Με Παρρησία Φ. 115

Κάθε επιχείρηση, κάθε οργανωμένη οικονομική μονάδα για να μπορεί να επιβιώσει και να αναπτυχθεί στο μέλλον θα πρέπει πριν τη λήξη του τρέχοντος έτους να συντάσσει προϋπολογισμό. Με βάση αυτόν καταγράφονται τα προβλεπόμενα έσοδα και έξοδα και χαράσσεται η πορεία της επιχείρησης. Πόσο μάλλον στο Δήμο ο οποίος και αποτελεί την μεγαλύτερη επιχείρηση μιας περιοχής. Αν σκεφτεί κανείς τον αριθμό των εργαζομένων, την έκταση των αρμοδιοτήτων και την αναγκαιότητα χάραξης συγκεκριμένης στρατηγικής. Σήμερα 12 Ιουλίου και ο Δήμος Ιστιαίας –Αιδηψού, δεν έχει ακόμη εγκεκριμένο προϋπολογισμό. Τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορεί να κινηθεί οικονομικά. Έχουν μπλοκάρει οι διαδικασίες πληρωμών συναθροίζοντας και την μη καταβολή της ΣΑΤΑ, η οικονομική διαχείριση γίνεται πλέον γόρδιος δεσμός στα χέρια των αιρετών.

Οι ευθύνες είναι συλλογικές και δεν αφορούν μόνο τον έναν άνδρα. Σύσσωμο το Δ.Σ. όφειλε να συνθέσει ομάδα-εξ αρχής- η οποία και θα λειτουργεί ως ένα Σώμα, με κοινούς στόχους και προοπτική. Είναι πολύ απαρχαιωμένη πρακτική και αντίληψη σε μια κοινωνία του 2011,που όλο το πολιτικό σύστημα κομμάτων και πολιτικών προσώπων καταρρέει, να μην προτάσσουμε το τοπικό συμφέρον. Ποιός πολίτης σήμερα ενδιαφέρεται για την τύχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. της Ν.Δ. του Κ.Κ.Ε. ή των υπολοίπων κομμάτων, όταν γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό που μετράει είναι αν αύριο, το πιάτο των παιδιών του θα είναι γεμάτο; Δυστυχώς στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό δεν άκουσα ούτε μια στιγμή κάτι καινοτόμο. Κάποια πρόταση, έστω και ενός Δημοτικού Συμβούλου που να ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον. Έχει εγκλωβιστεί μια ολόκληρη ομάδα αιρετών για το αν και πως θα κλείσει το αποχετευτικό της Αιδηψού και ποιός έχει ευθύνες για τα χρέη που συσσωρεύονται στο Δήμο. Η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι μια. Πρέπει να πάμε μπροστά. Με όραμα και καινοτόμες δράσεις και στρατηγικές εναλλακτικών λύσεων. Δυστυχώς η περιοχή έχει μείνει πίσω στην δεκαετία του ’60.

Είναι απαράδεκτο να μην δεχόμαστε, ως κοινωνία, και να μην αγκαλιάζουμε  -αφού ελέγχουμε πρώτα – μορφές ανάπτυξης, όπως π.χ. μια αθλητική διοργάνωση όπως το eviaraly. Με ποιους τρόπους εμείς διευκολύναμε τούς επισκέπτες της περιοχής; Που είναι οι χάρτες, που είναι οι απαραίτητες ενημερωτικές οδηγίες για τα σημεία που μπορεί κανείς να επισκεφτεί, να φάει, να κοιμηθεί; Τι περιμένουμε; Να πάει να κάνει κάποιος το μπάνιο του στου Τσοκαί’τ να μαγευτεί από τη θάλασσά μας και να μην αναρωτηθεί για τα χάλια των δρόμων; Να μην αναρωτηθεί για τις ελλείψεις σε θέματα ασφαλείας, όπως π.χ. την έλλειψη των ναυαγωσωστών; Ας μην μιλήσουμε για την περίθαλψη και τα συναφή. Να μην αναρωτηθεί για την ελλιπέστατη σήμανση των δρόμων;

Για να πουλήσουμε οτιδήποτε θα πρέπει αρχικά να αναρωτηθούμε αν πραγματικά αξίζει κάποιος να το αγοράσει.

Οι Σύλλογοι τι να κάνουν κι αυτοί; Τι να πρωτοκάνουν! Να μαζέψουν τα σκουπίδια, να ξεχορταριάζουν, να καθαρίζουν τις παραλίες, να προσπαθούν με όποιες πολιτιστικές δράσεις να προσφέρουν μια σταγόνα πνευματικής απόλαυσης, με αντίτιμο τουλάχιστον 100 ευρώ ενοικίου στην Αίθουσα Πολιτισμού του Δήμου;

Ο καθένας πρέπει να αναρωτηθεί προσωπικά. Δεν αποτελεί θέμα των άλλων είναι δικό μας. Δεν είναι και δικό μας.

Με άλλα λόγια θα πρέπει εμείς να σχεδιάζουμε τις δράσεις και το μέλλον μας. Δυστυχώς έχουμε να ανταγωνιστούμε το καλύτερο και για να μπορέσουμε να είμαστε τουλάχιστον στην ίδια βάση θα πρέπει να κοπιάσουμε πολύ. Θα πρέπει να σχεδιάζουμε, να προτείνουμε και να επινοούμε για τον τόπο μας. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε, αν και εφόσον η κεντρική Πολιτεία δώσει χρήματα, που θα τα διαθέσουμε. Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τους όποιους φυσικούς πόρους έχουμε, να εκμεταλλευτούμε προς οικονομικό μας όφελος το μοναδικό φυσικό περιβάλλον που ζούμε. Αρχικά να το σεβόμαστε, να το διατηρούμε καθαρό και δευτερευόντως εμπορικά να το  χρησιμοποιήσουμε, ως πόλο έλξης τουριστών. Για να γίνει αυτό θα πρέπει και τις τιμές μας να έχουμε απελπιστικά χαμηλές και τις υπηρεσίες μας να προσφέρουμε με την υψηλότερο δυνατό επαγγελματισμό. Στη συνέχεια, αφού γίνει γνωστός τουριστικός προορισμός, το κέρδος για τον κάθε επιχειρηματία θα προκύψει από την ποσότητα και όχι από την τιμή. Δηλαδή όσοι περισσότεροι έρθουν, τόσο μεγαλύτερα θα είναι και τα έσοδά μας μακροχρόνια.

Για παράδειγμα η Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου, που έχει δεσμεύσει την οικοδομική και όποια άλλη νόμιμη δραστηριότητα στην περιοχή μας, θα πρέπει με κινητοποίηση μαζική, Δήμου και πολιτών να αρθεί. Τους νόμους τους γεννά η Κοινωνία και τους επικυρώνει η Πολιτεία. Είναι προσωπική υποχρέωση του καθενός μας, να δράσει κοινωνικά – συλλογικά  και όχι ατομικά. Η έννοια του δημόσιου συμφέροντος θα πρέπει να πάρει πλέον τις σωστές διαστάσεις.

Ένα μικρό χαμόγελο σκάει λίγο απ’ την οργάνωση της εκπαίδευσης. Με μεγάλη χαρά έμαθα πως το Γυμνάσιο της Ιστιαίας εφοδιάστηκε με τρεις διαδραστικούς πίνακες και αυτό σημαίνει ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης και στην περιοχή μας μπορεί να αναβαθμιστεί. Ο διαδραστικός πίνακας όπως μας ενημέρωσε ο Γυμνασιάρχης Στάθης Καρανικολός και η πληροφορικός Έφη Ζαφειριάδη δίνει την δυνατότητα στον καθηγητή να έχει σύνδεση με το διαδίκτυο και να παρουσιάζει στο μάθημά του με μεγάλη ζωντάνια τι συμβαίνει στον κόσμο. Παράλληλα όσο εμπλουτίζονται τα εποπτικά μέσα στην εκπαίδευση τόσο διευρύνεται και η γνώση των μικρών μαθητών. Γιατί πια η προσοχή τους θα είναι αιχμαλωτισμένη.

Ταυτόχρονα τελείωσε και η αίθουσα πολλαπλών δραστηριοτήτων, οπότε ευελπιστούμε να εγκαινιαστεί με δυναμική εκπαιδευτική –πολιτιστική δράση. Και εις ανώτερα.

Την Κυριακή το απόγευμα η Βόρεια Εύβοια και ειδικότερα η περιοχή της Αιδηψού έζησε ταυτόχρονα τη χαρά και τη λύπη. Την Κυριακή το μεσημέρι ξέσπασε πυρκαγιά στην περιοχή του Άγιου και την περιοχή του Αγίου Νικολάου στην Αιδηψό,  από την άλλη πλευρά ήδη τελείωνε με επιτυχία το eviaraly.Αναλυτικά ρεπορτάζ υπάρχουν σε άλλες σελίδες.