Φάκελος Μεταναστευτικό:Το κάμπινγκ της Αγίας Άννας φιλόξενος και ασφαλής προορισμός για ανθρώπους, όποιας εθνικότητας κι όποιας δυνατότητας

Δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα palmosev.gr αρ.τεύχους Νο.34

Η  18η  Δεκεμβρίου έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια ημέρα μετανάστη. Το μεταναστευτικό είναι ένα θέμα που ταλανίζει εκτός από τους ανθρώπους που ξεριζώνονται και τους ανθρώπους που τους υποδέχονται κι όμως οι κυβερνήσεις του κόσμου κωφεύουν, μπροστά στην δύσκολη μορφή της Παγκοσμιοποίησης.

Αυτή που μοιράζει την πληροφορία άμεσα, από το διαδίκτυο κι αυτή που κάνει τον κόσμο ένα παγκόσμιο χωριό.

Χώρες μακρινές που στο χάρτη δεν συνορεύουν, χώρες με διαφορετική γλώσσα, ήθη και έθιμα, θρησκεία, συνήθειες, αναγκαστικά συνυπάρχουν, όταν οι πολίτες τους έρχονται ο ένας απέναντι στον άλλον, για να ζήσουν μαζί, κάτω από τον ίδιο ουρανό, να ανασάνουν τον ίδιο αέρα, να αντικρύσουν την ίδια ώρα, τον ήλιο να πιουν  νερό από την ίδια πηγή.

Κι όμως πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά γιατί, μπαίνει στη μέση το κακό! Αυτό που μεταμορφώνει τον άνθρωπο και του αφαιρεί την ανθρώπινη υπόστασή του.

Αυτό που τον προτρέπει να αρνηθεί τη φιλοξενία, που τον κάνει να θέλει να προστατέψει το έχει του, αυτό που βάζει πάνω από ανθρώπους και ζωές τα σπίτια τις περιουσίες και τα λεφτά.

Το κακό αυτό, που η πείνα κι η στέρηση οδηγούν μερικές φορές σε φθόνο κι επιθετικότητα.

Ευτυχώς για τις κοινωνίες μας, την βρίσκουν στην άκρη και στο τέλος ομονοούν.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα θέμα με τις Ροβιές και τους μετανάστες που φιλοξενήθηκαν κάτι ανάλογο και πρόσφατα με την Αγία Άννα.

Το κάμπινγκ της Αγίας Άννας φιλόξενος και ασφαλής προορισμός για ανθρώπους, όποιας εθνικότητας κι όποιας δυνατότητας

Με αφορμή την αντίδραση των ντόπιων στη φιλοξενία 100 προσφύγων στο κάμπινγκ της Αγίας Άννας μιλήσαμε με την  ιδιοκτήτρια κ. Βιβή Ντόκορου, η οποία  μας εξήγησε πως το κάμπινγκ αποτελεί έναν φιλόξενο χώρο που λειτουργεί με κανόνες! Συγκεκριμένα μας είπε:

«Κάθε επιχείρηση -κι ιδιαίτερα όταν είναι ένας ξενοδοχειακός χώρος- δεν έχει καμία υποχρέωση να ενημερώνει το γείτονα του ή την αρχή του τόπου ότι θα έρθει πελάτης εθνικότητας Α,Β, ή Γ. Υποχρέωση έχουμε μόνο αν έρθουν παράνομοι. Πότε δεν πήραμε τηλέφωνο κανέναν, ούτε την αστυνομία, ούτε τον Δήμο, όταν δεχτήκαμε τους Πολωνούς το μεγάλο γκρουπ, ούτε κάναμε διάφορα event. Καταλαβαίνω την ανησυχία του κόσμου, ότι μπορεί να είναι παράνομοι, ότι μπορεί να κινδυνεύσουν, αλλά οι συγκεκριμένοι που φιλοξενούνται δεν είναι παράνομοι.

Ο χώρος μας χρησιμοποιείται από το Δημόσιο (από το Υπουργείο), έχει υπαλλήλους οι οποίοι  φροντίζουν και ελέγχουν και τις υπηρεσίες που μας έχουν ζητηθεί και την ασφάλεια του χώρου, πέρα από αυτή που υπάρχει γενικότερα από εμάς τους ίδιους.

Σε αυτό τον χώρο είμαστε εδώ και τριάντα χρόνια, έχουμε δεχθεί και παράνομους  χωρίς να το ξέρουμε κιόλας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να προσέχουμε το χώρο κι ο κόσμος να αισθάνεται ασφαλής.

Είναι χειμώνας! Μας ζητήθηκε κι είπαμε ότι έχουμε 60 στρέμματα –χωριό ολόκληρο –και μπορούμε να εξυπηρετήσουμε μια κατάσταση. Μπορούμε να ανοίξουμε την πόρτα μας και να εξυπηρετήσουμε ανθρώπους, όποιας εθνικότητας και όποιας δυνατότητας.

Με έκπληξή μου βλέπω ευγενέστατους κυρίους που ξέρουν να λειτουργούν με κανόνες. Βγήκαν στην τοπική αγορά, έκαναν τα ψώνια τους, είπαν ευχαριστώ. Τους μίλησε  ο κόσμος πολύ καλά (αυτά έγιναν την Τρίτη ημέρα κι όχι την πρώτη).

Η κυβέρνηση με αυτό τον τρόπο -επειδή δεν θέλει ανθρώπους στην Ομόνοια- προσπαθεί να τους βάζει σε χώρους που είναι ασφαλείς και φροντίζει την διατροφή τους, ώστε να αποφύγει την πιθανότητα να γίνουν  ίσως  εγκληματίες κι απατεώνες. Όλα αυτά γίνονται μέσω της Ύπατης Αρμοστείας.

Έχουμε ασφάλεια στην πόρτα, ασφάλεια την  νύχτα, αυτοκίνητο που κυκλοφορεί σε όλο το χωριό, όλη τη νύχτα κάθε είκοσι λεπτά, δεν τους επιτρέπουμε να βγουν έξω το βράδυ μετά τις 10, υπάρχει φύλακας».

Πάρη Ντελκή