Με Παρρησία Φ. 199

Μια δολοφονία δεν ξεχνιέται εύκολα ούτε μπορεί να προσπεραστεί σαν ένα άλλο οποιοδήποτε γεγονός. Όμως δε βοηθά και σε τίποτα η φημολογία που αναπτύσσεται για απελευθέρωση του νεαρού αλλοδαπού δράστη, για εγγύηση ύψους 80.000 ευρώ και άλλα συναφή. Σε επικοινωνία που είχαμε με τις φυλακές Κορυδαλλού μας διαβεβαίωσαν, ότι ο δράστης κρατείται εκεί.

Παράλληλα αρκετοί είναι αυτοί που αναρωτήθηκαν για την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας στο τραγικό γεγονός της δολοφονίας, συνδυάζοντάς το με την παλαιότερη υπόθεση της Δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος,  η οποία και δεν έχει κλείσει, όπως και αυτή που αφορά σε σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου. Δυστυχώς ο ρόλος του τοπικού εντύπου είναι εξαιρετικά δύσκολος, όταν πρόκειται να ενημερώσει και για θέματα που σοκάρουν. Για θέματα που δείχνουν άρρωστα κομμάτια μας που μας ντροπιάζουν. Ίσως πολλές φορές η αναγνώριση και μόνο ενός προβλήματος, να οδηγεί και στη λύση του.

Μπορεί ο «Καλλικράτης» να ζει λίγο περισσότερο από δυο χρόνια, αλλά περνώντας το πρώτο διάστημα του αγνώστου, της σύνθεσης, του επανακαθορισμού, μπορεί να πει κανείς πως βρήκαμε την …περπατησιά μας. Σταθήκαμε στα πόδια μας, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως κάναμε και βήματα. Μερικοί έκαναν βήματα προς τα πίσω, όπως ο πρώην Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος που καταδικάστηκε ισόβια. Θα μου πείτε για τα μάτια του κόσμου. Την πληρώνει ένας κι οι υπόλοιποι γλεντάνε. Μπορεί όμως να έγινε και μια αρχή. Ας ελπίσουμε σε …ξεσκαρτάρισμα. Το έχουμε όλοι ανάγκη.

Ανάγκη έχουμε όμως και να βλέπουμε τα παιδιά μας να χαμογελούν. Να πετυχαίνουν στόχους και να τολμούν. Να μπορούν να επιλέγουν κι όχι να στριμώχνονται από τα κατορθώματα των μεγαλύτερων τους που έστησαν ένα πλάνο τέτοιο που να σου στερεί τον αέρα. Να σε πνίγει…

Όχι μόνο κυριολεκτικά, όπως έγινε με τους δυο νεαρούς φοιτητές, που στο όνομα της όποιας οικονομικής κρίσης θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή.

Γιατί; Για να μπορέσουν να υπηρετήσουν το όνειρό τους – τις σπουδές τους με ελάχιστα χρήματα. Να καλύπτουν τις ανάγκες τους στο mimimum, γιατί;

Για να μπορούν όλοι όσοι «τα ‘χουν»  να τα βγάζουν στο εξωτερικό, να μην πληρώνουν τις οφειλές τους στο Δημόσιο, να απογυμνώνουν έτσι το εύκολο θύμα, τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό υπάλληλο, τον ελεύθερο επαγγελματία κι όποιον άλλο με ελάχιστο εισόδημα πια, προσπαθεί να σταθεί σ’ αυτή την οικονομική καταστροφή;

Στεκόμαστε δίπλα με οδύνη στις οικογένειες που έχασαν τα παιδιά τους, όπως και το Δ.Σ.  Μαντουδίου –Λίμνης – Αγίας Άννας.

Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμη πολλοί που ελπίζουν που βλέπουν την Άνοιξη να έρχεται και μαζί της την ανανέωση, τη χαρά τη δημιουργία. Έτσι και ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος της πρώην Κοινότητας Παπάδων, δημιούργησε και οργάνωσε  τοπική βιβλιοθήκη στη μνήμη ενός ανθρώπου που αγάπησε πολύ το χωριό κι αυτός δεν είναι άλλος από τον σκηνοθέτη, ηθοποιό και συγγραφέα Αλέξη Δαμιανό. Γι αυτό όσοι επιθυμούν να δωρίσουν βιβλία για τη βιβλιοθήκη παρακαλούνται για την παράδοση ή την αποστολή στη δ/νση, να τα στείλουν στην: Κοινότητα Παπάδων / Βιβλιοθήκη Αλέξη Δαμιανού/ Παπάδες Εύβοιας Τ.Κ.34010

Απ’ τη μια θέλουμε να γιορτάσουμε τη μέρα της γυναίκας κι απ’ την άλλη φέρνουμε την Πετρούλα στη Λίμνη έτσι για να τιμήσουμε τη παγκόσμια ημέρα …λαμπρά όπως της αξίζει.

Ευτυχώς όμως πολλά είναι τα νέα παιδιά, που αντιλαμβάνονται προβλήματα του παρελθόντος, όπως αυτό της ισότητας των δυο φύλλων με φρέσκια ματιά, όπως η Νικολέτα, ο Αλέξανδρος κι ο Νικόλας.

Κατατέθηκε η προσφυγή εναντίον της δημιουργίας ΒΙ.ΠΕ. στο Μαντούδι, από 62 φορείς και άτομα με έννομο συμφέρον. Μεταξύ τους και ο Ν. Κωνσταντόπουλος

Στη λαχειοφόρο που έκανε η ομάδα της Α.Ε.Κ. Ν. Πύργου, κερδισμένοι ήταν οι λαχνοί 204 και 307. Οι τυχεροί Στέφανος Παπαδημητρίου και Χρήστος Καϊρης που κέρδισαν από ένα τόνο ξύλα τα πρόσφεραν στην ομάδα.

Ο φακός του Πάνου Βασιλόπουλου απαθανάτισε την έκπληξη στον Αγιόκαμπο το πρωί της Κυριακής 3 Μαρτίου. Για τη χαρά του φωτογράφου και για λύπη των ψαράδων, η μονάχους – μονάχους πλέει μονάχη, πλάι από τον απόπλου των φεριμπότ, μες το αγιάζι. Από ότι μάθαμε βρίσκετε εδώ και μέρες στη περιοχή και είτε έχει χαθεί, είτε βρίσκει να φάει, είτε κάποιον περιμένει. Πάντως είναι ατραξιόν!

Μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Εντοπίζουμε το πρόβλημα την αποκλίνουσα συμπεριφορά, αλλά μέχρι εκεί. Το πολύ – πολύ να το κουτσομπολέψουμε να βάλουμε το ανάλογο αλατοπίπερο και μετά αυτό να ξεφουσκώσει. Έτσι έχει γίνει και στο θέμα του Λιβαριού της Ιστιαίας. Όποιος θέλει, πάει ψαρεύει τα ψαράκια του και μετά τα πουλάει στον Κάτω Πλάτανο. Όταν ρώτησα τον ψαρά – έμπορο, γιατί το κάνει, η απάντηση ήταν μία. «Δεν έχω δουλειά και θέλω να βγάλω ένα μεροκάματο». Τι να πεις σε αυτό. Τι μπορεί να φταίει ένας άνθρωπος που ψάχνει να βρει τρόπο να επιβιώσει;

Μπορείς όμως να πεις για τις αρχές του τόπου μας που οριοθετούν και καθορίζουν τις ζωές μας, να δράσουν σύμφωνα με τον νόμο του Καλλικράτη  εφαρμόζοντας όλες τις πρόσθετες μεταβιβαζόμενες αρμοδιότητες στους Δήμους.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας αντλίες για την υπερχείλιση υπάρχουν στον ΧΥΤΑ. Μήπως κάποιος θα πρέπει να τις λειτουργήσει ή αν χρειάζονται συντήρηση να τις επιμεληθεί; Μήπως και δεν ξέρουμε απλά να χρησιμοποιούμε ότι έχουμε; ή απλά αδιαφορούμε θεωρώντας ότι το δημόσιο είναι ξένο και μας ενδιαφέρει μόνο η αυλή μας;

Μετά το δημοσίευμα της εφημερίδας είδαμε πως «γυαλίστηκε» το νεκροταφείο της Ιστιαίας…

Η ομάδα δουλεύει.

Παρόλα αυτά υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη ενεργοποίησης μιας κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου.

Τουλάχιστον δύο περιστατικά που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης αρχικά με κοινωνικό λειτουργό και έπειτα με ότι προκύψει. Το πρώτο  έχει να κάνει με νεαρό άντρα που ζει με αδέσποτα σκυλιά, αλλά  που δε μπορεί να ελέγξει και δαγκώνουν τους περαστικούς που συναντούν.

Ο Καλλικράτης και πάλι αναφέρει πως μέσα στις αρμοδιότητες του Δήμου είναι και η περισυλλογή αδέσποτων σκύλων, καθώς και η ίδρυση ή βελτίωση εγκαταστάσεων καταφυγίων αδέσποτων σκύλων και συνεχίζει ότι μπορεί να θέσει σε εφαρμογή προγράμματα για την καταπολέμηση λοιμωδών και παρασιτικών νοσημάτων ζώων. Περιμένουμε…

Το δεύτερο θλιβερό περιστατικό που μάθαμε είναι ότι σε τοπικό διαμέρισμα της Ιστιαίας, υπάρχει κοριτσάκι που εγκατέλειψε το σχολείο και ζει ζητιανεύοντας με μεγάλο κίνδυνο εκπόρνευσής του. Το γεγονός είναι σε γνώση τόσο των αρχών του τόπου αλλά από πέρυσι μέχρι και φέτος το κορίτσι απλά περιφέρεται. Είναι υποχρέωση της κοινωνίας, αν η οικογένεια δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να το προστατέψει. Για λόγους προστασίας της ανήλικης δεν αναφέρονται περισσότερες λεπτομέρειες. Όσοι νομίζουν πως μπορούν να συνδράμουν να ενεργοποιηθούν. Ο παντοδύναμος Δήμος και πάλι κατά τον Καλλικράτη σύμφωνα με το άρθρο 75 παρ. Ι του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων και υπό τον τομέα β΄ στην παράγραφο 26 ορίζει τουλάχιστον την επιβολή κυρώσεων, κατά τις ισχύουσες διατάξεις, στους γονείς και κηδεμόνες που δεν εγγράφουν τα παιδιά τους στο σχολείο και αμελούν για την τακτική φοίτησή τους. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Αυτό που πρέπει άμεσα να γίνει είναι το παιδί να προστατευτεί κι όχι οι δικοί του να πληρώσουν απλά ένα πρόστιμο.