Χαστούκια της Liberation στους τραμπούκους της ΕΕ

Του Πάνου Σαββόπουλου

Καλημέρα!

Αφύπνιση στις 9.00, χυμός, γύρις και γρήγορο βάδην ως το εργοστάσιο της Columbia στον Περισσό (κάθε φορά ρίχνω και τα γαμωσταυρίδια μου που το ‘ριξαν και το παράτησαν κάτι καράγυφτοι λεφτάδες…). Μετά, στο σπίτι, αυστριακός στραγγιστός κεφές, μουστοκούλουρα με μαρμελάδα της Τερέζας και οι ένθεν …καλημέρες στο λάπτοπ! Η πρώτη είδηση με μελαγχόλησε… Ως Έλληνα, φυσικά, όχι ως Πάνο!

Με αφορμή, λοιπόν, την πρεμιέρα στο Παρίσι της τελευταίας (από τις 20) ταινίες του Κώστα Γαβρά, η εφημερίδα Liberation, έριξε γενναία …χαστούκια σε κάποιους τραμπούκους της Ε.Ε. Γατί; Γιατί, πριν 4 χρόνια, τους αντιστάθηκε ένα ζωηρό αγόρι -ολίγον νάρκισσο, είν’ η αλήθεια, . Το αγόρι αυτό εξέφραζε κάποιες επιθυμίες του λαού του, ενός λαού όμως για τα πανηγύρια που δεν ξέρει τι του γίνεται, πού πατάει και τι “μασάει”. Και βέβαια η “δημοκρατία” δε μετράει τα χάλια ενός λαού, γιατί λέει είναι τυφλή, σαν την άλλη την πονήρω, τη δικαιοσύνη! (Καταλάβατε, τα πιάσαμε τα λεφτά μας μ’ αυτές τις γκόμενες, καρντάσια -και δεν υπάρχουν σχετικά προφυλακτικά). Αυτοί, που λέτε, δε μιλήσαν μαζί με το αγόρι, ούτε του χάιδεψαν τα μαλλιά, γιατί αυτοί δεν ξέρουν να χαϊδεύουν μαλλιά, αφού όταν ήταν μικροί ΠΟΤΕ κανείς δε χάιδεψε τα δικά τους, Έτσι έγιναν τέρατα, ανθρωπόμορφα τέρατα, που καταβροχθίζουν, αμάσητους, τους απείθαρχους). Το οδήγησαν, το αγόρι, στην αίθουσα των δημοκρατικών βασανιστηρίων της Ε.Ε. κι εκεί τον ξέσκιζαν για 6 μήνες. Μετά διέταξαν τον “ευνούχο” (ήγουν, άνευ πολιτικών “όρχεων”) Τσίπρα, να τον πετάξει απ’ το παράθυρο! Τότε το αγόρι ρώτησε τον Τσίπρα: Καλά, διώξε με από υπουργό, στ’ αρχιδάκια μου… Θέλεις όμως να με κρατήσεις και να με έχεις δίπλα σου, γιατί εγώ μιμούμαι τέλεια τα πουλιά; Είμαι ικανός, σ’ αυτό, Αλέκσι! Ο Τσίπρας του απάντησε ότι …έχει ένα σωρό πουλιά σε κλουβιά, στο κόμμα, και του κελαηδάνε κάθε μέρα… Και το αγόρι, άνοιξε τα ματάκια του και του είπε, ως ωραίος νάρκισσος: Μα εγώ είμαι άνθρωπος, ρε συ προσωρινέ! -και αμέσως, πέταξε ακριβώς σαν πουλί από το ανοιχτό παράθυρο!

Χαστούκια αβέρτα, λοιπόν, η Λιμπερασιόν, στους τραμπούκους με τα παπιγιόν, τα κραγιόν, τα μενταγιόν και των ματωμένων μαντηλιών! Διαβάζουμε:

“Ο Γαβράς ήθελε να δείξει τη βάναυση πραγματικότητα του Eurogroup εναντίον του οποίου αγωνίστηκε (σ.σ. ο Βαρούφας) επί έξι μήνες (…) Η ΕΕ δεν παίζει ωραίο ρόλο στην υπόθεση, ακόμη και αν ο Γαβράς δεν κρύβει την ελληνική ευθύνη για το ξέσπασμα της κρίσης.”

Εμείς οι φουκαράδες, εδώ, χωμένοι βαθιά στην υγρή, σκοτεινή, αραχνιασμένη και άνευ μέλλοντος -για τουλάχιστον 60 χρόνια- σπηλιά του εαυτού μας, σνομπάραμε την ταινία του Γαβρά για διάφορους πονεμένους λόγους! Ο κάθε φουκαράς -έως και πολύ φουκαράς με το λόγο του. (Ξεύρω τι λέγω, εις τα πιάτσας τυγχάνω συνεχώς, αναγνώσται μου…) Και ψάχνουμε να βρούμε με ΤΙ θα διαφωνήσουμε μεταξύ μας, καθισμένοι στον καναπέ της απάθειάς ΜΑΣ, του ολίγου ΜΑΣ -έως και καθόλου ΜΑΣ, αναζητώντας ασυναίσθητα με το τηλεκοντρόλ της ψευδαίσθησης και της πλήξης, να κοντρολάρουμε το χρόνο, ο οποίος μάς φεύγει άσκοπα, όπως η άμμος από τα χαλαρά δάχτυλά μας το καλοκαίρι. Ταυτόχρονα οι εκλεκτοί μας κυβερνώντες, α-πα-ξά-πα-ντες, ε;, διορίζουν αποκλειστικά τους δικούς τους και κάνουν παιχνίδι χοντρό στο κομματικό τους θλιβερό καζίνο!

Για την ταινία του Γαβρά θα πω τις εντυπώσεις μου σε 2-3 εβδομάδες. Στους Σουηδούς την έχω ήδη πει, γιατί αυτοί προηγούνται ένεκα που είναι δίκαιοι κριτές κι όχι σαν εμάς.

Υ.Γ., για περίεργους!

Εκδικητικός δεν υπήρξα ποτέ μου! Τιμωρός, ναι.