Αχ βρε κορωνοϊέ τι μας έκανες καλέ…

της Ελένης Μπεντεκίδου 

Αχ βρε κορωνοϊέ τι μας έκανες καλέ να μη μπορούμε να βγούμε ούτε στη γειτονιά για να μη σε συναντήσουμε φονιά.

Έπρεπε λοιπόν κάτι να κάνουμε και ακούσαμε τον κ. Μητσοτάκη ο οποίος ακούγοντας τις παραινέσεις του κ. Τσιόδρα με την αποφασιστικότητα του να λάβει μέτρα είχε την ιδέα μείνετε σπιτάκι και μείναμε. Πειθαρχημένοι στην πλειονότητα μας  και έτσι όταν οι επιστήμονες όλου του κόσμου σκυμμένοι στα μικροσκόπια του έψαχναν να βρουν φάρμακο αν όχι να σε εξοντώσουν αλλά έστω να σου ανακόψουν τη φόρα εμείς εδώ δηλαδή εμείς οι έλληνες οι πολυμήχανοι αφού έχουμε φλέβα από τον Οδυσσέα το πετύχαμε με την απόφαση – ιδέα του κ. Μητσοτάκη μείνετε σπιτάκι. Έτσι λοιπόν πετύχαμε να είμαστε τελευταίοι στη λίστα κρουσμάτων και θυμάτων, κορωνοϊέ. Κορωνοϊέ μπορεί να μη σε νικήσαμε ακόμα αλλά προλάβαμε να μη στείλεις πολλούς στο χώμα.

Κορωνοϊέ μη χαμογελάς ο τόπος αυτός λέγεται ΕΛΛΑΣ και οι Έλληνες με κάθε ευκαιρία αποδεικνύουν  ότι δεν είναι μόνο για ουζάκι και συρτάκι αλλά και για μεγάλα σπουδαία.

Στα δύσκολα οι Έλληνες γίνονται μια γροθιά και όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν «η ισχύς εν τη ενώσει» ενώνονται γίνονται ισχυροί και νικούν. Ίσως από αυτή τη ρήση των προγόνων μας γεννήθηκε και η κίνηση του όλοι μαζί μπορούμε.

Κορωνοϊέ μέσα από τις ενημερώσεις των γιατρών μας μάθαμε ότι σχεδόν όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου στις ερευνητικές τους ομάδες έχουν και Έλληνες γιατρούς και νιώσαμε υπερήφανοι.

Επίσης μέσα από τις ενημερώσεις μάθαμε ότι προτιμάς τους άνδρες. Μήπως είσαι ΓΚΕΥ; Όχι δηλαδή πως μας νοιάζει δεν είμαστε ρατσιστές αλλά να, τους  άνδρες τους θέλουμε πρώτον για την επίλυση του δημογραφικού και δεύτερον για τις βαριές δουλειές.

Κορωνοϊέ δεν θέλω να σε συναντήσω γιατί δεν ξέρω αν μου φθάσουν τα πολεμοφόδια μου (δύναμη και θάρρος) να σε πολεμήσω αφού έχω ήδη ανοιχτό πόλεμο με έναν άλλο φονιά τον Καρκίνο. Κορωνοϊέ φοβού τους Έλληνες. Η Ελλάδα με Τσιόρδα, Μητσοτάκη και Χαρδαλιά έκανε τους μεγάλους (Τραμπ, Τζόνσον, Μακρόν, Πούτιν κ.λ.π.) να χάσουν την λαλιά.

Αλήθεια μπορεί κανείς να φαντασθεί αν η ιδέα – απόφαση Μητσοτάκη (μείνετε σπιτάκι ήταν ένα χημικό χαπάκι και διεκδικούσαμε πνευματικά δικαιώματα) πως θα ήταν η ζωή μας;

Με διευρυμένο πλέον τον δημοσιονομικό μας χώρο θα μπορούσαμε να πούμε όχι μόνο λεκτικά αλλά και ουσιαστικά αντίο μνημόνια αντίο δανεισμοί, δέκα χρόνια κρίσης ήταν αρκετά φτάνει πια.

Πιθανόν να είχαμε την δυνατότητα να αναζητήσουμε και άλλες πηγές εσόδων και όχι μόνο από την παροχή υπηρεσιών (τουρισμός).

Και πρώτα από όλα τι από την ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα. Είναι δυνατόν να ζούμε σε ΑΓΡΟΤΙΚΗ-ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗ χώρα και να τρώμε πατάτες Κύπρου και Αιγύπτου, να χρησιμοποιούμαι λεμόνια Αργεντινής και να τρώμε βόειο  κρέας Ολλανδίας ή άλλων χωρών. Αλήθεια πόσοι τόνοι βόειου κρέατος εισάγουν κάθε χρόνο στη χώρα μας Αν ο δημοσιονομικός μας χώρος ο διευρυμένος μας επέτρεπε να δημιουργήσουμε σύγχρονες καλλιέργειες και σύγχρονες κτηνοτροφικές μονάδες θα είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε εμείς εξαγωγές και επομένως να έχουμε έσοδα και όχι να φεύγουν χρήματα με τις εισαγωγές.

Κορωνοϊέ είσαι μεν αόρατος εχθρός αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ    απρόσεχτος αφού από όπου περνάς αφήνεις ίχνη δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους επιστήμονες να βάζουν καραντίνα ολόκληρες περιοχές και χωριά και έτσι να σε στριμώχνουν στη γωνία απρόσκλητε φονιά και να διατηρούν έτσι το χαμηλό ποσοστό διασπορές σου με αυτόν τον τρόπο.

Όμως θέλω να είμαι δίκαιη γι αυτό θα αναφερθώ και στη δεύτερη βοήθεια για να μείνουμε τελευταίο η οποία στην κυριολεξία μας ήλθε από τον Θεό. Δηλαδή από τους εκπροσώπου Του, την Ιεραρχία. Η οποία εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας πήρε τη Γενναία απόφαση να κλείσει τις εκκλησίες. Όλοι δα έχουμε δει την αθρόα προσέλευση των πιστών στις εκκλησίες για τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, στον επιτάφιο την Ανάσταση. Και μάλιστα για εξοικονόμηση χώρου  ο ένας πηγαίνει  κοντά, κοντά- κοντά ο ένας στον άλλον κολλημένος στον άλλον, σχεδόν κολλητά. Με δεδομένη δε την ευκολία μετάδοσης της  νόσου σε τι ποσοστό θα είχε εκτοξευτεί η διασπορά της; Να γιατί χαρακτηρίζω την απόφαση της Ιεράς Συνόδου γενναία και έτσι κε. Κορωνοϊέ οι πολέμιοι σου γίνανε πολλοί. Αλήθεια αν ανατρέξουμε στους αγώνες του Έθνους μας θα δούμε ότι σε όλους ο Κλήρος είχε ηχηρό παρόν. Έτσι και τώρα γιατί και αυτός ο αγώνας είναι εθνικός αφού αφορά στην υγεία των πολιτών του Έθνους.

Γι’ αυτό Κορωνοϊέ σήκω και φύγε, πήγαινε εκεί από όπoυ ήλθες, πήγαινε να διδαχθείς την 8η εντολή για να γλιτώσουν από εσένα του κόσμου όλοι οι λαοί.

Εδώ θα κάνω μια παραπομπή. Το 1940 όταν οι Ιταλοί ηττήθηκαν από τους Έλληνες και οι εναπομείναντες επέστρεψαν στην Ιταλία ερωτήθησαν από την στρατιωτική τους Ηγεσία πως είναι δυνατόν μωρέ ολόκληρη ταξιαρχία να ηττηθεί από μια χούφτα εξαθλιωμένους Έλληνας; και αυτοί απάντησαν έφταιγε ο κακός τους ο καιρός. Γιατί πράγματι ο χειμώνας του ‘40 ήταν βαρύς και τα βουνά που διεξήγοντο οι μάχες πάντα χιονισμένα.

Πρόσεξε λοιπόν κορωνοϊέ για να μην απαντήσεις και εσύ το ίδιο γιατί έρχεται καλοκαίρι. Φύγε. Πριν σε προλάβουν τα σαραντάρια 40^ο  και σε βάλουν καραντίνα και δεν δεις ποτέ ξανά την Κίνα.

Επειδή όλες οι αποφάσεις κρίνονται εκ του αποτελέσματος τόσο η απόφαση του κ. Μητσοτάκη όσο και της Ιεράς Συνόδου είναι για χειροκρότημα όπως για χειροκρότημα είναι και οι γιατροί και οι νοσηλευτές που παρά τις ελλείψεις εργαζόμενοι άοκνα ακόμα και ατελείωτες ώρες κατάφεραν να κρατήσουν το  σύστημα υγείας όρθιο. Για χειροκρότημα είναι και οι ευπατρίδεις – φυσικά πρόσωπα ή εταιρίες που το στηρίζουν με τις δωρεές τους.  Σ’αυτό έχουμε προϊστορία Ζάπας, Αβέρωφ, Λάτσης, Ωνάσης κ.λ.π. και αυτό ας το θυμούνται πάντα όσοι μπορούν.

Και ναι κ. Χαρδαλιά να κάνουμε την προσευχή μας στο σπίτι μας στο σαλόνι μας – ακούγοντας – τη λειτουργία από την τηλεόραση. Αυτό γινόταν πολλάκις και όταν οι εκκλησίες – ήταν ανοικτές και όταν δεν μπορούσαμε  να παμε στην εκκλησία για τον Α ή Β λόγο (ασθένεια, σοβαρή υποχρέωση κ.λ.π.).

Αλλα κ. Χαρδαλιά, άλλο το συναίσθημα που νιώθει ο πιστός στον υποβλητικό χώρο της εκκλησίας και άλλο στο σπίτι όπου σχεδόν πάντα θα διακόψει την αυτοσυγκέντρωση μας, κάτι που είτε αυτό είναι ο λουλουδάς που με την ντουντούκα του διαλαλεί το εμπόρευμα του (μια γαρδένια ένα τάλιρο ή ο μουσουλμάνος Αφγανός από το απέναντι διαμέρισμα που έχει βάλει το ραδιόφωνο του στη διαπασών και ακούει μουσική του τόπου του.

Συγνώμη κ. Χαρδαλιά αλλά επιτρέψτε μου να σας πω πως βιώνω εγώ την προσευχή μου στην εκκλησία την Μεγάλη Εβδομάδα. Τη Μεγάλη Πέμπτη όταν ο Ιερέας ψάλλει το «σήμερον κρεμάται επί ξύλον» συγκλονίζομαι, συγκινούμαι όταν εκ του σύνεγγυς παρακολουθώ την αποκαθήλωση ή όταν ακούω τα εγκώμια.

Ριγώ δε από κορυφής μέχρις ονύχων όταν κατά την επιστροφή του Επιταφίου από την περιφορά του στην εκκλησία και ακούγεται το «ΆΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ». Αλήθεια κ. Χαρδαλιά είναι ποτέ δυνατόν να νιώσει κανείς αυτά τα συναισθήματα (με τις όποιες διακοπές, στο σπίτι. Εγώ ομολογώ όχι.

Αλλά αυτά πέρασαν καταφέραμε με την προσωπική ευθύνη ο καθένας μας αλλά και με την συνέπεια και ευθύνη της πλειονότητας των Ελλήνων να διατηρηθούμε στην τελευταία θέση. Για φαντάσου κορωνοϊέ η παρουσία σου άλλαξε και τις σταθερές αξίες μας να χαιρόμαστε δηλαδή τις πρωτιές μας και να  στεναχωρεί η τελευταία θέση και από αυτό έφερες τούμπα.

Τι να σου πω βρέ και τι να σου ομολογήσω. Πας φιρί φιρί να ακούσεις το στιχάκι «Ώρα καλή στην πλώρη σου και αέρα στα πανιά σου και ένα πουλί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά σου».

Όπως κατάλαβες το δεύτερο μέρος δεν είναι κολακευτικό αλλά αυτό σου αξίζει η μοναξιά και η περιθωριοποίηση σου.

Όσο αφορά τον εκκλησιασμό και την προσευχή μας ευτυχώς ο κάθε χρόνος έχει τη δική του Μεγάλη Εβδομάδα και την δική του πασχαλιά. Ας περιμένουμε λοιπόν το 2021 και πιστεύω χωρίς εσένα κορωνοϊέ να ζήσουμε τα συναισθήματα που περιγράφω μέσα στις εκκλησίες μας.

Τώρα όσο αφορά την εκκλησία έχει ακόμη μία εκκρεμότητα εξ αιτίας σου κορωνοϊέ το θέμα της Θείας Κοινωνίας. Ένα θέμα που καλείστε Άγιοι Πατέρες να το λύσετε γιατί δεν ξέρουμε πότε θα φύγει αυτός ο εφιάλτης και δεν είναι δυνατόν να μείνουν οι πιστοί χωρίς τη Θεία Χάρη της Θείας Κοινωνίας ούτε να φεύγουν οι ασθενείς χωρίς να κοινωνήσουν.

Σίγουρα έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες και έχουν διατυπωθεί αρκετές σκέψεις. Θα μου επιτρέψει η αγιοσύνη σας να διατυπώσω και εγώ τη δική μου πρόταση και επειδή δε δεν ξέρω αν με το να ασχοληθώ με ένα τόσο σοβαρό θέμα διαπράττω αμαρτία, γι’ αυτό και σας ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη.

Επίσης ζητώ συγνώμη και από τους Ιερείς της Ιδιαίτερης μου πατρίδας (Λ. Αιδηψού κ.κ. Ηλία Νικόλαο, Νικόλαο και Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο) τους οποίους θα μπορούσα να συμβουλευτώ τηλεφωνικώς και δεν το έκανα. Συγνώμη.

Η πρόταση μου είναι η εξής: Ξέρω ότι η προσκομιδή γίνεται από τμήμα της σφραγίδας της λειτουργίας. Αν λοιπόν βρισκόταν τρόπος να κοπεί οριζόντια ολόκληρη η σφραγίδα και κατά την προσκομιδή να κοπεί σε μακρόστενα τεμάχια ώστε ο ιερέας ο οποίος με περισσή πίστη και δέος κρατεί το άγιο δισκοπότηρο να βρέχει σ’ αυτό την άκρη κάθε τεμαχίου και να το βάζει στο στόμα του κάθε μεταλαμβανομένου. Έτσι ο πιστός  θα έχει λάβει το αίμα και το σώμα του κυρίου και προετοιμασμένος δε όπως προσήλθε γι’ αυτό το σκοπό (εξομολογημένος και νήστης) θα νιώσει αυτή τη ψυχική γαλήνη που προσφέρει η Θεία Κοινωνία. (το αποτέλεσμα ίδιο. Ίσως αυτή ή με άλλον τρόπο λήψης της Θείας Κοινωνίας). Ίσως να χρειαστεί κάποια άδεια του Αρχιεπισκόπου ακόμη του Πατριάρχη μας αλλά εδώ δεν μετράει το αποτέλεσμα; Και πάλι ζητώ συγνώμη.

Ίσως υπάρχει καλύτερη πρόταση, θα χαρώ ιδιαιτέρως να λυθεί το θέμα με τον Α ή Β τρόπο.

Θα μου επιτρέψετε εδώ να αναφερθώ αυτό που είπε ο Δεσπότης Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος αν θυμάμαι καλά το όνομα του.

Εφέτος δεν πειράζει.  Ας μη λάβουμε το αίμα και το σώμα του κυρίου. Ας δώσουμε όμως αίμα όσο μπορούμε για τα νοσοκομεία οι ανάγκες των οποίων είναι πολύ μεγάλες. Είναι και αυτό πράξη αγάπη.

Κι πάλι άγιοι Πατέρες συγνώμη που μπήκα σε δρόμους δύσκολους και τους οποίους δεν γνωρίζω.

Εδώ σταματάω για να ξεκουραστώ μη φανταστείς κορωνοϊέ ότι θα σ’ αφήσω ήσυχο και ούτε γι’ αυτά που σου γράφω να θυμώσεις και να προσπαθήσεις να με βρεις έχω το σπίτι μου κλειστό και οξυγόνο 98.

Αρκετά είπαμε και τώρα άντε γεια και να ΧΑΘΟΥΜΕ  (ναι να χαθούμε είναι παραφθορά του ότι όταν χαιρετάμε αγαπημένα πρόσωπα λέμε άντε γεια  και να μη χαθούμε). Με εσένα να χαθούμε, γιατί όπως κατάλαβες δεν είσαι αγαπημένος ούτε καν αγαπητός. Άφησε μας λοιπόν γλυκά  να κοιμηθούμε και να ονειρευτούμε την μετά κορωνοϊό ζωή μας. Ναι να ονειρευτούμε γιατί τα όνειρα είναι ζωή.

Όταν οι Ιταλοί το 1940 χαρακτήρισαν τους Έλληνες στρατιώτες εξαθλιωμένους τους διέφυγε ότι αυτοί οι εξαθλιωμένοι ήταν εμψυχωμένοι πολεμούσαν για την πατρίδα τους και τις οικογένειες τους.

Και τώρα κορωνοϊέ τι άκουσα; ότι θα σε ρίξουν στα νησιά μας και στα χερσαία σύνορα μας. Έβρο. Πρόσεξε, γιατί το ίδιο εμψυχωμένα είναι τα παιδιά μας (οι στρατιώτες πεζικού στα χερσαία σύνορα και του Λιμενικού στα νησιά μας), που αμετανόητοι φρουροί φυλάσσουν τα σύνορα μας. Πρόσεξε λοιπόν κορωνοϊέ μην αγγίξεις το χακί , μην πλησιάσεις το θαλασσί. Έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα. Οι επιστήμονες μας και η Πολιτική Ηγεσία θα σε εξουδετερώσουν. Είπαμε είσαι απρόσεχτος και θα σε στριμώξουν πάλι οι επιστήμονες με τα ΤΕΣΤ.

ΑΧ ΒΡΕ ΚΟΡΩΝΟΪΕ τι μας έκανες να θυμηθούμε;

Αλλά οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν εκτός του ισχύς εν τη ενώσει και το ουδέν κακόν αμιγές καλού. Τι καλό μας έκανες; Με τόσο πόνο και θλίψη που σκόρπισες; Δίπλα μας , αλλά έκανες να παρατηρήσουμε και να καταλάβουμε πόσο λάθος κάναμε και ιδιαίτερα κάποια χρόνια οικονομικής  ευημερίας  επενδύαμε στην ΎΛΗ. Ντύναμε το σώμα μας και αφήναμε γυμνή την ψυχή μας, Βάζοντας σε καταστολή τα συναισθήματα μας όπως της ανθρωπιάς της ευχαριστίας και το φιλότιμο κ.λ.π. Ξεχάσαμε ότι όπως θρέφουμε το σώμα πρέπει να θρέψουμε και την ψυχή μας. Ας πλημμυρίσουμε λοιπόν ξανά έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες την ψυχή μας μ’ αυτές τις αρετές και τα συναισθήματα (όπως ανθρωπιά, ευσπλαχνία, ευχαριστία), ΑΓΑΠΗ.

Ευχαριστία Αγάπη συμπόνια ευγνωμοσύνη και φιλότιμο κ.λ.π.. Ξεχάσαμε ότι θα πρέπει να τρέφουμε και την ψυχή μας όπως τρέφουμε και το σώμα μας.

Ας ξεκινήσουμε έστω τώρα για την τροφή της ψυχής  ποτέ δεν είναι αργά. Ας ξεκινήσουμε τώρα και από την πλημμυρίδα της δικής μας ψυχής μας ας δώσουμε κάποιες σταγόνες σε όσους νομίζουμε ότι τις έχουν ανάγκη. Ας πούμε μια ζεστή καλημέρα στον δύστροπο γείτονα και ας του κάνουμε μια ζεστή αγκαλιά. Δεν θα χαρεί μόνο αυτός αλλά και εμείς από αυτή την κίνηση αγάπης που κάναμε. Ίσως χαρούμενος όπως θα είναι από τη συμπεριφορά μας δει γαλανό το συννεφιασμένο ουρανό.

Κορωνοϊέ απλά σου λέω φύγε αρκετό πόνο και θλίψη έσπειρες δίπλα μας και δεν μιλάω μόνο ως Ελληνίδα αλλά και για όλο τον κόσμο.

κ. Ντελκή επειδή από τεχνολογία έχω μεσάνυχτα και μία κάθετη άρνηση να μάθω κάποια πράγματα ίσως φταίει η ηλικία (ετών 85), δεν ξέρω τι όγκος γραπτού μπορεί να δημοσιευτεί σε διαδικτυακή εφημερίδα αλά θα ήθελα να δημοσιευτεί ολόκληρο το κείμενο έστω τμηματικά.

Ευχαριστώ πολύ που με διαβάσατε,

Ελένη Μπεντεκίδου.

Κορωνοϊέ δεν φθάνει που από όσες χώρες πέρασες σκόρπισες το θάνατο, κατά κεραύνωσες και τις οικονομίες τους. Και καλά οι χώρες που έχουν βαριές βιομηχανίες θα ανακάμψουν γρήγορα;  Η Ελλάδα που είχε μοναδική πηγή εσόδων τον τουρισμό και αυτό εξαιτίας σου χάθηκε για φέτος. Πως και πότε θα ανακάμψει; Η λύση ήταν το κορωνομόλογο αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε συμφωνία. Πιστεύω ότι αν υπήρχε συμφωνία θα είχε διαθεσιμότητα (λίγο χιούμορ) αφού από το κορωνομόλογο δεν κολλάς τη νόσο όμως θα ξεκολλούσε την οικονομία μας.

Αλήθεια είναι δυνατόν ένα κράτος μέλος της μέλος της EC. Να ζητήσει τη σύγκλιση ενός EUROGROUP ή έστω μια τηλεδιάσκεψη της για την επανεξέταση ενός θέματος το οποίο έχει απορριφθεί; Αν υπήρχε μία τέτοια δυνατότητα ή δεύτερη σκέψη πιο ώριμη πλέον αυτών που το απέρριψαν  ίσως ήταν θετική.

Κορωνοϊέ δεν σου γράφω αλλά σε βαρέθηκα

Κάτι άλλο που έχω να γράψω δεν σε αφορά, αφορά εμένα και την επιθυμία μου να ασχοληθώ με τα κοινά.

Αλλά είμαι πια μεγάλη 85 χρόνων αυτή μου η επιθυμία γεννήθηκε από το γεγονός ότι διαθέτω κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία που πρέπει να έχουν όσοι ασχολούνται με αυτά (κοινά) (αποφασιστικότητα για επίλυση προβλημάτων του κοινού και προτάσεις λύσεων).  ΗΘΟΣ που το θεωρώ απαραίτητο, επιμονή και υπομονή.

Αν λοιπόν μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω κάτι για το χωριό μου θα το έκανα ευχαρίστως!

Είναι ποτέ δυνατόν η μεγαλύτερη λουτρόπολις της Ελλάδος (Λ. Αιδηψού που τον Ιούλιο και τον Αύγουστο συγκεντρώνει πάνω από 13.000 επισκέπτες να έχει μόνο μία τράπεζα; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα κέντρο υγείας; Το υπάρχον είναι σε απόσταση 22 χιλιομέτρων έχει ένα ασθενοφόρο που σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης δεν προλαβαίνει να επέμβει.

Επειδή στην Αιδηψό υπάρχουν δύο κτίσματα που επισκευαζόμενα θα μπορούσαν να καλύψουν τις στεγαστικές ανάγκες για κέντρο υγείας . (Παλαιό υδροθεραπευτήριο Αγίων Αναργύρων και Ξενοδοχείο Κασταλία όπου διέμεναν ανάπηροι  πολέμου έρχοντο για λουτροθεραπεία) Μήπως ο Δήμαρχος μπορεί  να κάνει κάτι αν γίνεται μέσω των κονδυλίων ΕΣΠΑ; Τα  δύο κτίσματα ανήκουν στο Δήμο ή στο Δημόσιο και τα δύο θέλουν επισκευή.

Πριν χρόνια κάποιος  Δήμαρχος στο πρόγραμμα του είχε και αυτό. Από κει και μετά τίποτα. Ο νυν Δήμαρχος ας δει αυτή την περίπτωση.

Φίλοι μου που με διαβάζετε επειδή αγαπώ τους νέους ανθρώπους και σέβομαι την αγωνία τους  να κάνουν κάτι, Τόπος στα νιάτα και οι μεγάλοι δίπλα τους για να τους βοηθούν με την εμπειρία τους.

Μπεντεκίδου Ελένη

Ευχαριστώ για την υπομονή σας

Νομίζω ότι σας κούρασα.

Αλλά δεν φταίω εγώ  …. ο Κωρονοϊός