Οι Γούβες και ο πύργος

Στα πολύ παλιά χρόνια στην ανήσυχη αυτή γη οι άνθρωποι είχαν θλίψη μεγάλη γιατί το χωριό τους ήταν βαθειά χωμένο στη γη και Γούβες το λέγανε.

• Γίνεται οι ανθρώποι να ζουν βαθειά μέσα στη γη;
• Να μην ακούνε τα πουλιά; Να μην μιλούν με τα νερά;

Η θλίψη των ανθρώπων τύλιξε σαν πέπλο το χωριό και έφθασε στο παλάτι του Ιμπραήμ Αγά που δεν άργησε κι αυτός να φορέσει το πέπλο σιωπής και τις νύχτες να μην θέλει να βγει, να μη θέλει ανθρώπους να ιδεί.

Ο Θεός τον τιμώρησε, οι μπιστικοί ψιθυρίζαν. Γιατί ήταν μαζί μας κακός, γιατί ανθρώπους βασάνιζε.

Μα μια μέρα λαμπερή και ζεστή ένας ξένος στο παλάτι του μπήκε και ζητούσε επίμονα στον Αγά να μιλήσει.

• Θέλω Αγά μου, του είπε, έναν Πύργο να κτίσεις.
• Και γιατί μου ζητάς έναν Πύργο να κτίσω; Τον ρωτά ο Αγάς.
• Γιατί εκεί ποιητής θα περάσει.
• Τι θα γίνει στον Πύργο καθώς ποιητής θα περάσει;
• Στους πυργίσκους ψηλά ένα πνεύμα ανθρωπιάς Δροσινό θα φυσήξει για αυτούς που πονούν, για αυτούς που δεν βλέπουν, μια αγάπη απέραντη για τα γράμματα θα δώσει ζωή, η γυναίκα στον άνδρα αντικρύ θα σταθεί και οι ανθρώποι θα ανεβαίνουν στις σκάλες του Πύργου να πετάξουν το πέπλο σιωπής και να διώξουν τη θλίψη.

Σκέφτηκε ο Ιμπραήμ Αγάς πως στον Πύργο ψηλά με πουλιά θα βρεθεί, με νερά θα μιλήσει, με ανθρώπους στις σκάλες ένα λόγο θα πει κι αποφάσισε τον Πύργο να φτιάξει να μπορεί ποιητής να περάσει και Θεός να σταθεί.

Μαλάκη Αικατερίνη

Εύβοια 19/5/2015