Κατερίνα Μαμούχα: Η φωτιά στις Ροβιές και τι άφησε πίσω της ένα χρόνο μετά… [video]

«Μαθήματα ζωής» έδωσε η δασκάλα Κατερίνα Μαμούχα, από τις Ροβιές, με τον χειμαρρώδη λόγο της μιλώντας στην συνέντευξη Τύπου της Συντονιστικής Επιτροπής Πυρόπληκτων, το απόγευμα της Τετάρτης 10 Αυγούστου 2022 στη Λίμνη στο Κτίριο Μελά.  Μίλησε για τις Ροβιές, πως κάηκαν και τι έμεινε μετά από την τραγική φωτιά. Μίλησε για τα ελλείμματα της Παιδείας, του Πολιτισμού, χωρίς να παραλείψει να ονειρευτεί εκ μέρους κάθε βορειοευβοιώτη, που χρειάζεται όχι μόνο ψωμί να φάει και να γεμίσει το τραπέζι του, αλλά και Πολιτισμό για να γεμίσει η ψυχή του.

Δείτε το video

Η κυρία Μαμούχα είπε: “Οι Ροβιές ήταν το πρώτο χωριό που κάηκε” δυστυχώς βρεθήκαμε απροετοίμαστοι, πιστεύοντας ότι κάποιοι θα είναι πίσω μας να μας βοηθήσουν. Κάηκαν περισσότερα από 10 σπίτια, μια επιχείρηση, ένα φροντιστήριο Αγγλικών ολοσχερώς, το ζαχαροπλαστείο… Οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να μετακομίσουν, να μεταναστεύσουν για να βρουν δουλειά και ένα μήνα μετά τις φωτιές, ανοίγει το σχολείο μας κι οι γονείς αναγκάζονται να κλείσουν το σχολείο πάλι, διεκδικώντας τι;

Έναν τέταρτο δάσκαλο!

Όχι πολυτέλειες, όχι Αγγλικά, όχι Γυμναστική, όχι τίποτε άλλο…

Μια βδομάδα κλειστό το σχολείο. Ο Σύλλογος Γονέων στο δρόμο τα παιδιά στο δρόμο, φτάνουν στη Χαλκίδα και μας κάνουν τη μεγάλη «χάρη» και στέλνουν τον τέταρτο δάσκαλο. Περάσαμε όλη μας τη χρονιά τέσσερις ξεροί δάσκαλοι, παρόλο που στις τηλεοράσεις ακούγαμε εξαγγελίες για ολοήμερα, για εργαστήρια δεξιοτήτων, και άλλες δραστηριότητες που δικαιούνται τα παιδιά μας. Ιδιαίτερα μετά από αυτή την καταστροφή.

Σε ένα μικρό σχολείο που τέσσερις μαθητές, είναι χωρίς σπίτι μετά τη φωτιά. Ένας από αυτούς δε αρνείται να ‘ρθει στο σχολείο, γιατί έχει μεγάλη αγωνία για το τι θα συμβεί πίσω. Οι γονείς του μένουν σε γειτονικό σπίτι, και αναγκάζονται όλη τη χρονιά να πηγαινοέρχονται στην Αθήνα με δικά τους έξοδα σε ψυχολόγο, να παρακολουθούν το παιδί. Το παιδάκι τελικά δεν κατάφερε να ξεπεράσει το άγχος του κι έδωσε τον Ιούνιο εξετάσεις για να προβιβαστεί στην επόμενη τάξη. Φτιάχτηκε και το γήπεδο του σχολείου μας βεβαίως με τις Μ.Κ.Ο. και τις δωρεές που μας κατέκλυσαν κι ήμασταν υποχρεωμένοι να ευχαριστούμε και ξανά να ευχαριστούμε με επιστολές γι αυτά τα πράγματα τα οποία δικαιούμασταν να τα έχουμε. Και να μην…

Εκπροσωπώντας τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ροβιών, ίσως σ’ αυτή την κατάσταση να θεωρείται πολυτέλεια, αλλά ο Πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια. Δυστυχώς προσπαθούμε εκ των ενόντων να κρατήσουμε, τον Πολιτισμό στο χωριό μας με εκδηλώσεις, με γιορτές κλπ. Απευθυνόμαστε στο Δήμο. Ο Δήμος πάντα με το ζόρι πάντα δύσκολα, πάντα το θεωρεί… Οι εκδηλώσεις που έγιναν ήταν από θεατρικές ομάδες ή από τη Λυρική Σκηνή που ήρθαν να κάνουν κάποιες εκδηλώσεις στο χωριό μας.

Ελάχιστες.

Νομίζω μια εκδήλωση έγινε στις Ροβιές, τώρα προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς ένα αφιέρωμα στους πρόσφυγες δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε να το ολοκληρώσουμε και ποτέ δε δόθηκε μια ενημέρωση από το Δήμο. Έπειτα δεν υπάρχουν υποδομές πολιτιστικές. Υπάρχει το Κινηματοθέατρο εδώ στη Λίμνη, το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο.

Ρημάζει.

Ένα ανοικτό θέατρο θα μπορούσε να έχει γίνει ολόκληρη η περιοχή μας, από την Χαλκίδα μέχρι την Ιστιαία, δεν υπάρχει ένας θεατρικός χώρος για να γίνει μια εκδήλωση. Σε προαύλια σχολείων σε γήπεδα…

Έρχονται  θίασοι και κάνουν μια παράσταση που; Σε ένα γήπεδο χωρίς ακουστική, χωρίς τίποτα. Δεν αξίζει όλος αυτός ο κόσμος να έχει μια αίθουσα; Δυο;

Για να γίνονται όλες αυτές οι εκδηλώσεις;

Δεν θέλω να απογοητεύω.

Ξέρω ότι με τους αγώνες επιτεύχθηκαν κάποια πράγματα. Με συλλαλητήρια με αγώνες με διεκδικήσεις.

Δεν θέλω να χάνουμε το κουράγιο μας!

Και υπάρχει κόσμος πίσω που κρατάει γερά κι έχει κουράγιο να αγωνιστεί και να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται. Όχι παραπάνω..

Πάρη Ντελκή