Το Πάσχα των αναμνήσεων στις Καματριάδες

Μεγάλη Παρασκευή, μέσα δεκαετίας του ’90.

Χρόνια αλλοτινά, αγνά στην καρδιά και στο μυαλό. Τότε που τα παιδικά χρόνια ήταν συνυφασμένα με την εθιμοτυπική άνοδο στο χωριό των Καματριάδων.
Γενέτειρα του πατέρα, τόπος συναισθημάτων και εικόνων ενός μικρού παιδιού.
Το ραντεβού των… μεγάλων στο τότε καφενείο του Τάσου Θεοδώρου, έμελλε στα να αποδειχθεί στα μάτια ενός μικρού παιδιού κάτι πολύ παραπάνω από αυτό.
Ανάμεσα στα πράσινα τραπεζάκια και στις άσπρες καρέκλες, θα άκουγες καθώς έφτανες τα χαχανητά και τις κουβέντες ανθρώπων.
Που μπορεί οι επιταγές των καιρών να τους χώριζαν αλλά πάντα το διάλειμμα των διακοπών του Πάσχα τους ένωνε. Τόσο που έφτανε η ώρα της θείας λειτουργίας από τον αγαπημένο ιερέα του χωριού για να “κηρύξει” άτυπα την λήξη – μέχρι την επόμενη – της σύναξης.

Έκτοτε, πολλοί “έφυγαν” από την ζωή. Στη θέση του πάλαι ποτέ ορμητηρίου των μεγάλων, πέρνα ένας δρόμος. Δρόμος μακρύς και μεγάλος.

Όσο και οι αναμνήσεις όσων μυήθηκαν στα ανταμώματα τούτα, αρκετά για τους συνοδεύουν σαν γλυκό χάδι στην καρδιά.

Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!

Ανδρέας Φαδάκης