Με Παρρησία Φ.330

Μην ξεχαστείτε όλοι τα ρολόγια μας μια ώρα πίσω από το χάραμα της Κυριακής!

Μια ώρα πίσω ή πολλά χρόνια δε ξέρω.

Αυτό που μπορώ να σκεφτώ και να συγκρίνω είναι πως οι πατεράδες κι οι παππούδες μας, ζούσαν διαφορετικά με μικρότερη αγωνία για το αύριο, με λιγότερους λογαριασμούς, αλλά και με λιγότερα «αγαθά».

Καλά – καλά δεν είχαν την τηλεόραση που έφτασε στη χώρα μετά το 65. Από εκεί και μετά, η κοινωνικότητά μας άρχισε να παίρνει άλλη μορφή.

Πάνε οι μεγάλες παρέες που πήγαιναν ομαδικά σινεμά κι ένας- ένας σιγά – σιγά κλείστηκε στο σπίτι του, «απολαμβάνοντας» την ιδιωτικότητα του, που παραφούσκωσε με την εισβολή των video. Αργότερα οι προσωπικοί υπολογιστές και τα κινητά, έδωσαν τη χαριστική βολή στη συλλογικότητα.

Πρόσωπο και οθόνη. Τηλεόραση, υπολογιστής, κινητό έγιναν πια οι αχώριστοι μας σύντροφοι και εταίροι στη δουλειά, αλλά και σε κάθε μας κίνηση αν συμπεριλάβει κανείς και το face Book.

Με αυτό τον τρόπο πάει πια η συλλογική σκέψη και δράση, γιατί τα υπερφουσκωμένα ΕΓΩ μας δε δίνουν χώρο στα προβλήματα των άλλων. Απλά μας φτάνουν τα δικά μας προβλήματα που είναι πάντα μεγαλύτερα και δεν υπάρχει χώρος για αυτά των διπλανών μας.

Έτσι καταλήγουμε να δουλεύουμε περισσότερο, από τους πατεράδες και τους παππούδες μας, να στριμωχνόμαστε περισσότερο από αυτούς, να διασκεδάζουμε λιγότερο, να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ με τη λύπη του άλλου και να βάζουμε με περιέργεια περισσή το δάκτυλό μας στην πληγή του.

Αυτή η απάνθρωπη συμπεριφορά δεν αφήνει κανένα περιθώριο πια συλλογικής δράσης και όσοι την επιχειρούν χαρακτηρίζονται χαιρέκακα απλά …γραφικοί.

Σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικότητάς μας η ψηφιακή πραγματικότητα έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά, στη ζωή μας που ακόμη και για να αυτοκτονήσει κανείς κάνει ανάρτηση στο διαδίκτυο και μπορεί να επέμβει το Σώμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για να τον σώσει.

Το προφίλ της γειτόνισσας με τον δανεικό καφέ έχει αντικατασταθεί από το τάμπλετ και τις αναρτήσεις στο instagram!

Έτσι πώς να οργανωθεί αντίσταση σε αυτά που ζούμε πώς να υπάρξει αντίδραση για την χαμηλή ποιότητα ζωής των εργαζόμενων που δεν παίρνουν ανάσα για να διατηρήσουν απλά τη δουλειά τους;

Πώς να υπάρξει αντίδραση από τους άνεργους που αποτελούν εύκολα «θύματα» απατηλών υποσχέσεων για θέσεις εργασίας άκοπες και με πολλά λεφτά;

Πώς να υπάρξει αντίδραση από βολεμένους παλαιότερων ετών που διαπιστώνουν τον οικονομικό τους προγραμματισμό να δυναμιτίζεται από το ίδιο το κράτος που κάποτε τους τροφοδοτούσε;

Όλοι μας λίγο πολύ ο καθένας είχε δημιουργήσει μέχρι χτες μια πραγματικότητα που σήμερα άλλαξε κι η καθημερινότητά μας έγινε πιο σκληρή με πολλές απαιτήσεις και μικρές απολαβές.

Είναι γείτονές μας και μάλιστα πολύ προοδευτικοί και αξίζει να τους μιμηθούμε, γιατί αποφάσισαν πως το Natura για την Αλόννησο είναι ευχή κι όχι… κατάρα, όπως αντίστοιχα αντιμετωπίζεται στη Βόρεια Εύβοια!

Από την 1η Δεκεμβρίου, η Αλόννησος πρόκειται να καταργήσει την πλαστική σακούλα. Το φιλόδοξο εγχείρημα έχει την υποστήριξη όλου του νησιού, που τα τελευταία χρόνια δείχνει να κάνει άλματα σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Αν τα καταφέρει, η Αλόννησος θα γίνει η πρώτη περιοχή στην Ελλάδα που θα εφαρμόσει μια τόσο σημαντική αλλαγή στις καταναλωτικές μας συνήθειες.

Ολόκληρη χαρακτηρισμένη Natura και στην καρδιά του Θαλάσσιου Πάρκου Βορείων Σποράδων, η Αλόννησος φιλοδοξεί να αποκτήσει την ταυτότητα του πλέον Πράσινου ελληνικού νησιού. «Ο κόσμος εδώ είναι ευαισθητοποιημένος από παλιά, όχι επειδή ήρθαν οι νόμοι και οι απαγορεύσεις», λέει ο δήμαρχος του νησιού, Πέτρος Βαφίνης. «Υπάρχει μια οικολογική συνείδηση, που μπορεί οι παλιότεροι να την ονόμαζαν αλλιώς, αλλά στην ουσία της υπήρχε».

Ο κ. Βαφίνης μιλάει με ενθουσιασμό για τα πρόσφατα περιβαλλοντικά επιτεύγματα του νησιού. «Όταν ξεκινήσαμε την ανακύκλωση το 2012, δεν περίμενα ότι ο κόσμος και ειδικά οι μεγαλύτεροι θα συμμετείχαν. Τώρα όμως βλέπεις τις γιαγιάδες να είναι πρώτες στην ανακύκλωση. Είμαι πολύ χαρούμενος για τα βήματα που κάνουμε».

Το νέο εγχείρημα της Αλοννήσου είναι η κατάργηση της πλαστικής σακούλας. «Την περασμένη άνοιξη συμμετείχα σε ένα συνέδριο για την ανακύκλωση στα νησιά. Εκεί τέθηκε το θέμα της πλαστικής σακούλας από κάποιους επιστήμονες και αυτά που άκουσα με επηρέασαν. Είναι ένα υλικό που χρειάζεται 400-500 χρόνια για να εξαφανιστεί και προκαλεί τεράστια ζημιά, στη στεριά και στη θάλασσα. Το συζητήσαμε λοιπόν στο δημοτικό συμβούλιο και αποφασίσαμε να το ξεκινήσουμε, με τη βοήθεια των οργανώσεων MOm και Μεσόγειος SOS».

Ακολούθησαν δύο συναντήσεις με τους επαγγελματίες του νησιού. «Αποφασίσαμε ότι από την 1η Δεκεμβρίου ξεκινάει η κατάργηση της πλαστικής σακούλας. Ήδη οι επαγγελματίες σταμάτησαν τις παραγγελίες και αντ’ αυτών παρήγγειλαν άλλες σακούλες, πάνινες ή πλαστικές πολλαπλών χρήσεων, που θα τις χρεώνουν. Τα καταστήματα ρούχων ήδη δουλεύουν 80% με χάρτινες σακούλες. Ακόμα και τα μαγαζιά με τα σουβενίρ δέχθηκαν να παραγγείλουν τις χάρτινες, που είναι λίγο πιο ακριβές. Η Μεσόγειος SOS και το Ίδρυμα “Θάλασσα” θα προσφέρουν 2.000 πάνινες σακούλες και έντυπο υλικό, ώστε να ενημερωθούν όλοι οι κάτοικοι. Το καλοκαίρι θα ξεκινήσουμε καμπάνια για τους επισκέπτες».

«Η Αλόννησος είναι ένα μικρό νησί με μεγάλη περιβαλλοντική αξία και πολύ θετικό κλίμα σε πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον», λέει η κ. Ναταλία Ρουμελιώτη, υπεύθυνη θεμάτων παράκτιας διαχείρισης της οργάνωσης Μεσόγειος SOS. Η οργάνωση συμμετέχει στο DeBag, μια εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τη μείωση της πλαστικής σακούλας στο θαλάσσιο περιβάλλον, που ξεκίνησε στις αρχές Σεπτεμβρίου με κοινοτική χρηματοδότηση (LIFE). «Η μείωση της πλαστικής σακούλας είναι σημαντική για το περιβάλλον, είναι εύκολη και, επιπλέον, υποχρέωσή μας βάσει της νέας κοινοτικής νομοθεσίας. Όσο κι αν ακούγεται μεγαλεπίβολο, νομίζω ότι η Αλόννησος θα τα καταφέρει».

«Είμαι πολύ αισιόδοξος», προσθέτει ο δήμαρχος του νησιού, Πέτρος Βαφίνης. Σίγουρα δεν περιμένουμε ότι στις 31 Δεκεμβρίου δεν θα υπάρχει πλαστική σακούλα στο νησί. Ευελπιστούμε όμως ότι σε ένα χρόνο θα τα έχουμε καταφέρει».

Η Κοινοτική οδηγία ήδη από τον περασμένο Μάιο αναφέρεται στην Οδηγία για μείωση της χρήσης της «ελαφριάς» πλαστικής σακούλας (τύπου σούπερ μάρκετ), με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιάγραμμα. Τα κράτη-μέλη καλούνται να μειώσουν την κατανάλωση στις 90 σακούλες ανά άτομο ετησίως μέχρι το τέλος του 2019 και στις 40 μέχρι το 2025 (ενδεικτικά, σήμερα στη χώρα μας καταναλώνονται 242 σακούλες/άτομο ετησίως). Ή να διασφαλίσουν ότι μέχρι το τέλος του 2018 οι πλαστικές σακούλες θα χρεώνονται. Ας το ακολουθήσουμε κι εμείς!

Για το Σάββατο, οι ενδιαφερόμενοι τελειόφοιτοι του Λυκείου ας γνωρίζουν πως ο εκδοτικός οίκος Ελληνοεκδοτική παρουσιάζει το βιβλίο του Ανέστη Θεοδώρου Χημεία Γ λυκείου στο Greco Cafe στην πλατεία της Ιστιαίας στις 7 το απόγευμα. Μια πρόταση και για ενημέρωση και για απογευματινό καφεδάκι!

Και μια πρόσκληση – πρόκληση για αυτούς που ακόμη δεν έχασαν το κουράγιο τους για αγώνα και συλλογική δραστηριότητα από την εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής Ευτυχία Κολέκα «Αγαπητοί συμπολίτες, συνάδελφοι: Τώρα, περισσότερο από ποτέ, που καταπατούνται κατάφορα όλα τα δικαιώματά μας και οι κατακτήσεις πολλών ετών με πολύ κόπο, είναι επιτακτική η  ανάγκη  δημιουργίας  ενός συλλόγου εκπαιδευτικών με παιδιά με αναπηρίες ή/και  μαθησιακές δυσκολίες στην Εύβοια. Πρέπει να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε με αυτόν τον τρόπο, τα αυτονόητα για την πρόοδο των παιδιών μας. Εμείς, σαν εκπαιδευτικοί, γνωρίζουμε καλύτερα τις ανάγκες των παιδιών μας, τις ελλείψεις που υπάρχουν και έχουμε και τις λύσεις. Όλα αυτά πρέπει να τα διεκδικήσουμε όλοι μαζί. Γι αυτό, περιμένουμε την εκδήλωση ενδιαφέροντος, στο τηλέφωνο 6978483861 (απογευματινές-βραδινές ώρες)».