συλλόγου Γυναικών Βασιλικών, της Πολυστάφυλου, του Πολιτιστικού Συλλόγου «τα Θερμάλια» των Λ. Αιδηψού, του Πολιτιστικού Συλλόγου Ασμηνίου …και γέμισαν τα μάτια μας δάκρυα.
Μνήμες, φωτογραφίες, ιστορίες, μουσικές, τραγούδι, κοστούμια, δραματοποίηση κι όλα αυτά γιατί ότι θυμόμαστε δεν ξεχνιέται…
Γέμισαν τα μάτια μας, τα αυτιά μας, η ψυχή μας, από τον πόνο του ξεριζωμού, το νόστο για τις Αλησμόνητες Πατρίδες, το κουράγιο και την Πίστη για το καινούργιο ξεκίνημα, την προκοπή που ήρθε μαζί με την αγάπη για τον νέο τόπο…
Και πάντα δίπλα στον πονεμένο άνθρωπο η Πίστη, η Παναγιά, όλα τα εικονίσματα, σε κάθε μπόγο πρόσφυγα πάνω-πάνω. Η εκκλησία, οι ιερείς, η σύμπνοια, μεταφέρθηκαν κι άγγιξαν τη ψυχή μας. Σε μας που ποτέ δεν ζήσαμε ξεριζωμό και δεν νιώσαμε πόσο πονά να βλέπεις το σπίτι σου από μακριά και σήμερα να μένει ένας άλλος.
Να πίνει νερό από τη βρύση σου και να πατά στο χώμα της αυλής σου. Κι όμως η δύναμη βρέθηκε, έσφιξαν τα δόντια, στάθηκαν στα πόδια τους, πρόκοψαν, ξεχώρισαν, τιμήθηκαν, αγαπήθηκαν στη νέα πατρίδα κι έγιναν ένα προχωρώντας μπροστά και χαρίζοντας μας κομμάτια Πολιτισμού που δεν είχαμε…
Πάρη Ντελκή
Δείτε το video
Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του palmosev.gr
Για τις ειδήσεις της Εύβοιας κι όχι μόνο εμπιστευτείτε το palmosev.gr
