Αρτεμισιακός: Η ομάδα όνειρο της Βόρειας Εύβοιας

Ο παλιός τερματοφύλακας του Βυζαντίου και μετέπειτα του Αρτεμισιακού Μπάμπης Μπαντάνης, προπονητής πέρυσι της Α.Ε.Κ. Ν. Πύργου και φέτος μέλος του Δ.Σ. της Α.Ε.Κ. Ν. Πύργου, ένα απόγευμα δίπλα στη παραλία του Ν. Πύργου θυμήθηκε και μας εξιστόρησε τις παλιές δόξες με τον Αρτεμισιακό, την ομάδα όνειρο της Βόρειας Εύβοιας.

«Το 1987 ιδρύεται ο Αρτεμισιακός, με ιδρυτικά μέλη τον Γιώργο Θεοχάρη, τον Κώστα Βακαλόπουλο, τον Κώστα Κερμανίδη, τον Δημήτρη Μυτόπουλο με πρόεδρο τον Γιάννη Λετώνη. Μετά ακολούθησαν ο Δημήτρης Φλέσουρας, ο Νίκος Κούτσουρης και άλλοι πολλοί. Αυτοί θέλουν να κάνουν μία ομάδα.

Δεν είχαν γήπεδο. Με προσωπικές ενέργειες του ίδιου του Γιάννη Λετώνη, έκαναν το γήπεδο σε δασική περιοχή ανάμεσα στο Ασμήνιο και το Πευκί. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πρωτοφανής για τα δεδομένα της εποχής. Μάζεψαν όλα τα παιδιά που έπαιζαν μπάλα από το Πευκί, το Αρτεμίσιο, το Ασμήνιο και με πρώτο προπονητή τον Δημήτρη Δούκα κατόρθωσαν και έφτιαξαν μία ομάδα η οποία ήταν ζήτημα χρόνου να ανέβει τις κατηγορίες και να πρωταγωνιστήσει. Σε κάθε αγώνα, την ομάδα ακολουθούσαν τουλάχιστον 300 άτομα, φίλαθλοι σε εντός και εκτός έδρας παιχνίδια. Στο τέλος της πρώτης χρονιάς, η ομάδα δεν στέφθηκε πρωταθλήτρια. Τότε ο Πρόεδρος ο Γιάννης Λετώνης, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη έκανε πέντε μεταγραφές έμπειρων ποδοσφαιριστών με αποτέλεσμα η ομάδα να τερματίσει 1^η στην Γ΄ κατηγορία και να ανέβει στη Β΄. Αυτό έδωσε μεγαλύτερη ώθηση, τόσο στον Πρόεδρο, όσο και τον αδελφό του Θανάση Λετώνη να προσλάβουν ως προπονητή τον γνωστό Γυμναστή, Στάθη Καρανικολό. Σχεδίασαν και αγόρασαν τους καλύτερους παίκτες της περιοχής. Τότε πήγα και εγώ στην ομάδα και πραγματικά αυτό που αντίκρισα με κάνει και ανατριχιάζω ακόμη. Συγκινούμαι! Από την πρώτη στιγμή μας αγκάλιασαν εμάς τους νέους ποδοσφαιριστές, και μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι εκεί είναι το σπίτι μας. Την συγκεκριμένη χρονιά κάνοντας ρεκόρ εισιτηρίων και τερματίζοντας αήττητοι, στεφθήκαμε πρωταθλητές και ανεβήκαμε στην Α΄ κατηγορία. Το ίδιο σκηνικό με μεταγραφές έμπειρων και ικανών ποδοσφαιριστών, συνεχίστηκε με αποτέλεσμα να πρωταγωνιστούμε και σε αυτή τη κατηγορία. Παίζαμε με τις καλύτερες ομάδες της Ευβοίας και κερδίζοντας το σεβασμό όλης της Εύβοιας, αναγκάσαμε τους αντίπαλους μας να μας χειροκροτούν όταν παίζαμε. Είτε κερδίζαμε, είτε χάναμε μας σεβόντουσαν. Εκείνη τη χρονιά το 1990, δεν βγήκαμε πρωταθλητές, βγήκαμε τρίτοι. Ακριβώς τα ίδια και την επόμενη χρονιά. Ο παλμός και ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν ανεξάντλητος. Πάλι μεταγραφές ικανών και έμπειρων ποδοσφαιριστών, αλλαγή προπονητή με τον ερχομό του Θανάση Καλαβρή από τα Ψαχνά και παλαιό προπονητή στην ομάδα της Ιστιαίας. Πρωταγωνιστήσαμε και πάλι όμως βγήκαμε τρίτοι. Τότε το καλοκαίρι του 1992 ο Γιάννης Λετώνης και Γραμματέα τον νυν Δήμαρχο Χριστοφή Ζάχο αποφάσισε να βάλει πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη και έφερε στη ομάδα πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ονόματα όπως ο Γιάννης Κερασιώτης, ο Σπύρος Παππάς, ο Θανάσης Ζουζουλής ( ο γιος του σήμερα μεταγράφηκε στον ατρόμητο Αθηνών), πλαισιώνοντας τον Σάββα Ποζαπαλίδη, τον Βασίλη Κασιάνη, τον Μπάμπη Μπαντάνη και τον Στέφανο Βλαχομήτρο. Τότε ήταν που φέρνοντας στην ομάδα ένα μεγάλο όνομα του ελληνικού ποδοσφαίρου τον Κωνσταντίνο Νεστορίδη, (μεγάλο γκολτζή του παρελθόντος) καταφέραμε και βγήκαμε στην Δ΄ Εθνική επαγγελματική κατηγορία, πράγμα πρωτόγνωρο για τη ολόκληρη την Βόρεια Εύβοια. Δεν μπορώ να σας περιγράψω το τι νιώθαμε, εγώ και οι συμπαίκτες μου. Αισθήματα πρωτόγνωρα για όλους μας. Σε αυτή την κατηγορία στην Δ’ εθνική, έγιναν πάλι πολλές μεταγραφές υψηλού επιπέδου και αλλαγή προπονητή με τον ερχομό του Γιάννη Σκόνδρα. Όλα ξεκίνησαν όμορφα εκτός από την απόφαση της ΕΠΟ, σχετικά με τον υποβιβασμό έντεκα ομάδων σε σύνολο δεκαοκτώ του κάθε ομίλου. Ο όμιλος μας ήταν με πολύ δύσκολες ομάδες του Πειραιά. Τα αποτελέσματα άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά. Παίζαμε με Μοσχάτο, Κερατσίνι, Πέραμα, Ασπρόπυργο, Δραπετσώνα, Λήλα Βασιλικού, Χαλκίδα, Ταμυναικό, Αρτάκη, με αποτέλεσμα στο τέλος της χρόνιας ενώ είμασταν η 8^η ομάδα βαθμολογικά, δυστυχώς υποβιβαστήκαμε. Τη συγκεκριμένη χρονιά εγώ και οι συμπαίκτες μου γνωρίσαμε κάποιες καταστάσεις τις οποίες δεν φανταζόμασταν ότι θα τις ζούσαμε. Νοιώθαμε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Κάθε Σάββατο σε ξενοδοχείο. Ήταν όλα πολύ καλά οργανωμένα. Προσεγμένα στην εντέλεια. Προπονήσεις πρωί – απόγευμα και γενικά νοιώθαμε ότι είχαμε κάνει την καλύτερη επιλογή ερχόμενοι στον Αρτεμισιακό. Θα σας πω ότι με το Μοσχάτο στο γήπεδο του Αρτεμισιακού κόψαμε 2.100 εισιτήρια τη στιγμή που ο Απόλλων ομάδα της Α΄ Εθνικής είχε κόψει 300 εισιτήρια. Αυτό ως δείγμα συμμετοχής του κόσμου. Έρχονταν από Λίμνη, Μαντούδι, Προκόπι, Λιχάδα, όλοι για να δουν τον Αρτεμισιακό. Ο υποβιβασμός της ομάδας στην Α΄ Τοπική κατηγορία, γέμισε όπως ήταν φυσικό με απογοήτευση τους φιλάθλους. Όλα αυτά τα χρόνια είχε γίνει ένα μεγάλο λάθος. Η ομάδα δεν είχε φτιάξει τμήματα υποδομής, ώστε να έχει Ακαδημίες, με αποτέλεσμα οι παίκτες να αποχωρούν και να πηγαίνουν σε άλλες ομάδες. Ο Γιάννης Λετώνης όπως ήταν φυσικό απογοητεύτηκε μαζί με τους φιλάθλους, αναγκάστηκε σιγά-σιγά με την ομάδα των επόμενων δύο ετών να αποχωρήσει. Η ομάδα άντεξε μία πενταετία μετά τον υποβιβασμό της από την Δ΄ Εθνική, στις τοπικές κατηγορίες και όπως όλα τα όμορφα τελειώνουν, έτσι έσβησε και αυτή η ομάδα όνειρο. Την αποκαλώ έτσι γιατί μόνο με ένα όμορφο όνειρο μπορεί να συγκριθεί. Πιστεύω ότι ήταν ότι πιο όμορφο είχε να επιδείξει η ποδοσφαιρική Βόρεια Εύβοια και είμαι πολύ περήφανος που αγωνίστηκα σε αυτήν την ομάδα για δέκα χρόνια. Η σύνθεση της ομάδας του 1993 ήταν: Κωνσταντίνος Νεστορίδης (προπονητής), Χατζηαθανασίου Γιάννης, Ποζαπαλίδης Σάββας, Μακαντάσης Χρήστος, Μπαντάνης Μπάμπης, Καραδήμος Θανάσης, Λάμπρου Κώστας, Καστάνης Βασίλης, Τσελίκας Δήμος, Βλαχομήτρος Στέφανος, Κολονιώτης Παναγιώτης, Ζουζουλής Θανάσης, Κερασιώτης Γιάννης, Μαστρογιάννης Κώστας, Θεοχάρης Χρήστος, Παππάς Σπύρος, Κατσούλης Δημήτρης, Μπαλωμένος Γιώργος, Κασιούμης Μανώλης, Κωνσταντάγκας Αντώνης.