Σχεδόν 1 εκατομμύριο (957.552) από τα τα 11 του συνολικού πληθυσμού της χώρας μας έχει νοσήσει από την αρχή της πανδημίας, ενώ οι θάνατοι που έχουν καταγραφεί συνολικά είναι 18.427!
Τα νούμερα μπορεί να μας αφήνουν ασυγκίνητους λόγω της συνεχούς ροής πληροφοριών και κάπως να έχουμε συνηθίσει, στις καθημερινές αναφορές θανάτων.
Αλλά αν αυτοί οι θάνατοι μπορεί να αναφέρονται σε δικούς μας ανθρώπους, αμέσως όλα ανατρέπονται και ο αριθμός προσωποιείται και μας πονάει.
Μόνο αν το πρόβλημα αγγίξει και το δικό μας σπίτι τότε το θέμα μεγεθύνεται, ο ιός γίνεται υπαρκτός και το εμβόλιο απαραίτητο. Τότε το τείχος ανοσίας που πρέπει να σταθεί απέναντι στη νόσο αρχίζει να έχει συλλογική μορφή κι όχι ατομική οντότητα.
Αλλά που εντοπίζεται στην ουσία του το θέμα;
Μήπως διότι η απαξίωση, η οποία υπάρχει απέναντι στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών προσώπων, όπως κι η πολιτική αλλοτρίωση γενικότερα είναι οι ρίζες της άρνησης της εμπιστοσύνης, απέναντι στην όποια κυβερνητική εξαγγελία;
Μήπως η συχνότητα κι η αυτοαναίρεση των όποιων νέων μέτρων δημιουργεί αυτό το έλλειμμα εμπιστοσύνης, Μήπως αυτός ο καταιγισμός στρατευμένων ειδήσεων προκαλεί μεγάλη επιφυλακτικότητα, ακόμη και για την αυτοαπογραφή;
Μήπως αυτή η τρομοκρατία που δημιουργείται με πληθώρα τρομακτικών ειδήσεων οδηγεί σε πλήρη αναισθητοποίηση.
Είναι δυνατόν μετά από αυτή τη συνεχιζόμενη σωρεία θανάτων να θεωρείται ο covid αόρατος εχθρός;
Πάρη Ντελκή
Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του palmosev.gr
Για τις ειδήσεις της Εύβοιας κι όχι μόνο εμπιστευτείτε το palmosev.gr