Δεν θα μπορούσε κανείς καλύτερα να αποχαιρετήσει ένα αγαπημένο από τους ίδιους του του φίλους τους παλιούς συμμαθητές, για όσο μοιράστηκαν, για όσα έζησαν στα νεανικά τους χρόνια.
Έτσι και σήμερα, με θλίψη ενημερωθήκαμε αργά για το θάνατό σου Παντελή, που έφυγες στις 13 Μαΐου 2021 συμμαθητή μας από το σχολείο, που χρόνια είχαμε να μάθουμε νέα σου. Αλλά αυτοί που ήταν πιο κοντά σε σένα, σε “συνόδευσαν” με όμορφες αναμνήσεις γεμάτες αγάπη. Η κοινή μας φίλη Κική Ανδρικάκη μας έφερε το μαντάτο του φευγιού σου, κι αφιέρωσε σε σένα αυτό το όμορφο κείμενο…
Εις μνήμην
Χειμωνιάτικο βράδυ του 82 στην ταβέρνα ‘’ο Πειναλέων’’ ήμασταν στριμωγμένοι σε ένα μακρόστενο τραπέζι καμιά εικοσαριά παλιοί συμμαθητές από το Λύκειο Ιστιαίας και έχουμε πιει αρκετά. Σηκώθηκε από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού που καθόταν , σήκωσε καμιά δεκαριά άτομα για να περάσει , ήρθε δίπλα μου και με ρώτησε που έμενα. Του είπα Διγενή Ακρίτα και δείχνοντας έναν τεράστιο ενθουσιασμό απάντησε «εγώ μένω Μαυρομιχάλη, μένουμε κοντά». Από εκείνο το βράδυ γίναμε κολλητοί.
Έμενε σε ένα δώμα με μια τεράστια ταράτσα που έβλεπε όλη την Αθήνα. Όλοι οι τοίχοι ένα κολλάζ με φωτογραφίες ποιητών, ηθοποιών, σκηνοθετών, τραγουδιστών. Η Μονρόε, ο Τζάγκερ, ο Χριστιανόπουλος, Καβάφης, Φασμπίντερ, Σιδηρόπουλος, Άσιμος, Χρονάς με αποκόμματα από την Οδό Πανός και ποιος δεν ήταν σε εκείνο τον τοίχο.
Την ημέρα τρέχαμε τις δουλειές μας και τα βράδια τρελαινόμασταν. Όποτε δεν αναλύαμε τη ζωή στο σπίτι του, γιατί μόνο εκεί υπήρχε η κατάλληλη ατμόσφαιρα, ποτέ δεν υπήρχε δυνατό φως-σκούρες κουρτίνες στα παράθυρα πάντα, γυρίζαμε την Αθήνα. Μεταμεσονύκτιες προβολές στην Ααβόρα, σουβλάκια στον Κάβουρα, ανθόγαλα με μέλι στο διανυκτερεύον γαλακτοπωλείο της Ιπποκράτους, που τον ιδιοκτήτη τον έλεγε νεκροθάφτη, λόγω της αδυναμίας του, iced tea στη Φιλόμουσα στην Πλάκα, ατελείωτος ποδαρόδρομος στις 3 και 4 τα ξημερώματα για να γυρίσουμε σπίτι, μαζί μου πάντα στις εκλογές της Νομικής. Ονειρευόμασταν να πάμε στο Παρίσι και πρόπερσι έμαθα ότι πήγε η αγαπημένη σου ανιψιά για σπουδές εκεί και σίγουρα εσύ την έκανες να αγαπήσει το Παρίσι της Πιαφ, του Μπρασένς και των καταραμένων ποιητών που λάτρευες.
Και ξαφνικά σε μαχαιρώνει πισώπλατα η ίδια σου η ανάσα, γιατί ο καπνός του τσιγάρου ήταν η ανάσα σου, τα δάχτυλά σου κίτρινα από χρόνια. Δεν το περίμενες. Το περίμενες?
Στο καλό αγαπημένε μου….
Ο Παντελής Κορδώνης έφυγε για ένα μεγάλο ταξίδι. Τώρα είναι στην αγκαλιά του αγαπημένου του παππού …
Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του palmosev.gr
Για τις ειδήσεις της Εύβοιας κι όχι μόνο εμπιστευτείτε το palmosev.gr