ΤΑΞΙΔΩΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ – ΙΣΡΑΗΛ 2015 – Μια χώρα γεμάτη αντιφάσεις

του Αλέξανδρου Καλέμη

Όταν τον περασμένο Οκτώβρη σχεδίαζα επί χάρτου την ερευνητική μας εξόρμηση στο Ισραήλ, δέχθηκα τις ήπιες (και εν μέρει δικαιολογημένες) ενστάσεις της επί 47 έτη συντρόφου, συνεργάτη και συνοδού μου. Της είχα απαντήσει τότε, πως αυτή την εποχή ο ταξιδιώτης περισσότερους κινδύνους διατρέχει ταξιδεύοντας στις Ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, παρά στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Δυστυχώς η τραγωδία του Παρισιού επιβεβαίωσε τις απόψεις μου με τον χειρότερο τρόπο.

Το ταξίδι λοιπόν έγινε και ολοκληρώθηκε με τον καλλίτερο τρόπο, αφού το Ισραήλ, όπως και να το κάνουμε, είναι ένας συναρπαστικός ταξιδιωτικός προορισμός, ιδιαίτερα για όσους αποφασίσουν να το κάνουν μόνοι τους, ενοικιάζοντας ένα αυτοκίνητο για τις διαδρομές τους. Με τη βοήθεια μάλιστα της Aegean και τις εντυπωσιακές ενίοτε προσφορές της το τερπνόν μπορεί να συνδυαστεί και με το οικονομικά ωφέλιμο.

Οι αντιφάσεις και οι πρωτοτυπίες, που χαρακτηρίζουν αυτό το γεωγραφικό κομμάτι, θα πρέπει να ομολογήσω, πως δεν έτυχε να τις ξανασυναντήσω στα πολλά ταξίδια μας ανά τον κόσμο. Μια χώρα που επιβιώνει και επιβάλλεται χάρη στη στρατιωτική και οικονομική της δύναμη, ανάμεσα σε εχθρικές κοινότητες, διάσπαρτα κρατίδια και κατεχόμενα εδάφη.

Η χαρά του ξένου οδηγού δηλαδή, που προσπαθεί με το GPS του να διανύσει τις διαδρομές, που έχει προγραμματίσει από την πατρίδα του. 80 ολόκληρα ευρώ μου κόστισε η κάρτα του Ισραήλ που πρόσθεσα στο GPS μου και από το γραφείο του σπιτιού μου όλα φαίνονταν ρόδινα και απλά. Στο Ισραήλ όμως τα πράγματα αλλάζουν, αφού οι ηλεκτρονικοί οδικοί πλοηγοί, μπλοκάρουν στις περιοχές, που θεωρούνται παλαιστινιακά εδάφη, ανεξάρτητα αν κατέχονται από το Ισραήλ ή όχι. Στις περιπτώσεις αυτές μετά τις πρώτες ανησυχίες το πρόβλημα επιλύεται όταν γίνει συνδυασμός των σύγχρονων ψηφιακών υπηρεσιών με τη χρήση του παραδοσιακού έντυπου χάρτη.

Για τους ταξιδιώτες που αρέσκονται στις περιπέτειες και στο ανεβοκατέβασμα της αδρεναλίνης, οι δρόμοι του Ισραήλ προσφέρονται ως ιδανικό πεδίο δράσης. Πολλά σύνορα, τείχη που θυμίζουν το αλήστου μνήμης τείχος του Βερολίνου και κυρίως πολλά μπλόκα από καλοφτιαγμένα οδοφράγματα και πάνοπλους φρουρούς (γυναίκες και άνδρες). Παρεμπιπτόντως εδώ πρέπει να αναφέρω πως η στρατιωτική θητεία στο Ισραήλ είναι υποχρεωτική και για τα δύο φύλα. 36 μήνες υπηρετούν οι άνδρες και 30 οι γυναίκες, ενώ ανάλογα με τις περιπτώσεις υπάρχει και μία επιπλέον 15μηνη εφεδρεία. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν το σημερινό κράτος του Ισραήλ των 8.500.000 κατοίκων είναι φυσικό να διαθέτει έναν ετοιμοπόλεμο και πάνοπλο στρατό που πλησιάζει το 1.000.000.

Θα πρέπει παράλληλα να τονίσω ότι για τον ξένο επισκέπτη που κυκλοφορεί με ισραηλινό (ενοικιασμένο) αυτοκίνητο οι φρουροί και τα μπλόκα, πέραν του δέους της παρουσίας των όπλων, δεν αποτελούν ιδιαίτερο εμπόδιο. Απλή επίδειξη διαβατηρίων και της κάρτας, που ο κάθε επισκέπτης παραλαμβάνει στο αεροδρόμιο κατά την άφιξή του, και τίποτε περισσότερο. Τις πιο πολλές φορές μάλιστα ούτε καν τηρείται αυτή η διαδικασία και η διέλευση γίνεται άμεσα. Ιδιαίτερα μάλιστα για άτομα μιας κάποιας ηλικίας, όπως ήμασταν εμείς τα πράγματα απλοποιούνται περισσότερο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη αποτελεί η διέλευση των συνόρων παλαιστινιακών εδαφών και Ισραήλ. Εμείς επιλέξαμε ως τόπο της 8ημερης διαμονής μας, ένα ξενοδοχείο στον κατεχόμενο παλαιστινιακό τομέα της Ιερουσαλήμ, δίπλα στα τείχη της παλαιάς πόλης, αλλά και πολύ κοντά στα νέα τείχη, που χωρίζουν πλέον τα ισραηλινά εδάφη (κατεχόμενα και μη) από τα παλαιστινιακά.

Την συγκλονιστική εμπειρία διέλευσης των συνόρων την γευτήκαμε κατά την επίσκεψή μας στην Βηθλεέμ, 20 χλμ νότια της Ιερουσαλήμ. Φυσικά η διέλευση αυτή δεν επιτρέπεται να γίνει με ενοικιασμένο αυτοκίνητο. Γίνεται με τα πόδια μετά από σειρά διαδικασιών, ιδιαίτερα κατά την επιστροφή, και κατόπιν ο επισκέπτης πρέπει να μεταβεί στους εν Βηθλεέμ προορισμούς του με παλαιστινιακό ταξί.

Η Βηθλεέμ βέβαια, η Ιεριχώ, όπως και η βόρεια της Ιερουσαλήμ περιοχή, αποτελούν τις περιοχές ήπιας δυσκολίας στην πρόσβαση, καθώς ελεγχόμενες πολιτικά από την Φατάχ δεν είναι σκληροπυρηνικές, όπως η Γάζα και η Χεβρώνα, που ελέγχονται από την ακραία Χαμάς.

Οι εμπειρίες όμως και οι εικόνες του σημερινού Ισραήλ είναι ανεξάντλητες για να χωρέσουν σε ένα και μόνο άρθρο.