Μία “κομμένη” απάντηση σε φασιστική ανάρτηση

Αισθάνομαι μεγάλη τιμή, όταν νέοι σκεπτόμενοι άνθρωποι μοιράζονται τις σκέψεις τις αντιδράσεις τους μέσα από το βήμα του palmosev.gr.

O Δημήτρης Γεροκωνσταντής φοιτητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από τα Ελληνικά  θέλησε να απαντήσει σε ένα σχόλιο, στο κοινωνικό δίκτυο αλλά η απάντησή του, με …«δημοκρατικό τρόπο» διαγράφηκε!

Εμείς λοιπόν προσφέρουμε το βήμα, σε κάθε δημοκρατική φωνή. Αξίζει να διαβάσετε τις σκέψεις ενός νέου ανθρώπου για τον φασισμό.

Π.Ν.

Μια “κομμένη” απάντηση σε φασιστική ανάρτηση

«Αναρτώ εμπλουτισμένο το σχόλιό μου σε ανάρτηση νέου με περιεχόμενο προσφιλές σε ναζιστικές – φασιστικές αντιλήψεις υπέρ της ΧΑ. Μάλιστα για το σχόλιό μου, όπως φοβόμουν, αντί διαλόγου εισέπραξα άμεση διαγραφή ! Δεν μακρηγορώ, μιας και δεν διαθέτω την εμπειρία, τον υψηλό λόγο και στοχασμό για ένα τόσο βαθύ ζήτημα. Είναι η πρώτη πολιτικού περιεχομένου ανάρτηση στη σελίδα μου και δεν είναι τυχαίο που συμπίπτει χρονικά με την απόφαση του δικαστηρίου, μετά από τόσα χρόνια, να καταδικάσει την Χρυσή Αυγή.

Μια απόφαση που ίσως επιτρέπει τη συγκρατημένη αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μας στη δικαιοσύνη και ακόμα περισσότερο συγκρατημένα και δειλά ενισχύει την πεποίθησή μας πως βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο για την αντιμετώπιση του κτήνους του φασισμού.

Μα οι κραυγές μίσους και εθνικιστικού φανατισμού δεν σώπασαν ακόμα. Γιατί η σιωπή τους με την σιωπή μας είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα : όσο λιγότερο σιωπούμε εμείς, τόσο περισσότερο αυτές οι κραυγές θα σωπαίνουν και κυρίως θα εκλογικεύονται.

Με αυτή τη λογική, προσπάθησα και εγώ μάταια (ίσως και όχι) να παρουσιάσω τον δικό μου τρόπο σκέψης σε έναν άνθρωπο που ακόμα διαμορφώνεται και πίστευα πως θα σεβόταν μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων.

Αποφεύγοντας, όπως συνηθίζω, να εμπλέξω κομματικές μικρότητες – μιας και δεν κατέχω ούτε συχνά κατανοώ τα τεχνάσματα του πολιτικού λόγου – και εστιάζοντας στην ουσία, σχολιάζω :

«Είναι λυπηρό κανείς να ακούει τέτοιες απόψεις από αδούλευτες φωνές νέων, οι οποίοι μάλλον παρασύρθηκαν από έναν παρορμητικό χείμαρρο που – στο όνομα της δήθεν αντίδρασης – κουβαλά τη βία, το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία · κατάλοιπα καθεστώτων μιας σκοτεινής εποχής.

Ξέρω.

Θα μου πεις : « λυπηρός είσαι εσύ που μασάς ότι σου δίνουν, πρόβατο ! Ξύπνα ! » (Ομολογουμένως, τελευταία τα πρόβατα και τα ξυπνητήρια απέκτησαν την τιμητική τους).

Μα εγώ, πριν καταπιώ γεύομαι. Και αυτό που ονειρεύομαι να γευτώ είναι ένας κόσμος που θα πηγαίνει σύσσωμος μπροστά γνωρίζοντας τα εφιαλτικά λάθη του παρελθόντος. Γνωρίζοντας  ας πούμε πως ο Εβραίος εξοντώθηκε απλά και μόνο επειδή ήταν διαφορετικός, πως ο αριστερός εκδιώχθηκε επειδή οραματίστηκε έναν φιλόξενο, ανθρώπινο κόσμο ισότητας, ελευθεριών και δικαιοσύνης, πως ο μετανάστης έγινε εργαλείο πίεσης και ύπουλων διεθνών συμφερόντων και πως ερχόμενος βασανισμένος από κράτη που τα μαστίζει η εξαθλίωση, σήκωσε όλο το βάρος της σκληρότητας, αδυναμίας και μικρότητάς μας, βιώνοντας τον παραγκωνισμό και την ανέχεια σε χώρες που θέλουν να λέγονται δημοκρατικές, αλλά προωθούν τον πόλεμο!

Κάποιοι βάφτισαν εχθρό την πρόοδο, τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη γιατί δείλιασαν να κατανοήσουν πως ο πραγματικός εχθρός δεν είναι άλλος από το κτήνος του φασισμού που κραυγάζει μέσα τους και βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην έλλειψη κάθε ευαισθησίας, παιδείας και σφαιρικής αντίληψης της ιστορίας.

Αποφεύγω τις ύβρεις. Αυτές πρωταγωνιστούν όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα. Μα εδώ έχουμε από τη μια ξεκάθαρες δολοφονίες που διεπράχθησαν υπό την σκιά του ρατσισμού, του μίσους και του φανατισμού και από την άλλη έναν τρόπο σκέψης που προωθεί κάθε λογής αντι-ανθρώπινη συμπεριφορά.

Γράφω όλα αυτά με – ανεπίτρεπτη και ίσως εκτός ορίων – ψυχραιμία και διάθεση για διάλογο, με ελπίδα για ανάλογη αντιμετώπιση εκ μέρους σου.

Για να σκεφτείς.

Να συνειδητοποιήσεις πως ο κόσμος δεν είναι αυτή η στενόμυαλη εθνικιστική πρόταση εσωστρέφειας και απομονωτισμού. Τοερώτημα ειναι : αγωνίζομαι για να γίνω Άνθρωπος που επιθυμεί την πρόοδο και άρα θεωρεί ανεπίτρεπτη κάθε λογική που τον κρατά πίσω ή κτήνος γεμάτο μισανθρωπισμό ; »

Ο Χατζιδάκις, έχοντας από νωρίς αντιληφθεί πως ο κόσμος δεν θα απαλλασσόταν εύκολα από τα κατάλοιπα του φασισμού, είχε γράψει το ‘93 : «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντι-ανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία.

Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντι-ανθρώπινη παρουσία του. […]

Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη Παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους.[…] Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή.

Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.»