Με Παρρησία Φ. 144

Για πολλούς ήταν βαρετός ή και δυσνόητος ακόμη. Αλλά όλοι μα όλοι γνώριζαν το ιδιαίτερο ύφος και την οπτική που ξεχώριζε το έργο του από οποιουδήποτε άλλου εφάμιλλού του σκηνοθέτη. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος αναγνωρίζεται και τιμάται περισσότερο στο εξωτερικό, ενώ στην χώρα μας γίνεται αποδεκτός μόνο και μόνο γιατί οι ξένοι τον επαινούν.

Καταπιάστηκε με θέματα που ακόμη πονούν και διχάζουν την Ελλάδα, όπως τον Εμφύλιο, τον Πόλεμο, την Κατοχή, σκοτεινά και αξεκαθάριστα σημεία της ιστορίας μας, που είτε δε γνωρίζουμε πολύ καλά, είτε είναι πολύ φρέσκα στη μνήμη και στις αφηγήσεις πολλών ζώντων.

Γνωστός για τις μεγάλες παύσεις και το αργό του γύρισμα, το συνδυασμένο με τα υπέροχα τοπία της χώρας μας, γίνεται ένας από τους πιο σπουδαίους σύγχρονους πρεσβευτές μας, στο εξωτερικό με την Τέχνη του.

Με την ταινία μικρού μήκους Εκπομπή ξεκίνησε το 1968 ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος και μπήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες.  Συνέχισε το 1970 με την Αναπαράσταση, τις Μέρες του ’36 το 1972, ενώ τρία χρόνια αργότερα  επιστρέφει το 1975 με τον θίασο. Με συνέπεια κάθε δυο ή τρία χρόνια  χαρίζει στο κινηματογραφόφιλο κοινό και μια νέα ταινία. Οι Κυνηγοί το1977, Ο Μεγαλέξανδρος το 1980, Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη το 1983, Ταξίδι στα Κύθηρα το1984, Ο Μελισσοκόμος το 1986, Τοπίο στην Ομίχλη το 1988. Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού το1991, Το βλέμμα του Οδυσσέα το1995, Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα το 1998, όπου κερδίζει το Χρυσό Φοίνικα και συνεχίζει με την Τριλογία – Ι. Το λιβάδι που δακρύζει την περίοδο από το 1998 μέχρι και το 2003. Πολύ πρόσφατα το 2008 την Τριλογία – ΙΙ. H σκόνη του χρόνου και αφήνει ημιτελή την Τριλογία – ΙΙΙ. Η άλλη θάλασσα, γιατί το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα

Το ανέκδοτο της ημέρας

Πάει ένα ζευγάρι επίσκεψη στην εξοχική κατοικία φιλικού τους ζευγαριού. Μετά τις πρώτες τυπικές χαιρετούρες κάθονται στο σαλόνι. Οι φιλοξενούμενοι μέσα σε 5 λεπτά παρατηρούν κάτι απίστευτα παράξενο. Στο ταβάνι του σπιτιού είναι γραμμένα με μαρκαδόρο συνθήματα: “1+1=3”, “Η γη είναι επίπεδη”, “Η Ελλάδα είναι στη μέση του Ατλαντικού”, “Στην Ελλάδα δεν υπάρχει διαφθορά”,  “Ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός” και πολλά άλλα.

-Καλά ρε Κώστα (ρωτάει ο φιλοξενούμενος δείχνοντας το ταβάνι),

-Τι είναι αυτό;…

-Ψευδοροφή !

Καψώνια στην πλατεία της Ιστιαίας από την Ο.Π.Κ.Ε.

Ένας νεαρός σταματά σε περίπτερο της πλατείας της Ιστιαίας, αγοράζει ένα πακέτο τσιγάρα, πληρώνει μπαίνει στο αυτοκίνητό του για να φύγει και ανοίγοντας το πακέτο του πετά έξω από το τζάμι το πλαστικό περιτύλιγμα ου πακέτου. Εκείνη τη στιγμή έρχεται και η κλήση. Διακόσια ευρώ για μόλυνση του περιβάλλοντος. Όλοι μένουν εμβρόντητοι. Δεν είναι αστείο. Είναι μια πραγματικότητα που συνέβη το απόγευμα της Παρασκευής  και άφησε άναυδους όσους ήταν μπροστά. Ναι η όποια τιμωρία ή επίπληξη γι αυτή τη συμπεριφορά είναι θεμιτή εάν η Πολιτεία με τους Νόμους του θέτει απευθύνεται καθημερινά στο σύνολο των πολιτών και δεν φέρεται αποσπασματικά ως τιμωρός ορισμένων. Δηλαδή αν ο πολίτης που πέταξε το περιτύλιγμα του πακέτου του στο δρόμο τιμωρηθεί με πρόστιμο 200 ευρώ, ο κλέφτης που σπάει αυτοκίνητα τι θα πρέπει να απογίνει; Να κρεμαστεί στην πλατεία για παραδειγματισμό; Η ο πολιτικός που ευθαρσώς παραδέχεται ότι «μαζί τα φάγαμε» τι τιμωρία θα πρέπει να του επιβληθεί; Να οδηγηθεί απευθείας για επέμβαση διαμερισματοποίησης στομάχου να μην μπορεί να ξαναφάει ποτέ στη ζωή του;

Καλό θα ήταν αφού η αστυνομία εμφανίζεται στην πλατεία της Ιστιαίας, να το κάνει πιο συχνά, μήπως και δει αυτά που βλέπουμε όλοι. Περίεργες συναντήσεις, περίεργες συναλλαγές, πάρε – δώσε κλπ. Γνωρίζουμε όλοι, πως έχει απογυμνωθεί το Τμήμα και ότι και οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι, με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Μήπως όμως θα πρέπει να το θυμηθούν κι ίδιοι;

Για τα κολωνάκια

Το πρωί της Πέμπτης όλοι ήταν σε εγρήγορση. Κατσαβίδια και βίδες σε παράταξη για να ξαναμπούν τα γνωστά κολωνάκια που δίχασαν τον εμπορικό κόσμο της Ιστιαίας στη θέση τους. Κάποιοι αργά το βράδυ της Τετάρτης 25 Ιανουαρίου, μεταξύ 12 με 2 το βράδυ, αποφάσισαν να αυτοδικήσουν (!) και να βγάλουν ότι  ο Δήμος αποφάσισε να μπει.

Καλώς ή κακώς η απόφαση είχε ληφθεί, υλοποιήθηκε και μετά από ενάμιση μήνα, περίπου, ήρθε η απάντηση. Αυτό όμως  μόνο τραμπουκισμός μπορεί να χαρακτηριστεί, γιατί ασφαλώς υπάρχουν αρκετοί νόμιμοι τρόποι για να δηλώσει κανείς  την αντίθεσή του απέναντι σε μια πράξη της Πολιτείας που την θεωρεί άδικη.

Πρώτα – πρώτα με τα συλλογικά του όργανα, να στείλει ψήφισμα διαμαρτυρίας. Να παραστεί ως όργανο στην Αρχή που επέβαλε το μέτρο. Να διαδηλώσει με όποιον τρόπο, εν ανάγκη να καταλάβει το Δημαρχείο.(!)

Όχι όμως νυχτιάτικα, σαν τον κλέφτη, να ξεβιδώσει τα κολωνάκια, που μπήκαν. Άλλωστε πάλι εμείς οι δημότες θα πληρώσουμε εκ νέου τις όποιες ζημιές γίνονται. Ζώντας μέσα σ’ ένα κοινωνικό σύνολο, αποδέχεσαι τους κανόνες μιας ευνομούμενης Πολιτείας.

Αν όχι φροντίζεις, όταν ερωτηθείς με την ψήφο σου, να την ανατρέψεις και να διαμορφώσεις την Πολιτική Αρχή που σε εκφράζει. Διαφορετικά οι κλοπές, οι διαρρήξεις, οι απρόκλητες και αιφνιδιαστικές επιθέσεις, μπορούν να βρουν όποια δικαιολογία, οποιαδήποτε στιγμή.

Από την άλλη μεριά θα πει κανείς πως όταν ο θυμός και η αδικία σε πνίγουν δε σκέφτεσαι λογικά. Μόνο εκτελείς και αλίμονο …σε όποιον βρεθεί μπροστά σου. Κάπως έτσι ίσως αισθάνθηκαν και οι Αβορίγινες στην Αυστραλία, όταν προκάλεσαν την προηγούμενη Τετάρτη τα θλιβερά επεισόδια την Ημέρα της Αυστραλίας εις βάρος της Πρωθυπουργού και του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Όπως βλέπετε στη φωτογραφία, φυγαδεύεται από τους σωματοφύλακές της, όταν  της επιτέθηκαν και την άφησαν με ένα παπούτσι! Το άλλο, που έχασε η Αυστραλή Πρωθυπουργός. Το κράτησαν ως… λάφυρο και όπως ισχυρίζονται θα το βγάλουν σε πλειστηριασμό.

ΥΓ. Οι Αβορίγινες είναι οι ιθαγενείς της Αυστραλίας, που υπέστησαν τους προηγούμενους δύο αιώνες, περίπου ό,τι και οι Ινδιάνοι της Αμερικής. Δηλαδή έχασαν τη γη τους, έπεσαν θύματα διακρίσεων,  και αντιμετωπίζονταν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Ο Γιάννης Ψαρρός Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Λίμνης μας επισκέφτηκε στο γραφείο του «Παλμού» και μας έφερε τον αέρα του άλλου Δήμου Συγκεκριμένα αφού μας στήριξε με αρκετά επαινετικά σχόλια και τον ευχαριστούμε θερμά γι αυτό μας  δήλωσε. «Η εφημερίδα πρέπει να έχει κοινωνικούς, πολιτιστικούς και περιβαλλοντικούς στόχους. Να μην είναι μόνο καταγγελτική. «Να σέρνει το κάρο». Εσείς το κάνετε».

Σάλος προκλήθηκε από μια και μόνο δήλωση.

Δεν διάβασα το μνημόνιο.

Το ψήφησες όμως! σκέφτεται ο κάθε πολίτης ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας. Οπωσδήποτε δεν είναι ο μόνος Υπουργός που πήγε αδιάβαστος αλλά μάλλον, ήταν ο μόνος που του ξέφυγε η αλήθεια. Αφού λοιπόν κύριοι εσείς που δεν διαβάζετε, ούτε καν το μνημόνιο, που καταδικάζει τον Ελληνικό λαό σε φτώχεια και κακομοιριά, για πάνω από μια δεκαετία, πως  έχετε την αξίωση να παραμένετε στην πολιτική σκηνή ακόμη; Οφείλετε να παραιτηθείτε ως ανίκανοι, για να μην τιμωρηθείτε αύριο, ως προδότες της χώρας.

Τουφεκιές στον αέρα ρίχνουν διάφοροι, που το παίζουν προφήτες και ανακοινώνουν με ακρίβεια και την ημερομηνία των Εθνικών Εκλογών. Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιός σώφρων και τίμιος άνθρωπος, που σέβεται τον εαυτό του θα ήθελε να είναι μέσα σε ένα τραγικό Κοινοβούλιο;

Η είσοδός μας κάποτε στην Ε.Ο.Κ. μας βάφτισε Ευρωπαίους, η είσοδός μας στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη κλείδωσε τη ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ και προστατευτήκαμε από συνεχείς υποτιμήσεις, η υπογραφή μας για το μνημόνιο μας έσωσε –προσωρινά – από την πτώχευση κλπ. Τους πολιτικούς που μας οδήγησαν σ’ αυτούς τους δρόμους, ποιος θα τους σώσει από την λαϊκή καταιγίδα, όταν αυτή ξεσπάσει;