Home > Αρθρα - Επικαιροτητα > Με Παρρησία Φ. 136

There are no slides in this slider.



There are no slides in this slider.


Μεγάλη εντύπωση μου έκανε, που στο πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο στην Ιστιαία συζητήθηκε ένα θέμα εθνικό και όχι μόνο τοπικού ενδιαφέροντος (αυτό της εφεδρείας των υπαλλήλων). Διότι παλαιότερα ήταν γνωστή η ρήση του Προέδρου του Σώματος: «Εμείς εδώ δεν κάνουμε πολιτική»!

Ίσως διαπίστωσε ότι Πολιτική είναι η κάθε μας πράξη, αν θυμηθούμε ότι είμαστε κομμάτι της Πολιτείας, όχι –δυστυχώς- της ευνομούμενης, κατά τον Πλάτωνα, αλλά της προβληματικής, κατά τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως εμείς οι πολίτες, όταν εκλέγουμε, θέλουμε τους αιρετούς να έχουν άποψη και να τη υποστηρίζουν. Όχι να γίνονται έρμαια των Σωματείων, που αν κατοχυρώνουν κάποιες θέσεις -επί παραδείγματι στη Λαϊκή- λέμε: «αυτές τις άδειες δεν τις αγγίζουμε».

Στο τέλος περίπου του «ατελείωτου» Δημοτικού Συμβουλίου της Ιστιαίας, αναρωτήθηκα, πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση του χρόνου και μιας ομάδας ανθρώπων που συσκέπτονται. Ασφαλώς πολύ δύσκολη, αν κρίνουμε από το χρονικό διάστημα που αφιερώθηκε για πολύ σοβαρά θέματα, όπως η συζήτηση για το Λιβάρι. Μάλλον θα τελείωσε γρήγορα, γιατί έλειπε ο …εισηγητής!

Η ατάκα δια στόματος Ηλία Πετσή: «Οι εργολάβοι κάνουν τη δουλειά τους. Αυτοί που επιβλέπουν τους εργολάβους, τι κάνουν;»

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη συγκίνηση που ένοιωσα, όταν ένα βράδυ ήρθε στο γραφείο του «Παλμού» η Αθανασία Καρατζά – μαθήτρια Γ΄ Λυκείου- με τον πατέρα της και μου πρόσφεραν ένα δώρο καρδιάς, με την ευχή να μοιραστεί σε όλους τους αναγνώστες της εφημερίδας μας. Η ταλαντούχα μαθήτρια φιλοτέχνησε ένα σύνολο από δώδεκα ζωγραφιές, που παρουσιάζουν τους μήνες του χρόνου, στολισμένους με την εφηβική της φρεσκάδα. Επιμεληθήκαμε με μεγάλη προσοχή, το πολύτιμο υλικό και σας το προσφέρουμε με πολύ αγάπη, όπως και μια ευχητήρια κάρτα, την οποία ζωγράφισε επίσης η Αθανασία Καρατζά.

Η ιστορία όμως δε σταματά εδώ, γιατί η Αθανασία που έλαβε μέρος στον 30ο πανελλαδικό και 57ο Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό της Ευρώπης στα Σχολεία, όπως είχαμε ήδη δημοσιεύσει σε προηγούμενο φύλλο του «Παλμού», μετά τη διάκρισή της, επελέγη μέσα στους πρώτους πέντε κατά σειρά, για να φιλοξενηθούν έργα της σε χώρους του Συμβουλίου της Ευρώπης και να συμμετάσχει σε συναντήσεις νέων, που έχουν αντίστοιχα βραβευτεί στη χώρα τους. Έτσι την προηγούμενη Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, η μαθήτρια του Λυκείου Ιστιαίας παραβρέθηκε στην τελετή βράβευσης, ανάμεσα σε επτά άλλους μαθητές από την υπόλοιπη Ελλάδα, που έγινε στα Γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Εκπαιδευτικών στην Αθήνα, συνοδευόμενη από τον πατέρα της Παρασκευά Καρατζά και την καθηγήτριά της Κωνσταντίνα Τραυλοστάθη, οι οποία και την εμψύχωσαν για τη συμμετοχή της.
Αξίζει να σημειωθεί πως το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι ένας διεθνής οργανισμός, στον οποίο συμμετέχουν 47 κράτη της Ευρώπης και της Ανατολικής Περιφέρειάς της. Ιδρύθηκε στις 5 Μαΐου του 1949. Είναι ο παλαιότερος οργανισμός, ο οποίος έχει ως σκοπό την ευρωπαϊκή ενοποίηση. H έδρα του Οργανισμού βρίσκεται στο Στρασβούργο, όπου και θα φιλοξενηθούν οι τυχεροί νεαροί μαθητές, οι οποίοι με το ταλέντο τους κέρδισαν επάξια αυτή τη διάκριση.
Άλλοι κοπιάζουν και μοχθούν για τις ανάγκες της καθημερινότητας και άλλοι επινοούν πλείστους άλλους τρόπους για να τη βγάλουν «καθαρή». Όσο ζορίζουν τα πράγματα οικονομικά, τόσο διάφοροι πονηροί μηχανεύονται κομπίνες, για εξοικονόμηση των «προς το ζειν». Προσοχή! Νεαρός άνδρας, εμφανίζεται σε ανθρώπους μεγάλης σχετικά ηλικίας, υποστηρίζοντας πως τον έχουν στείλει άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, ώστε να του δώσουν χρήματα που του χρωστάνε. Προσπαθεί να πλησιάσει και να πείσει πως είναι γνωστός των μελών της οικογενείας, ώστε να του δείξουν εμπιστοσύνη και να αποσπάσει διάφορα χρηματικά ποσά. Κρούσματα σημειώθηκαν στην περιοχή του Ασμηνίου και των γύρω χωριών. Τα γεγονότα έχουν κατατεθεί στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα της Ιστιαίας και γίνονται σχετικές περιπολίες.

Κάποτε συμβουλεύαμε τα μικρά παιδάκια να μην μιλούν σε αγνώστους…Τώρα συμβαίνει κάπως αλλιώς. Συμβουλεύουμε και τους παππούδες μας, όπως μας λέει αγαπημένη αναγνώστρια, που η γιαγιά της δέχθηκε τέτοιου είδους προσέγγιση από «σαΐνι της πιάτσας».

Ο Χρήστος Κοπανέλος ο διακινητής μας, πάντα με το χαμόγελο εξυπηρετεί τις ανάγκες της ενημέρωσης και στον Ταξιάρχη.

Στον Ταξιάρχη ο φωτογραφικός φακός του «Παλμού» συνέλαβε τον αγροτικό γιατρό, Καμπάκη Βασίλη – Μάουρο, επί τω έργω. Από την μια μεριά οι εξετάσεις για τη μαστογραφία κι από την άλλη η καθιερωμένη επίσκεψη για τις εβδομαδιαίες εξετάσεις.

Στην πλατεία της Ιστιαίας, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης – αντίδρασης για το θέμα της εφεδρίας των μισθωτών, όπως παρατήρησε και κατέγραψε ο συνεργάτης μας , έκανε την εμφάνισή του μπροστά στο μαζεμένο κόσμο, ένας σκύλος. Το φιλικό τετράποδο, αφού έκατσε στον ζεστό ήλιο, τελικά ξάπλωσε και απολάμβανε τις ευεργετικές του ακτίνες, βολεύτηκε και παρακολουθούσε τις ομιλίες. Θυμάστε τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα της Αθήνας; Ε, κάτι αντίστοιχο με την Αθήνα που πρωταγωνιστούσε ο Λουκάνικος, είχαμε και στο Ξηροχώρι. Αποκτήσαμε το δικό μας «Λουκάνικο», λιγότερο μαχητικό όμως, γιατί όπως μάθαμε είναι από τους τυχερούς σπιτωμένους.

Τα κολωνάκια στα πεζοδρόμια του Πάνω Πλάτανου τι χρησιμότητα έχουν άραγε; Η πυκνότητα με την οποία έχουν τοποθετηθεί ενισχύει το σκοπό για τον οποίο και μπήκαν; Μήπως αντί να επιβαρύνεται ο Δήμος με αγορές, εργατικά και πλήθος παραπόνων από τους οικείους επαγγελματίες, θα έπρεπε να τονιστεί η ανάγκη αφύπνησης και ανάπτυξης συλλογικής συνείδησης; Αντί να περιορίζουμε, δεν μπορούμε να μάθουμε να μην «καβαλάμε» πεζοδρόμια; Αντί να σπέρνουμε κολωνάκια, δεν φυτεύουμε αξίες και στα μυαλά όλων των Δημοτών; Αναρωτιέμαι πώς θα μπορέσει ένα άτομο με ειδικές ανάγκες να ανεβοκατεβεί από το πεζοδρόμιο. Μια μητέρα με καροτσάκι, πώς θα προσεγγίσει ένα κατάστημα και με τι τρόπο θα πάει στο απέναντι; Τα κολωνάκια δεν είναι μόνο άσχημα ως εικόνα, αλλά μας εκθέτουν και στους επισκέπτες της πόλης. Με αυτά αποδεικνύουμε πως μόνο με σκληρό καθορισμό των ορίων λειτουργούμε ως πολίτες. Είναι άραγε αληθές αυτό;

Τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν. Αυτή την παροιμία θυμήθηκα, όταν είδα τον χορηγό στις μπλούζες της ομάδας του Μαντουδίου.

Αναμνηστική φωτογραφία του Α΄ Δημοτικού σχολείου της Ιστιαίας, από την εκδρομή που διοργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων στην Αθήνα. Οι μικροί μαθητές χάρηκαν την παράσταση του «Οδυσσεβάχ» και πόζαραν μαζί με τους πρωταγωνιστές της παράστασης για τον «Παλμό».

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του palmosev.gr

Για τις ειδήσεις της Εύβοιας κι όχι μόνο εμπιστευτείτε το palmosev.gr



error: