Η Ελλάς πολεμά για την ελευθερία

Ο όρκος της 28^ης Οκτώβριου

«Ή την ασπίδα ή στην ασπίδα επάνω. Ορκίζομαι σ’ Εσέ, τους Διγενήδες που γεννάς, θα νικήσω ή θα πεθάνω»

Η Ελλάς πολεμά για την ελευθερία

  Υπό ΝΤΙΛΥΣ ΠΑΟΥΕΛ

Η Ντίλυς Πάουελ είναι από τις Αγγλίδες που αγάπησαν την Ελλάδα και που τη γνώρισαν από κοντά. Το βιβλίο της Remember Greece που κυκλοφόρησε σε χιλιάδες αντίτυπα είναι από τους ωραιότερους ύμνους που έχουν γραφτεί για την Πατρίδα μας. Το άρθρο της που δημοσιεύουμε στη σελίδα αυτή διαπνέεται από την αγάπη και τον θαυμασμό για την Ελλάδα.

«Τρεις χειμώνες έχουν περάσει από το πρωινό εκείνο που ο λαός του Λονδίνου εδιάβαζε στις μεσημβρινές εφημερίδες ότι οι Ιταλοί εβάδισαν εναντίον της Ελλάδος. Ήταν μια ψυχρή γκρίζα μέρα στο Λονδίνο και μέσα στο θόρυβο της κινήσεως αι των φωνών του δρόμου,   εσκεπτόμουν το χιόνι των ελληνικών βουνών, το τσουχτερό κρύο της νύχτας και τα πρόσωπα των στρατιωτών που πολεμούσαν και πέθαιναν στα άγρια στενά των βουνών. Αλλά δεν είχα σκεφθεί, όπως άλλοτε κανείς από μας δεν το είχε σκεφθεί, το μεγάλο νέο κεφάλαιο που θα γραφόταν στην ιστορία της Ελλάδος.

Όταν το κεφάλαιο αυτό γραφόταν πια καθαρά και η ιστορία του θριάμβου φαινόταν κάθε ημέρα λαμπρότερη, ο κόσμος κατάλαβε ότι οι Ιταλοί νικήθηκαν στη στρατηγική και στην πολεμική τακτική, ενώ οι λεγεώνες των παγιδεύτηκαν στα στενά της Πίνδου και διεσπάσθησαν στην Κορυτσά, στους Αγίους Σαράντα, στο Αργυρόκαστρο, Χιμάραν – ακόμη και τότε όμως δεν είχαμε αντιληφθεί ολόκληρο το νόημα των συνταρακτικών γεγονότων. Οι Έλληνες βεβαίως απέδειξαν για πάντα ότι οι γενναίοι λαοί δεν μπορούν να καταστραφούν και ότι οι άνδρες που πολέμησαν προ 2.500 χρόνια στις Θερμοπύλες και στο Μαραθώνα, έζησαν και πάλι.

Όλα αυτά τα αναγνωρίσαμε όταν πέρασε ο χειμώνας και μπήκαμε στην Άνοιξη, και η Ελλάς αφού νίκησε τον ένα εχθρό ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει και δεύτερο σ’ ένα περισσότερο άπελπι αγώνα. Με θαυμασμό όσο και με έκπληξιν είδαμε τους Έλληνας να δέχονται τη νέα πρόκληση και να προβάλουν το θάρρος των στις απάνθρωπες μηχανές των Γερμανών.

Η ιστορία θα μπορούσε να υποθέσει κάποιος ότι ετελείωσε.

Και όμως τώρα καθώς ο πόλεμος εσυνεχίσθη, οι θεαταί, είδαν κάτι το οποίον δεν είχαν προβλέψει.

Ο πόλεμος της Ελλάδος δεν ήταν μεμονωμένη ιστορία ηρωισμού. Ήταν μέρος ενός μεγάλου αγώνος και οι Έλληνες δεν πολέμησαν μόνο για τις ελευθερίες των, αλλά για τις ελευθερίες του κόσμου. Αλλά η αντίστασίς των εναντίον της Γερμανίας, εστέρησε τον εχθρό, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του παρόντος πολέμου, του στέρησε καιρό. Οι Γερμανοί έπρεπε να είναι ασφαλείς από τα Βαλκάνια πριν προσβάλλουν την Ρωσία. Έχασαν εξ εβδομάδες. Η Ρωσική εκστρατεία καθυστέρησα και τελικώς εχάθη.

Γνωρίζομεν τώρα ότι η Αλβανική εκστρατεία για πρώτην φοράν απέδειξεν ότι οι δυνάμεις του Άξονος δεν είναι ανίκητες κατά ξηράν και ότι η εκστρατεία του Απριλίου – Μαΐου 1941 με τον τρομερόν αγώνα για την εξασφάλισιν χρόνου, υπήρξαν μεταξύ των αποφασιστικών σημείων μεταστροφής του πολέμου.

Γνωρίζομεν και κάτι άλλο επίσης. Η ιστορία δεν τελείωσε. Η Ελλάς εξηκολούθησε τον πόλεμο. Το Ελληνικό Εμπορικό Ναυτικό εξακολουθεί πάντα να μάχεται, Έλληνες στρατιώται πολέμησαν στο Αλαμέν. Ελληνικά σμήνη πετούν με την ΡΑΦ και τελευταίως έκαμαν λαμπρή πτήσιν στην Κρήτη. Τα ονόματα των Ελληνικών σκαφών είναι πλέον δημοφιλή στο Βρετανικό λαό, με τη συχνή αναφορά των κατορθωμάτων των.

Αλλά και μ’ άλλο τρόπο η Ελλάς εξακολουθεί να πολεμά. Εμείς στη Μεγάλη Βρετανία συνηθίσαμε να σκεπτόμεθα καθημερινώς τα ελληνικά όρη, τις πόλεις και τα χωριά σαν πεδία μαχών όπου κερδίζονται νίκαι. Έφοδοι απ’ τα βουνά και απεργίες στις πόλεις, γέφυρες ανατινασσόμενες και εχθρικές φάλαγγες καταστρεφόμενες οπουδήποτε και αν βρεθούν, είναι ενδείξεις ενός λαού πιστού για την τελική ελευθερία.

Βλέπομε τώρα ότι όταν οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι κατέλαβαν τη χώρα δεν ήταν παρά μόνον η αρχή της μάχης. Η Ελλάς σήμερα ατενίζει ανυπόμονα την ημέρα της απελευθερωσεώς της. Όταν θα έλθει η ημέρα αυτή, δεν θα πούμε ότι η Ελλάς είναι αντάξια της παλιάς δόξας της. Θα πούμε μόνο ότι οι περασμένες δόξες είναι αντάξιες των Ελληνικών».

Από το δεκαπενθήμερο περιοδικό ΑΕΡΑ (Αγγλία, Ελλάς, Ρωσία, Αμερική) το οποίο εκδίδετο στο Κάιρο και κυκλοφορούσε σε Αίγυπτο, Τουρκία, Παλαιστίνη, Κύπρο, Τεύχος Οκτωβρίου 1943.

Αρχείο και αντιγραφή Δέσποινα Μπουγιουκμάνου – Παπανδρέου.