Σήμερα δεν πενθούν μόνο οι συγγενείς του Αντώνη, αλλά όλοι οι Ναυτικοί που έχουν καρδιά

“Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας Ναυτικός”, γράφει o καπετάνιος από τα Ήλια, ο Σπύρος ο Αγαπητός.

“Είμαι περήφανος που φέρω την Ελληνική σημαία σε όλα τα πέρατα της γης, είμαι περήφανος που όταν με ρωτάνε σε χώρες ξένες από ποια χώρα είμαι λέω με συγκίνηση ΕΛΛΑΔΑ, είμαι περήφανος που σε αυτό το χρονικό διάστημα που ζω μπόρεσα και έσωσα 178 ανθρώπους από πνιγμό σε 5 διαφορετικές περιπτώσεις, είμαι περήφανος που όταν τα τηλεοπτικά κανάλια σε Αμερική, Κίνα και Ιταλία με ρωτάνε από ποια χώρα είσαι λέω Ελλάς και όχι Greece, δεν μπορώ να κρύψω την στεναχώρια μου όπου στο τελευταίο ναυάγιο που έσπευσα να βοηθήσω δεν μπόρεσα να σώσω 2 ανθρώπους όπου ποτέ δεν βρέθηκαν και αυτό με στοιχειώνει, ακόμα περισσότερο νιώθω ντροπή και θλίψη όπου πλέον δεν υπάρχει ανθρωπιά από ζώα που θέλουν να λέγονται άνθρωποι, δυστυχώς η λέξη ανθρωπιά είναι λέξη άγνωστη σε μερικούς κάνοντας τους τραμπούκους στα μάτια των εκάστοτε μονοπωλιακών ναυτιλιακών εταιρειών. Είναι μεγάλη στεναχώρια γιατί έχω ζήσει πολλές φορές την αγωνία για την διάσωση ναυαγών και την ικανοποίηση αλλά αυτό που έγινε με ξεπερνάει, δεν είναι ατύχημα φίλοι μου είναι στυγνή δολοφονία, δεν ξέρω ποιος συνάδελφος μπορεί να ήταν, τον ξέρω η όχι αλλά από εμένα δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης των λεγόμενων μου, ένοχοι αυτοί που έσπρωξαν τον άτυχο επιβάτη, ένοχος αυτός ο αξιωματικός που έδωσε την εντολή για να γίνει η απώθηση, ένοχος ο Πλοίαρχος που δεν εφάρμοσε όλα όσα έπρεπε να κάνει και αναχώρησε, ένοχοι όσοι δεν έκαναν το παραμικρό για να αποτρέψουν αυτό που έγινε, ένοχοι οι παρόντες των σωμάτων ασφαλείας που δεν βρισκόντουσαν εκεί για να αποτρέψουν τα πάντα και τελευταία ένοχοι οι Κύριοι των Ναυτιλιακών που δίνουν τέτοιες πολιτικές στα πληρώματα τους.
Σήμερα δεν πενθούν μόνο οι συγγενείς του αποθανόντα αλλά όλοι οι Ναυτικοί που έχουν καρδιά και ανθρωπιά και δυστυχώς δεν ξέρω πόσοι είμαστε”.