Νεολαία ανεργίας στις Ροβιές και τη Λίμνη Λουκέτα σε επιχειρήσεις και στα όνειρα των νέων

Η «μάστιγα» της ανεργίας χτυπά ολοένα και περισσότερους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας. Μεγάλο πρόβλημα όμως αντιμετωπίζουν και νέοι άνθρωποι. Πτυχιούχοι και μη, άνθρωποι με όρεξη, διάθεση, όνειρα και φυσικά ανάγκη για εργασία και επαγγελματική αποκατάσταση. Κυρίως νέοι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους τα μεγάλα αστικά κέντρα και επιστρέφουν στην επαρχία αναζητώντας κάποιου είδους απασχόληση  χωρίς βέβαια να τους εγγυάται κανείς γι’ αυτό.

Η οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα βάζει λουκέτα σε επιχειρήσεις και στα όνειρα των νέων. Αρκετοί είναι αυτοί που εργάζονται περιστασιακά όπου και σε ό,τι βρουν δίχως να γνωρίζουν τι θα γίνει αύριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις  ηλικίες 15 – 24 ετών, άνεργοι είναι πλέον περισσότεροι από ένας στους δύο αφού το ποσοστό της ανεργίας ανέρχεται 50%.

Ο καθένας βιώνει την ανεργία με τον δικό του τρόπο και καταδικάζει την οικονομική κρίση και όσους ευθύνονται για την κατάσταση στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε και να ανταπεξέλθουμε σήμερα. Πολλοί είναι αυτοί που σκέφτονται την λύση της μετανάστευσης αφού η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Όπως λένε, στην Ελλάδα δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους και να ζήσουν όπως θα ήθελαν. Η απογοήτευση και η ανασφάλεια είναι πλέον συναισθήματα της καθημερινής ζωής. Ορισμένοι μίλησαν στον «Παλμό».

Η νεολαία μιλά…

Δημήτρης, ετών 23: «Είμαι απογοητευμένος από την κατάσταση που επικρατεί. Εγώ όπως και πολλοί άλλοι ψάχνω για μία οποιαδήποτε δουλειά αλλά δεν βρίσκω, ούτε για ένα μεροκάματο. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που εκμεταλλεύονται την ανάγκη μας για εργασία δίνοντας ελάχιστα χρήματα και σε κάποιες περιπτώσεις καθυστερεί η καταβολή των δεδουλευμένων. Για ασφάλιση ούτε λόγος. Είναι ανύπαρκτη».

Σοφία, ετών 29: «Η κατάσταση είναι τραγική. Δεν ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό με την ανεργία. Δουλεύουμε μόνο τους τρεις  μήνες του καλοκαιριού, ώστε να ζούμε τον χειμώνα, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο αφού τα έξοδα τρέχουν. Έχουμε αναγκαστεί να κάνουμε σκληρή οικονομία, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς».

Φάνης, ετών 25: «Εγώ είμαι από τους λίγους τυχερούς διότι μέχρι σήμερα έχω μία θέση εργασίας. Σαφώς όμως η οικονομική κρίση και η ανεργία που χτυπά κυρίως την νεολαία με εμποδίζει να κάνω πράγματα τα οποία έκανα στο παρελθόν όπως το να βγαίνω πιο συχνά και να σπαταλώ χρήματα σε υλικά αγαθά. Ο μισθός σήμερα φτάνει ίσα – ίσα για ζήσω εγώ και η οικογένειά μου αξιοπρεπώς κάνοντας σκληρή οικονομία. Πιστεύω όμως σε ένα καλύτερο αύριο».

Μαρία, ετών 23: «Λόγω της οικονομικής κρίσης δεν ξέρουμε αν θα έχουμε δουλειά αύριο. Τα ημερομίσθια είναι πενιχρά ενώ δεν λείπει και η εκμετάλλευση των εργοδοτών αφού υπάρχει μεγάλη ζήτηση εργασίας. Παρ’ όλα αυτά σκέφτομαι αισιόδοξα για το μέλλον».

Γιώργος, ετών 22: «Eμείς οι νέοι και ακόμα χειρότερο τα πιο μικρά παιδιά είναι δύσκολο να ζήσουμε με συντροφιά την ανεργία. Είχαμε κάνει κάποια όνειρα τα οποία δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Και έτσι πρέπει και εμείς, αναγκαστικά, να εγκαταλείψουμε την χώρα μας για να ζήσουμε το μέλλον μας ευχάριστα και να συνεχίσουμε να κάνουμε όνειρα.

Σοφία Κουλοχέρη