There are no slides in this slider.
There are no slides in this slider.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης που γιορτάζεται σήμερα 31 Οκτωβρίου κάθε χρόνου, θυμήθηκα τη μέρα που κρατώντας το …τρόπαιο του κουμπαρά έτρεχα να ανακοινώσω στη μάνα μου τα νέα…
Τότε που στα σχολεία είχαμε διαγωνισμό έκθεσης με θέμα την αποταμίευση και το δώρο του διαγωνισμού ήταν ένας κουμπαράς που τον άνοιγες όταν γέμιζε στο Ταμιευτήριο.
Θυμήθηκα την ημέρα που πήγα τότε στον υπάλληλο του Ταμιευτηρίου – των ΕΛΤΑ που σήμερα μετράνε μέρες- για να μου ανοίξει τον κουμπαρά μου και μένα να παίρνω τα φραγκοδίφραγκα και να σχεδιάζω τα δώρα που θα κάνω …
Άλλες εποχές άλλα ήθη, άλλη Παιδεία.
Πολλές φορές το μάθημα ερχόταν με το χρόνο, βιωματικά, χωρίς βιάση και βαθμολογίες Α,Β,Γ, που κυκλοφορούνε μετά στα σαλόνια των γονιών επιβεβαιωτικά ως έπαθλα.
Σήμερα οι στόχοι κι οι διαγωνισμοί είναι άλλου είδους.
Εύκολα απαξιώνεται οτιδήποτε κι εύκολα γινόμαστε καχύποπτοι με οτιδήποτε.
Πολλές φορές μάλιστα χωρίς να γνωρίζουμε, απλά ακολουθούμε αυτό που μας κάνει κλικ!
Από τότε μέχρι σήμερα οι αλλαγές αν κοιτάξει κάποιος πίσω, είναι ραγδαίες.
Με αφορμή τη συνέντευξη της ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου που αναφέρθηκε στις γνώσεις του μέσου μαθητή διαχρονικά, βλέπουμε την αλλαγή ως πρόβλημα πια, αφού η γνώση απέκτησε χρηστική αξία.
Άλλαξαν τόσα πολλά στις ζωές μας, στην καθημερινότητά μας και λες εμείς οι μεγαλύτεροι πια να έχουμε ζήσει σε δυο ζωές.
Μια την παλιά την συμβατική με νόμους και κανόνες που σήμερα πια …δεν φτουράνε και την άλλη της ψηφιακής πραγματικότητας που μας ρουφάει την κοινωνικότητα, την ομαδικότητα…
Αξίες και «πρέπει» φαίνεται να ισοπεδώθηκαν στο όνομα κάθε μοντερνισμού που πολλές φορές για να μην μείνουμε πίσω ακολουθήσαμε οι περισσότεροι.
Αλλά, βλέποντας το σήμερα δεν αναγνωρίζω τίποτε κοινό με την ζωή του χτες.
Όλα άλλαξαν και μάλιστα προς το χειρότερο.
Η κοινωνία μας έχει μεταμορφωθεί σε ένα φτιασιδωμένο επιθετικό τέρας που δεν νοιάζεται για τον διπλανό.
Δεν πάει να ζει ή να πεθαίνει, προχωράμε σα να μην συμβαίνει τίποτε.
Δεν πάει να δέχεται αδικαιολόγητες επιθέσεις, προχωράμε σα να μην συμβαίνει τίποτε.
Δεν πάει να μας καίνε και να πνιγόμαστε, προχωράμε σα να μην συμβαίνει τίποτε…
Κι όμως συμβαίνει κύριοι!
Και συμβαίνουν πολλά.
Το παλιό «όλοι εμείς μπορούμε», που ποτέ δεν ειπώθηκε αλλά υπήρχε, πολυχρησιμοποιείται σήμερα και δεν πιάνει έναν παρά!
Το «όλοι εμείς» δεν υπάρχει πια στην ουσία του.
Το μόνο που αναδύεται τα τελευταία χρόνια είναι το ΕΓΩ κι ίσως φταίμε όλοι γι αυτό. Ας το σκεφτούμε μήπως και κάτι αλλάξει, ιδιαίτερα από όσους ζήσαμε σε άλλες εποχές που γνωρίσαμε έστω και ξώφαλτσα το «εμείς», ας το ζωντανέψουμε, μεταγγίζοντας όπως το αισθανθήκαμε στα παιδιά μας. Όσο μας επιτρέπεται…
Πάρη Ντελκή
Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του palmosev.gr
Για τις ειδήσεις της Εύβοιας κι όχι μόνο εμπιστευτείτε το palmosev.gr
