Η απάντηση του Δασαρχείου Ιστιαίας αφήνει στον …αέρα τον Αναγκαστικό Συνεταιρισμό Κοκκινομηλιάς

There are no slides in this slider.

Πολλά κενά δημιουργεί η απάντηση του Δασαρχείου Ιστιαίας στα ερωτήματα του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Κοκκινομηλιάς, με τις αντιφάσεις στις οποίες πέφτει.

Συγκεκριμένα, ενώ γίνεται ευκόλως αντιληπτό ότι η αποκομιδή των καμένων δέντρων πρέπει να γίνει για την αναγέννηση του δάσους, όπως σημειώνεται αυτολεξεί στην απάντηση του Δασαρχείου “η άποψη της υπηρεσίας μας η οποία εκφράστηκε και με έγγραφό μας προς την Διεύθυνση διαχείρισης Δασών του ΥΠΕΝ -όταν ζητήθηκε-είναι πως αυτή πρέπει να γίνεται ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΥΡΚΑΓΙΑ για λόγους δασονομικούς ( φυσική αναγέννηση ) και υλοχρηστικής (προσβολή ξυλοφάγων εντόμων)”,

ΑΛΛΑ, αυτό προσκρούει στην κατασκευή αντιδιαβρωτικών έργων (κορμοδέματα – κορμοφράγματα ) που προβλέπεται να κατασκευαστούν που σύμφωνα με την αριθ: ΥΠΕΝ/ΔΔΔ/117627/3873/8-12-21, για τα οποία όπως σημειώνεται παρακάτω ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ.

Με άλλα λόγια αυτό που επιτρέπεται είναι υλοτόμηση σε κλίση από 50-55%, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που δίνει ο νόμος και κινείται το Δασαρχείο Ιστιαίας.

Τα συμπεράσματα

Αυτή η δυστοκία άμεσων και επωφελών αποφάσεων, τόσο για το φυσικό περιβάλλον, όσο και για την υποστήριξη της δεινής οικονομικής κατάστασης των σημερινών άνεργων ανθρώπων του δάσους, οφείλεται στην κατεύθυνση που είχε δώσει η κυβέρνηση, όταν η φωτιά σιγόκαιε ακόμη στα δάση μας, δια στόματος του πρωθυπουργού της χώρας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Κι αυτή δεν είναι άλλη από την αναμόρφωση του δάσους που θυμόμαστε με άλλα δέντρα τα οποία θα είναι πιο ασφαλή και κοντά σε οικισμούς, πλατύφυλλα και βραδύκαυστα όπως είχε δηλώσει.

Παράλληλα όμως κι ενώ οι συζητήσεις για …μεταλλικά δέντρα που φοβάται ο γηγενής πληθυσμός (βλέπε ανεμογεννήτριες) πως θα φυτρώσουν, η οικονομική υποστήριξη που μέσα από δεκάδες δελτία Τύπου προαναγγέλλονταν δεν έχει πραγματωθεί, με αποτέλεσμα τόσο ο Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Κοκκινομηλιάς να βρίσκεται στον αέρα και σε κάθε χωριό το νομικό καθεστώς να είναι τόσο διαφοροποιημένο για τα ιδιωτικά δάση, ώστε να κάνει αδύνατη οποιαδήποτε συσπείρωση, όλων των κατά τόπους αναγκαστικούς συνεταιρισμούς που υφίστανται στη βόρεια Εύβοια.