Η κυβερνητική ανεπάρκεια και η ανασύσταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Συμεών Κεδίκογλου

βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Τα όσα δραματικά βιώνουμε αυτό το καλοκαίρι, δηλωτικά της ανεπάρκειας στα όρια της κατάρρευσης του «επιτελικού κράτους», δεν είναι πρωτόγνωρα ούτε κεραυνός εν αιθρία. Η διαφορά για την κυβέρνηση είναι ότι δεν μπορεί  να ρίξει τις ευθύνες στους προηγούμενους,  δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι παρέλαβαν καμένη γη απ’ τους εαυτούς τους. Όσο κι αν η μηντιακή ασυλία συνεχιστεί, το ρεύμα αισχροκέρδειας, η υποβάθμιση  στο ΕΣΥ και άλλες δημόσιες δομές, το αίσθημα γενικευμένης διαφθοράς σε συνδυασμό με «θεσμικά κατάγματα», όλα αυτά κάνουν τα περισσότερα νοικοκυριά να κοιτούν με απαισιοδοξία και απογοήτευση το χειμώνα που έρχεται.

Σε αυτό το σκηνικό, η έτσι κι αλλιώς ανάγκη ισχυρής αντιπολίτευσης ως πυλώνα δημοκρατίας γίνεται επιτακτικότερη. Και η ευθύνη για ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μεγαλώνει στις πλάτες όλων μας. Είναι φανερό πως ο δρόμος θα είναι δύσκολος. Είμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι με τα ενδεχόμενα ανάκαμψης ή αποσυσπείρωσης ανοικτά. Εναπόκειται όμως σε μας να αποτελέσουμε εκ νέου την αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Είναι θετικό ότι σε κατάσταση μετεκλογικού σοκ προχωρούμε γρήγορα και συγκροτημένα στην εκλογή νέου αρχηγού. Προκαταλαμβάνω και σημειώνω εδώ πως πιθανά αρνητικά αποτελέσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι αναμενόμενα και δε θα βαρύνουν το νέο πρόεδρο. Το επόμενο στάδιο θα είναι βήμα-βήμα να αποκτήσουμε την τρωθείσα αξιοπιστία, να αποδείξουμε ως τις ευρωεκλογές ότι «ο ασθενής σταθεροποιήθηκε και ξεπέρασε τον κίνδυνο» και στη συνέχεια να ξεδιπλώσουμε το αφήγημα διακυβέρνησης της χώρας. Με λόγο σύγχρονο, ουσιαστικό, κατανοητό. Οι δημοκρατικοί πολίτες, όσοι παρέμειναν αλλά κι αυτοί που αποστασιοποιήθηκαν, έχουν τη ματιά τους πάνω μας και αναμένουν για να πράξουν ανάλογα. Αναζητούν τα (θεωρητικώς) απλά και αυτονόητα: ένα κανονικό κόμμα, με εσωτερική δημοκρατία αλλά και κανόνες για όλους χωρίς κακοφωνίες που θολώνουν το στίγμα, με ανάδειξη ικανών στελεχών, με οργανωτική δομή αποτελεσματική και γειωμένη στην κοινωνία, χωρίς σπαρασσόμενης φράξιες. Σ ένα ευρύ δημοκρατικό μέτωπο απέναντι στη συντήρηση από τη ριζοσπαστική Αριστερά ως και το Κέντρο. (Ας μην φοβόμαστε να πούμε το συνθετικό Κέντρο, ας μην το χαρίζουμε, Κεντροαριστερά λοιπόν. Στην Ελλάδα το Κέντρο έχει κυρίως ιστορικές αναφορές και η Αριστερά έγινε πλειοψηφούσα μόνο μέσα από ευρύτερες συμπορεύσεις).

Πριν ενταχθώ στο ΣΥΡΙΖΑ,  βλέποντας τη μεγάλη εικόνα και χωρίς να γνωρίζω τον «κομματικό βιότοπο» αναρωτιόμουν γιατί δε προχωρούν πιο γρήγορα σ αυτά τα αυτονόητα που φως φανάρι περιμένει η κοινωνία…Σήμερα, από μέσα πια, δε μιλάω για αυτονόητα αλλά για πράξεις που η ιστορική ευθύνη μας επιβάλλει.

Άρθρο του Συμεών Κεδίκογλου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»*