Χρόνια πολλά μαμά!

Γράφει η Πάρη Ντελκή

Ήταν γύρω στις 1.30 το βράδυ όταν ξαφνικά ενώ κοιμόμουν  αισθάνθηκα περίεργα και ξύπνησα. Ένα απροσδιόριστο πονάκι μ’ έκανε να σηκωθώ από το κρεβάτι και τότε ξαφνικά ανάμεσα στα πόδια μου άρχισαν να τρέχουν υγρά.

Τρόμαξα ήταν η αλήθεια.

Τι συμβαίνει, αναρωτήθηκα.

-Έσπασαν τα νερά μου είπε η μητέρα μου, γνωρίζοντας …

Εκείνη τη βραδιά δε θα την ξεχάσω ποτέ.

Ήταν τότε που μια απλή γυναίκα, ζει το θαύμα της ζωής. Τότε που το σώμα της μετατρέπεται σε ιερό ναό, που επιτελείται μια θεϊκή λειτουργία.

Ποια θυμάται τους πόνους της γέννας όταν μετά από αυτή σε περιμένει ένα μωρό που είναι κομμάτι του κορμιού και της καρδιάς σου;

Ποια γυναίκα – που έτσι ξαφνικά – όπως γίνονται τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας, μετατρέπεται σε μάνα, θυμάται το χτες ;

Τίποτε δεν είναι σημαντικότερο από τη μητρότητα για τη γυναίκα και την πατρότητα για τον άνδρα. Η φύση μας προίκισε με μοναδικό ρόλο που είναι αλήθεια πως στολίστηκε με ιδιαίτερο τρόπο, αδικώντας πολλές φορές το ρόλο του πατέρα.

Κι εμείς οι γυναίκες οι αδικημένες από ένα φαλλοκρατικό σύστημα που εκθρέψαμε υποβαθμίσαμε τον μπαμπά αναγορεύοντας το μητρικό φίλτρο ως το μοναδικό ελιξίριο της ζωής.

Ναι είναι απόλυτη αλήθεια πως μόνο η γυναίκα γεννά. Μόνο η γυναίκα μπορεί να αισθάνεται την προέκταση του ίδιου του  κορμιού της σε έναν άλλο άνθρωπο. Αυτό όμως δε θα πρέπει να μηδενίζει τον σύντροφο που της χαρίζει αυτή την ιδιότητα.

Η μάνα είναι το πρόσωπο που καταφέρνει να αγαπά άδολα, όταν οι συνθήκες της το επιτρέπουν. Σήμερα όμως διαπιστώνουμε με μεγάλη θλίψη των περισσότερων, πως οι νέες γυναίκες αναβάλλουν τη μητρότητα θεωρώντας την υποδεέστερη μιας καριέρας.

Μάλιστα πολλές εστιάζουν στο κομμάτι της εργασίας – επιβίωσης –ανεξαρτησίας αλλά το στοίχημα του χρόνου μπορεί να χαθεί ανεπιστεπτί.

Κι ενώ πράγματι η επιστήμη έχει κάνει πολλά βήματα, για την παρένθετη μητρότητα, για την επιμήκυνση της τεκνοποιητικής ικανότητας της σύγχρονης γυναίκας, ακόμη και με κατάψυξη των ωαρίων της, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά, η ηλικιακή διαφορά ανάμεσα στο παιδί και τη μάνα, δε θα πρέπει να είναι απαγορευτική για την ανεμπόδιστη ανατροφή του.

Δυστυχώς σήμερα στη χώρα μας σταδιακά και ιδιαίτερα στον τόπο μας βλέπουμε το κομμάτι των γεννήσεων να μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Από το 1980 μέχρι και σήμερα το ποσοστό μείωσης των γεννήσεων αγγίζει το 70%.

Ναι καλά ακούσατε.

Τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα είναι όλο και λιγότερα κι ασφαλώς για αυτό δε φταίει η οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια όλοι μας μάθαμε να ζούμε απαιτώντας για τον εαυτό μας όλο και περισσότερα πράγματα και προφανώς αρνούμαστε να προσφέρουμε..

Γιατί η μητρότητα είναι προσφορά.

Με θλίψη όλο και περισσότερες είναι οι τραγικές ειδήσεις που αναπαράγονται και κάνουν τα τηλεοπτικά παράθυρα και το διαδίκτυο να σπαρταρά από θανατώσεις βρεφών. Όλο και περισσότερα είναι τα έκθετα μωρά που δε τα αγαπά κανείς και γεμίζουν τα ιδρύματα που δεν μπορούν πια να τα αγκαλιάσουν.

Ναι η αλήθεια είναι πως τη μέρα της μητέρας πρέπει να σκεπτόμαστε και το μεγαλείο της μητρότητας, αλλά και τη σημερινή κατάσταση που πολύ απέχει από την εικόνα και το κείμενο του παλιού αναγνωστικού του Δημοτικού σχολείο της δεκαετίας του ’60.

Η σύγχρονη μητέρα ανατρέφει το παιδί της με τις ενοχές της απουσίας, λόγω εργασιακών συνθηκών. Η σύγχρονη μητέρα μπορεί να μην είναι η πρώτη που θα ακούσει το μμμμαμμα.

Η γυναίκα που βοηθά στο σπίτι ή μια βρεφοκόμος μπορεί να περνά περισσότερο χρόνο με το δικό μας παιδί.

Και τότε τα ερωτηματικά είναι πολλά. Είμαστε άραγε καλυμμένες από την Πολιτεία να έχουμε τις ανάλογες άδειες μητρότητας για να αναθρέφουμε τα παιδιά μας χωρίς ενοχές. Να είμαστε παρούσες σε όλα τα νέα πράγματα που αναγνωρίζει. Να δούμε εμείς το πρώτο του μπουσούλημα, το πρώτο δόντι που έπεσε, τη κάθε μικρή λεπτομέρεια της ζωής του.

Όλα αυτά είναι απλά ερωτηματικά που μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για μια συζήτηση και σπόρος για μια άλλη οπτική για τη σύγχρονη μάνα που στριμώχνεται σε πολλαπλούς ρόλους και χάνει μερικές φορές τον εστιακό της.

Η σύγχρονη γυναίκα δε χρειάζεται μόνο άψογους παιδικούς σταθμούς και τέλεια σχολεία για το παιδί της χρειάζεται χρόνο για να μοιράζεται μαζί του και καλές συνθήκες για να μπορεί να το αναθρέψει σωστά.