Υποκρισία και λήθη

Τα διαχρονικής επικαιρότητας λόγια του Κικέρωνα: «Ω καιροί, ω ήθη» (O tempora o mores), αναλογίστηκα διαβάζοντας τις επιστολές και ανακοινώσεις διαμαρτυρίας της πρώην Δημάρχου κ. Ευσταθίου, περί της λεκτικής κακοποίησης, που (όπως ισχυρίζεται) υπέστη δημοσίως σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δ.Σ. Ιστιαίας-Αιδηψού.
Μου γεννήθηκε επίσης το εύλογο ερώτημα αν οι επιπτώσεις της λεκτικής βίας διαφέρουν ανάλογα με την περίπτωση, το βαθμό εξουσίας, καθώς και το φύλο υβριστών και υβριζομένων. Και αυτό διότι προ τριετίας περίπου είχα δεχθεί με πραγματικά βίαιο τρόπο δημοσίως, λεκτική επίθεση από την τότε Δήμαρχο, κ. Ευσταθίου.

Εναντίον μου τότε, φωνασκώντας η κ. Ευσταθίου δεν μου απέδωσε υβριστικά μόνο την συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή, για την οποία τώρα διαμαρτύρεται, αλλά μου «διέγνωσε» σχεδόν το σύνολο των διαταραχών και παθήσεων της ψυχιατρικής βίβλου.
Ήταν η εποχή που η κ. Ευσταθίου «ως φύλακας ηθικών κανόνων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων», όπως ισχυρίζεται σήμερα, με εκβίαζε να παραιτηθώ από τη θέση της συμβούλου, στην οποία με είχε προσλάβει για να συντάσσω τα κείμενα των επιστολών της, των ομιλιών της και των δελτίων τύπου, που εξέδιδε.
Για την ιστορία θυμίζω πως ο λόγος της πίεσης να παραιτηθώ, ήταν προσφυγή του ερευνητή-συγγραφέα πατέρα μου στην Δικαιοσύνη για την θρασεία και προκλητική υποκλοπή του πνευματικού του έργου (παράβαση Ν. 2121/93), παρά την έγγραφη προειδοποίηση, που είχε κάνει προς την Δήμαρχο. Το υποκλαπέν υλικό είχε χρησιμοποιηθεί για την έκδοση βιβλίων (κόστους 23.000 €) και εντύπων (κόστους 8.000 €), τα οποία φυσικά, παρότι πληρώθηκαν, ουδέποτε κυκλοφόρησαν
Θυμίζω (για την ιστορία επίσης) πως την εποχή κατά την οποία υπέστην την λεκτική βία και διαπόμπευσή μου από την κ. Ευσταθίου, βρισκόμουν στον δεύτερο μήνα της εγκυμοσύνης μου.